Tarife planlamasında kuşkusuz en önemli etken hangi pazarlara, ne zaman ve hangi sıklıkta sefer düzenleneceğinin belirlenmesidir. Çünkü bunlar havayolu hizmet sunumunun özünü oluşturan iki nokta arasındaki yer değiştirmenin yaratacağı zaman faydasının derecesi konusunda belirleyici olacaktır.

Çapraşık ağ yapısı bütün uçuş noktalarının birbirleriyle doğrudan doğruya bağlanmasıyla ortaya çıkan, üzerindeki uçuşların noktadan noktaya ve direkt olarak yapıldığı uçuş ağıdır.

Sabi­t b­ir ağ büyüklüğü içinde artan yolcu trafiğine bağlı olarak b­iri­m maliyetlerin azalması i­le yoğunluk ekonomileri­ oluşmaktadır.

Havayolu işletmeleri oldukça karmaşık teknolojiye sahip olan uçakları işletebilmeleri için, hele ki filoya ilk defa dâhil edilen bir uçak tipinde, satıcıların çeşitli desteğine ihtiyaç duyarlar. Bu destekler; Tedarik işlemleri, Eğitim ve teknik destek ve garanti ve güvence desteğidir.

Ortak girişim, iki ya da daha fazla işletme tarafından stratejik amaçlar için oluşturulan, operasyonel sorumluluklar ile finansal risklerin ve kazançların paylaşıldığı bir faaliyet birlikteliği olarak tanımlanabilir. Ortak faaliyetlerin yürütülmesi için, ortaklardan ayrı bir yasal organizasyon oluşturulur. Buna karşılık ortaklar ayrı kimlik ve özerkliklerini korumaya devam ederler.

Arz edilen koltuk-km ve ücretli yolcu-km, bir havayolu işletmesinin üretim miktarı olarak kabul edildiğinde, uçulan şehir sayısı, uçuş sayısı, toplam uçuş mesafesi ve uçuş sıklığının artması havayolu işletmesinin üretim miktarının artması anlamına gelir.

Eskişehir Hasan Polatkan Havaalanından Brüksel havaalanına sefer düzenleyen A havayolu işletmesinin Ücretli yolcu kilometre (ÜYK) değeri 100.000, Arz edilen koltuk kilometre (AKK) değeri 125.000 ise Bu durumda doluluk oranı %80 olacaktır.

Southwest havayolları örneğinde personelin işgücü verimliliğini arttıran etken şirketin çalışanlarını yönetmede yarattığı, bireysellik, birbirine saygı, yolcularla birlikte yapılan eğlenceli faaliyetler gibi değerlerdir. Doğru cevap D’dir.

Havaalanı çifti sayısının ve uçuş sıklığının artması yolcuların istedikleri yerden istedikleri başka bir yere daha kısa süreler içinde gitme olanağını artırmaktadır.

Satın alma stratejisi, satın alan işletmeye satın alınan işletme üzerinde tam bir sahiplik ve kontrol sağlar.

Alıcı tarafından oluşturulabilen ekipmanlar  koltuk, mutfak, kabin içi eğlence sistemleri gibi ekipmanları kapsayabilmektedir.

İşbirliklerinin bir diğer faydası, küresel ölçekte işletme isim ve imajının reklamının yapılabilmesidir. Özellikle küçük havayolu işletmeleri, daha büyük ve bilinir havayolu işletmeleri ile işbirliği yapmaları halinde önemli imaj faydası elde etmektedir. Diğer şıklarda belirtilenlerin tam tersi durumlar doğrudur.

İlk ikili ve çoklu işbirliklerinin çoğu transatlantik pazarında ortaya çıkmıştır. KLM ve Northwest Havayolları 1988 yılında en eski stratejik havayolu işbirliğini oluşturmuştur. Bu işbirliği aynı zamanda 1980’lerin en önemli ikili havayolu işbirliğidir.

Düşük maliyetli havayolu işletmeleri ile geleneksel havayolu işletmeleri karşılaştırıldığında, DMHİ çoğunlukla tek tip ve benzer filoyla, uçak çevrim süresini kısa tutarak, ikincil ve bölgesel havalimanlarını tercih ederek, noktadan noktaya doğrudan uçuşlar düzenleyerek uçak kullanım, doluluk oranı ve işgücü verimliliği yüksek şekilde operasyon düzenlerken farklılaştırma stratejisi izleyenler, çeşitlendirilmiş filo ile birincil havalimanlarına, topla dağıt ağ yapısıyla, uçak çevrim süresi (turn-around time) daha uzun şekilde operasyon düzenlemektedir. 

Ayrıcalıklı satış anlaşması, güçlü markaya sahip büyük bir havayolu işletmesinin, görece daha az bilinir markaya sahip daha küçük bir havayolu işletmesine marka kimliğini (örneğin, uçak dış boyaması, kabin içi tasarımı, ekip üniformaları, logosunu ve marka ismini), ilgili hizmet sunma biçimini ve hizmet dağıtım sistemi özelliklerini kullanma hakkını vermesine dayanan ticari bir anlaşmadır.

Rekabet stratejisini kullanan havayolu işletmeleri için farklı tanımlar bulunmaktadır. Düşük Fiyatlı Taşıyıcı (Low Fare Carrier-LFC), Düşük Fiyatlı Havayolu (Low Fare Airline-LFA), Düşük Maliyetli Taşıyıcı (Low Cost Carriers-LCC) ve Düşük Maliyetli Havayolu (Low Cost Airline –LCA) bunlara örnek olarak gösterilebilir. Bu ünitede, odaklanılan nokta yönetim perspektifiyle havayolu işletmeleri ve onların düşük maliyet stratejilerini açıklamak olduğundan Düşük Maliyetli Havayolu İşletmesi (DMHİ) teriminin kullanılması uygun görülmektedir. 

Çok sayıda bağlı havayolu işletmesi girişiminin başarısızlıkla sonuçlanmasının muhtemel nedenleri: • Birim maliyetlerin DMHİ iş modelinin gerektirdiği kadar düşürülememesi ve bunun sonucunda başa baş doluluk oranı seviyesinin yüksek kalması, • İşgücü ve uçak verimliliğinin maliyetleri azaltmaya etki yapacak kadar artırılamaması, • Geleneksel havayolu işletmesi iş modelinin ya da başka bir ifade ile farklılaşma stratejisinin gereği olarak ortaya çıkmış markanın yeni durumla çelişmesi ve bu çelişkinin hem çalışanlarda hem de müşterilerde kafa karışıklığına yol açması, karışıklığın etkin bir şekilde yönetilememesi, • İşe alma ve ücretlendirme politikalarının bu iş modeline uygun bir şekilde yönetilememesi, • Geleneksel havayolu iş modeline uygun olarak gelişen filo yapısının DMHİ’lere uygun olmaması, farklı filo yapısı gerekliliklerinin aynı çatı altında yönetilememesi, • Geleneksel havayolu iş modeline uygun olarak gelişen ağ yapısının DMHİ’ye yeterince uygun olmaması, farklı ağ yapısı gerekliliklerinin aynı altında yönetilememesi, • Ana havayolunun, aslında farklı tarzda yönetilmesi gereken kendisine bağlı havayolu işletmesi üzerindeki baskıcı kontrolü. 

Bir noktadan diğer bir noktaya bağlantı kurulabilen tüm örnekler ağ yapısına içerisinde yer alır.