Maraton savaşından yaklaşık 10 yıl sonra, M.Ö. 480’de savaş yine Yunanistan’da cereyan etti; bu kez Persler Atinalıları ve müttefikleri Spartalılar’ı Thermopylai’da yenilgiye uğrattılar ve Atina’yı yakıp yıktılar.

Girit’te iki tür yazı kullanılıyordu: M.Ö. 2 binyılın başlarında hiyeroglif (piktografik yazı = resim yazısı)

Girit sarayları genelde iki katlıydı; çok sayıda odalar ve avlulardan oluşan Knossos sarayı âdeta bir labirenti andırıyordu. Bu nedenle, Theseus ve Minotauros canavarı efsanesine konu olmuştu (Bkz. Okuma Parçası). Sarayların etrafı, Yakın Doğu saraylarının aksine, surla çevrili değildi; bir ada uygarlığı olması nedeniyle Giritliler savunma gereksinimi duymamış olmalıydılar. Sarayların duvarları çeşitli konuların işlendiği fresklerle süslüydü.

Delos Deniz Birliği’nin kurulmasındaki temel amaç Pers tehlikesine karşı birlikte güçlü bir savunma sağlayabilmekti. Bunun için 300 kadar kent bir araya geldi.

Peloponnesos (Mora) Yarımadası’ndaki Sparta’nın halkı esas olarak Sparta’da ikamet eden yurttaşlar (Spartalılar), kentin civarında oturan yarı-yurttaşlar (perioikoi) ve toprağa bağlı bir tür yarı-köle (devlet kölesi) sınıfını oluşturan heilotes’ten oluşuyordu. Sparta nüfusunun önemli bir kısmını oluşturan heilotlar, tarımla uğraşmakta ve aldıkları ürünü Spartalılara vermekteydiler. Sayıca heilotlardan az olan Spartalı erkek yurttaşlar da onları egemenlik altında tutabilmek için katı bir yönetim uyguluyorlardı. Periokoi olarak adlandırılan, çevre köy ve kasabalarda oturanlar ise öleleştirilmemişlerdi; yurttaşlık haklarına sahiptiler.

Eski Yunan Kent-devletindeki belli başlı yapılar arasında, ticari işlevinin yanı sıra sosyal bir işlevi de olan agora, dini ibadetin yapıldığı bir veya birden fazla tapınak, meclis binası (bouleuterion), üst düzey devlet yöneticilerin toplantı mekanı (prytaneion), gösteri oyunları, konser ve müzik dinletileri için tiyatro ve odeion, eğitime ayrılmış olan gymnasion, güreşin yapıldığı palaistra, atletizm yarışmaları ile araba yarışlarının yapıldığı stadion ile arşiv binası (metroon), darphane, sağlık ocağı ve hapishane gibi diğer kamu yapıları bulunuyordu. Mezarlık (nekropolis) surların dışında yer alıyordu.

Tüm Hellen topluluklarının ortak düşmanı olan halk Perslerdir.

Kolonizasyonun birkaç nedeni vardır. Bunlardan biri, tarım yapılabilecek topraklara olan gereksinimdi. Bu tür nedenlerle kurulmuş koloniler “tarımsal” nitelikli idiler. Bir başka neden, kendi ülkelerindeki olanaksızlıklar idi. Yani kendi kendine yeterli olabilmek için öz kaynaklara sahip olmamak, yaşam koşullarını zorlaştırıyordu. Bu nedenle, ticari faaliyetlerde bulunarak gelişmek istiyorlardı. Bu tür nedenlerle kurulmuş koloniler “ticari” nitelikli idiler. Antik kaynaklarda kolonizasyon nedenlerine ait bazı bilgiler bulmak mümkündür. Bunlar arasında, kıtlık, düşman tarafından bozguna uğratılma, komşularıyla geçimsizlik, yoğun nüfus artışı, maden yataklarına sahip olma arzusu bulunmaktadır.

İskender, M.Ö. 323’te, henüz 33 yaşındayken Babylon’da (Babil) öldü.

Tarihçi Herodotos (V.58), yazıyı Yunanistan’a getirenin Fenikeli Kadmos olduğunu söylemektedir.

Spartalıların Atina donanmasını Aigospotamoi’da yenilgiye uğratmasıyla ve ardından yapılan antlaşmayla (M.Ö. 405-404) Hellen dünyasının önderliği Sparta’ya geçti.

Sarayların etrafı, Yakın Doğu saraylarının aksine, surla çevrili değildi; bir ada uygarlığı olması nedeniyle Giritliler savunma gereksinimi duymamış olmalıydılar. Sarayların duvarları çeşitli konuların işlendiği fresklerle süslüydü.

Ege Dünyası denildiğinde, kabaca, Ege Denizi’ne kıyısı olan ülkeler anlaşılmaktadır. Yunanistan, Makedonya ve Trakya ile Batı Anadolu, Ege Dünyası kapsamı içerisindedir. Ege Denizi, kuzeyde Makedonya ve Trakya, batıda Yunanistan, doğuda Batı Anadolu kıyıları ve güneyde Girit Adası ile sınırlıdır.

Batı Anadolu’ya ilk gelenler Aioller idi. Yunanistan’daki Thessalia ve Boiotia bölgelerinden gelen Aioller, Lesbos Adası ile Batı Anadolu’nun kuzeydoğu kesimine (Edremit Körfezi ve civarı) yerleştiler.

Eski Yunanlıların Kyklades olarak adlandırdıkları Kikladlara dahil belli başlı adalar arasında, kuzeyden güneye doğru, Kea, Andros, Tinos, Mykonos, Delos, Kythnos, Syros, Seriphos, Siphnos, Melos, Paros, Naksos, Amorgos, Sykinos, Ios, Santorini, ve Anafi’nin adlarını sayabiliriz. Limni, Samothrake veTenedos Kiklad Adaları içerisinde yer almaz.

Arkhidamos savaşı sonucunda Nikias Barış Antlaşması imzalanmıştır. 

İskender, M.Ö. 323’te, henüz 33 yaşındayken Babylon’da (Babil) öldü.

Karanlık Çağ, erken (M.Ö. 1100-900) ve geç (M.Ö. 900-750/700) olmak üzere iki evre altında ele alınmaktadır. Karanlık Çağ’ın erken dönemi aynı zamanda “Protogeometrik” Dönem, geç evresi ise “Geometrik” Dönem olarak adlandırılır.

II. Philippos’a değin Makedonya, Yukarı Makedonya’daki yarı-bağımsız kabilelerle, Illyrialılarla, Trakya’daki Odryslerle, Khalkidike’deki Hellen kentleriyle, Perslerle, Atinalılarla ve Sparta ile mücadele etmek zorunda kalmıştır.