Şer’iyye sicilleri, kadı defteri, kadı sicili, kadı sicilleri, zabt-ı vekayi veya şer’iyye sicil defterleri gibi çeşitli tabirlerle adlandırılmaktadır.

Had ve kısas suçlarının cezaları tek ve sabittir. Hâkimin takdir hakkını kullanacağı alt ve üst sınırlar bulunmaz. Ta’zîr suçlarında ise hâkimin belli oranda bir takdir hakkından söz edilebilir. Casusluk suçu Ta’zîr suçlarından biridir. Doğru cevap D'dir.

İslam hukukunun bütün bahislerini belirli bir sistem dâhilinde içinde barındıran kitaplardır. Bunlar usul-i fıkıh ve füru-ı fıkıh kitapları diye ikiye ayrılır. Doğru cevap A'dır.

Divan-ı Hümayunun asli üyeleri veziriazam, kubbealtı vezirleri, kazasker­ler, nişancı, defterdar ve Rumeli beylerbeyidir. Deniz seferinde bulunmayıp da İstanbul’da bulunduğu vakitlerde kaptan-ı derya ve vezir payesi taşıdığında yeni­çeri ağası da divan üyesi olurdu.

Gayrimüslimlerle İslam devleti arasında zimmet anlaşması denen bir anlaşmanın yapılmış olduğu kabul edilirdi. Bu anlaşmaya göre gayrimüslimlerin can ve mal güvenliği teminat altına alınır, bunun karşılığında askerlik yapabilecek kudretteki gayrimüslimlerin her biri İslam devletine cizye diye adlandırılan bir baş vergisi verirdi. Doğru cevap C'dir.

Seçimlere ilişkin değişilik 2007 tarihli Anayasa değişiklikleri ile getirilmiştir. 

Osmanlı ceza hukuku ukûbât denilen İslam ceza hukukunun temel ilkeleri üzerine kuruludur. İslam ceza hukukunda cezalandırma hakkı devlete aittir. İhkâk-ı hak yasağı da denilen bu ilke, kasten adam öldürme suçunun cezası olan kısasta dahi mahkeme kararı olmaksızın maktulün yakınlarının fâile ceza verememesi, ceza verme yetkisinin mutlak olarak devlete ait olması anlamına gelmektedir. Doğru cevap B'dir.

1876 Kanun-ı Esasi uyarınca, padişah yürütme organının başıydı.

Mezalim mahkemesi, Emevilerden itibaren kurulan İslam devletlerinde çeşitli isimler altında devlet başkanı veya vezirinin başkanlığında toplanıp mahkeme fonksiyonu da yerine ge­tiren bir kurumdu.

Osmanlı Devletinde Divan-ı hümayun içinde etkin bir görevli olan nişancı, örfi hukukun hazırlanmasıyla gö­revlidir.

Fetva, dinî ve hukukî sorulara verilen karşılıktır. Osmanlı Devletinde de, önceki Türk-İslam devletlerinde olduğu gibi, fetva bir yandan karmaşık davalarda hukuku açıklama ve uygulama işlevi görmüş; diğer yandan da kendi kendine bir hukuk kitabına bakacak halde olmayan halka meseleleri basitçe izah etmeye yaramıştır. Bu sebeple, çok sıradan bir meseleye temas etse bile, birçok davada mahkemeye fetva sunulması âdet halini almıştı. Doğru cevap D'dir.

İslam ülkesi vatandaşı olan gayrimüslimlere zimmî denir. Bunlar şarap içmesarhoşluk suçu dışındaki bütün suçlarda Müslümanlar gibi muamele görür. Doğru cevap C'dir.

Avrupa Birliği'ne uyum kapsamında toplam 9 adet uyum ve reform paketi çıkarılmıştır. Buna göre doğru cevap E şıkkıdır.

Borçlar Kanunu İsviçre'den iktibas edilmiştir. 

1879 tarihli Mehakim-i Nizamiyenin Teşkilatı Kanun-ı Muvakkatı ile de mübaşir­likler, icra memurlukları, adliye müfettişlikleri oluşturulmuş, harçlar düzenlenmişti. 

10 Nisan 1928 tarihinde Anayasa’nın 2. md.sindeki, “Türkiye Devleti’nin dini İslâm’dır” ifadesi kaldırılmış, milletvekili yemininde laik ifade benimsenmiş, meclisin görevlerinden biri olan “Ahkâm-ı şer’iye’nin tenfizi” (şeriat hükümlerinin uygulanması) hükmü anayasadan çıkartılmış, 1937’de ise laiklik ilkesi resmen kabul edilmiştir.

Mahmut, 1808’de tahta çıkmıştır. II. Mahmut’un uzun süreli saltanatında (1808-1839), diğer alanlardaki reformların yanında hukuktaki modernleşmenin de temelleri atılmaya başlanmıştır. Padişahın söylevlerinde, Müslüman olan ve olmayan tebaa arasında eşitlik ilkesine vurgu yapılması, biri ulemaya, biri devlet adamlarına ilişkin iki ceza kanununun kabulü, Tanzimat Dönemi kanunlaştırmalarında ve yargı örgütünde önemli bir unsur olarak ortaya çıkan Meclis-i Vâlâ-yı Ahkâm-ı Adliye’nin kuruluşu, hükümet (kabine) sisteminin kabul edilmesi, müsaderenin ve siyaseten katlin 152“hemen hemen” tarihe karışması ve Yeniçeri Ocağının kaldırılması da dâhil olmak üzere birçok reform, II. Mahmut’un iktidar dönemine rastlar.