1919 yılında imzalanan Paris Konvansiyonu taraf ülkelere kendi kara sınırları üzerindeki hava sahalarında ulusal egemenlik hakkı tanıyarak ülkelerin hava sahalarını doğal kaynak olarak ilan etmiştir.

Çevresel ve operasyonel diğer faktörler: Uçuş faaliyetinin gerçekleştirileceği noktaların iklim özellikleri tarife planlanırken göz önünde bulundurulması gereken faktörlerden biridir. Ayrıca yer operasyon kısıtları da tarife planlanırken göz önünde bulundurulmalıdır. Planlanan saatte yeteri kadar körük olup olmadığı, yer hizmetlerinde kullanılan uçağa uygun yer ekipmanları (ASU, Bagaj ekipmanları, Push back) olup olmadığı tarife planlanırken dikkate alınmalıdır.

Çoklu TD ağ yapıları, birden fazla merkez havaalanını kullanan ya da farklı ve uzak bölgelerdeki merkez havaalanlarının birbirine bağlandığı ağlar olarak tanımlanabilir. Amaç geniş bir cografyada daha çok havaalanını birbirine bağlantılı hale getirmek, kısacası uçuş ağını büyütmek ve genişletmektir. Tek bir havayolu işletmesinin kendi başına çoklu TD ağ yapısı kullanma ihtimali düşüktür.

Daha geniş bir uçuş ağına erişim sağlamak, daha yüksek doluluk oranlarına sahip olmak, daha geniş pazar payına ulaşmak ya da ortak faaliyetler gerçekleştirmek ve işgücü ve diğer kaynakları paylaşmak havayolu işbirliklerinin temel amaçları arasında yer almaktadır.

Kapsam ekonomileri; birden fazla ürünün birlikte üretilmesi sonucunda oluşan maliyetin, her bir ürünün ayrı ayrı üretilmesi durumunda oluşacak maliyetlerin toplamından daha az olması sonucunda gerçekleşir.

Daha geniş bir uçuş ağına erişim sağlamak, daha yüksek doluluk oranlarına sahip olmak, daha geniş pazar payına ulaşmak ya da ortak faaliyetler gerçekleştirmek ve işgücü ve diğer kaynakları paylaşmak havayolu işbirliklerinin temel amaçları arasında yer almaktadır.

Havayolu işletmelerinde bütün bölümler etkili olmasına rağmen özellikle iki bölüm ön plana çıkmaktadır. Bunlardan biri tarife planlama bölümü diğeri ise uçuş koordinasyon merkezidir. Tarife planlama tarifenin hazırlanmasından, OCC ise hazırlanan tarifenin uygulanmasından sorumludur.

Arz edilen koltuk-km ve ücretli yolcu-km, bir havayolu işletmesinin üretim miktarı olarak kabul edildiğinde, uçulan şehir sayısı, uçuş sayısı, toplam uçuş mesafesi ve uçuş sıklığının artması havayolu işletmesinin üretim miktarının artması anlamına gelir.

Hava taşımacılığında çok büyük bir değişimin başlangıcı olan maliyet liderliği stratejisini izleyen ilk havayolu işletmesi Southwest’tir. Bu havayolu işletmesinin 1971 yılında, Amerika Birleşik Devletleri’nin Texas eyaletinde bulunan Houston, Dallas ve San Antonio şehirleri arasında üç adet Boeing 737 tipi uçakla 20$ ücret karşılığında verdiği hizmet ilk düşük maliyetli havayolu taşımacılık örneği olarak bilinmektedir. 

Filo planlama  belirli bir zaman dilimi içinde  filo yapısında gerçekleşecek değişimlerin havayolu işletmesi tarafından işletme stratejileri kapsamında biçimsel hale getirilmesidir.

Uçak bakım gereksinimleri, uçuş operasyonları, tesis kısıtları ve Pazarlama faktörleri içsel faktörlerdir. Konaklama hizmetleri dışsal faktördür.

Coğrafi açıdan merkez konumunda bulunan ve yolcuların toplandığı havaalanına merkez havaalanı denilmektedir. Merkez havaalanı üzerinden birbirleri ile bağlantılı hale gelen uçuş noktalarında ise çevre havaalanları bulunmaktadır.

Filo planlamasında etkili olan en önemli değişimin serbestleşme ve liberalleşmeye bağlı olarak rekabetin artması olduğu söylenebilir.

Havayolu işbirlikleri maliyet üstünlüğü, ortak satın alım ve ortak yatırım anlamında fayda sağlamaktadır.

İşletmelerin ihtiyaç duydukları kaynaklara erişme ve böylelikle bir taraftan varlıklarını devam ettirebilme diğer taraftan rekabet üstünlüğü kazanabilme yolunda uyguladıkları stratejilerinden birisi olarak, işbirlikleri karşımıza çıkmaktadır.

 Düşük maliyetli havayolu işletmelerinin ortak özellikleri; 1. Düşük fiyat, 2. Online ve doğrudan satış, 3. Yalın hizmet sunumu, 4. Tek tip kabin sınıfı, 5. Yüksek doluluk oranı ve koltuk yoğunluğu, 6. Uçak çevrim süresinin kısalığı, 7. Yüksek uçak verimliliği, 8. Homojen filo yapısı, 9. İkincil havaalanı seçimi, 10. Çapraşık uçuş ağ yapısıdır. 

Uçak değerlemesi yapabilmesi için havayolu işletmelerinin bazı özgün verilere ihtiyacı vardır. Bunlar aşağıdaki gibi sıralanabilir: • Ağ yapısıyla ilgili veriler: Hizmet sunulan pazarlar ve bu pazardaki özellikli hatlar ve sıklıklarla ile ilgili verileri içerir. • Hat verisi: Operasyon gerçekleştirilecek uçuşlar için uçuş hatları ve her bir destinasyon için gerekli alternatif havaalanı verileri ile uçus mesafesi ve yakıt tüketimine yönelik verileri içerir. • Havaalanı verileri: Pist uzunluğu ve mânia durumları ile yaygın meteorolojik koşullarla ilgili verileri içerir. Güncel filo yapısı: Mevcut filo yapısına ilişkin verileri içerir. • Ürün gereksinimleri: Koltuk ve kabin konfigürasyonu, eğlence ve iletişim sistemleri, kargo-yolcu talebi vb. bir çok değişken bulunmaktadır.

Ölçek ekonomisi, işletmenin toplam üretim miktarının artmasına bağlı olarak birim maliyetlerinin azalması anlamına gelmektedir.