Mehmet Rauf ‘’Eylül’’ romanında, Halit Ziya da ‘’Maî ve Siyah’’ romanında mensur şiire benzer söyleyişler kullanmışlardır.

"Şehir Mektupları" adlı eser Ahmet Rasim'e aittir.

Edebiyat-ı Cedide döneminde tanınan şairlerden biri olmayan Nazım Hikmet'tir.

Celâl Sahir, Servet-i Fünûn dergisinde yayımlanan mensur şliirlerini daha sonra Buhran (1909) ve Siyah Kitap (1912)’ta toplamıştır.

Bu Şiirin merkezinde “ben” vardır. Bu “ben” yaşadığı ruh hâlinin bilincindedir, en azından onu bilinciyle kavramak ve anlatmak ister. Bu metnin zihniyetini bulmak için metindeki bazı söz gruplarından hareket etmek gerekir: Bu ruh hâlinin mahiyetini “Ben hakîkatten ihtiraz ederim”, “Asüman... deniz... gece”, “beni terhîb eder” (Gök, deniz ve gece beni korkutur), “o füshattan sıkılır ruh-ı pür-hazerim” (genişlikten çekingen ruhum sıkılır), gibi, kendi hâlini daha canlı anlatmak için verdiği örnekler de ortaya koymaktadır. Yani bu metinde, kişi kendi ruh hâlini problem olarak ele almıştır. “Ben”, yaşadıklarından hareketle kendi iç dünyasının bazı özelliklerini şiirin imkânlarıyla ifade etmektedir. Bu demektir ki bu metin, insanın ruh hâlinin problem olarak ele alındığı bir dönemde ve yerde kaleme alınmıştır. Dikkat dışa değil, “ben”in iç dünyasına yöneliktir. “Ben”in de kötümser olduğu sözlerinden anlaşılmakta ve sesten sezilmektedir. Buradaki “ben”in, daha yerinde bir ifadeyle insanın, daha önceki dönemlerde şiirlerde söz edilenden farklılığı, zihniyetten kaynaklanmaktadır. Artık yaşayan insanın kişisel problemleri ve dikkatleri üzerinde duran bir zihniyet, varlığını sanat eserinde hissettirmektedir.

Tanzimat'la başlayan modern edebiyatın ilk kadın  şairi olan aynı zamanda evinin salonunu kadın, erkek, genç, yaşlı bütün edebiyatseverlere açan isim Şair Nigar Hanım'dır.

"İkinci Abdülhamit’e karşı yürütülen muhalefet hareketlerine katılır. Ancak kısa bir süre sonra tutuklanarak Halep’e sürülür. Bu tarihten itibaren yazarın hayatı değişik sebeplerle yurt dışında geçer. Onun yeniden yurda dönüşü, 1912 yılındaki iktidar değişikliğinden sonradır." yukarıda bahsi geçen edebiyatçımız Ali Kemal'dir.

İzmir'in ilk Türk avukatı olan Aheng-i Şebab adlı eseri yazan şair Tevfik Nevzat'tır.

Romanlarının konularını genellikle doğu-batı meselesi üzerine bina eden Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın eserlerinin en önemli yanı dilidir. Tanzimat sonrası Türkçesindeki değişim Hüseyin Rahmi ile roman dili olma yolunda yeni bir aşamaya girmiştir. Çünkü roman sanatı, batıdan gelmiş bir tür olarak farklı bir dil gerektirmektedir. Batı tarzı roman ve hikâyenin dilinin günlük ve konuşma dili olması gerekmektedir. Hüseyin Rahmi,  halkın anlayacağı bir dil kullanarak, okuyucunun severek ve beğenerek okuyabileceği romanlar yazan, halk deyimlerine ve argoya da geniş yer vermiş bir yazardır.

Türk edebiyatı, organik şiiri Edebiyat-ı Cedide döneminde tanır. Daha önce de bazı denemeler vardır.

Yukarıdaki mısralarda ses ve söyleyiş, söyleyicinin hüznünü, daha yerinde bir ifadeyle ruh halini hissettirmektedir. Cenap da, şiir diline özgü ahengi eserleriyle sezdirmek veya ortaya koymak arzusundadır. Şiirde ahenge bu ölçüde önem verenler, sembolist şairlerdir. Edebiyatımıza sembolist şiire özgü ahengi ve ifade tarzını getirmeye gayret gösterenlerin başında Cenap Şahabettin gelmektedir.

Şiir çözümlenmesinde dikkat edilmesi gereken unsurlar zihniyet, şiir dili, yapı, tema, ahenkdir.

Edebiyat-ı Cedide topluluğu mensuplarının yazdığı mensur şiirlerde, şiir sanatında olduğu gibi, daha çok ferdi duygulanmalar konu olarak işlenmiştir. Bu konular arasında aşk, sevme ve sevilme arzusu, aşkta mutluluk arayışı, aşkta mutsuzluk,
kaçış, intihar, yalnızlık ve ölüm öne çıkar.

Mehmet Rauf, Servet-i Fünûn dergisinde yayımlanması beş yıl süren mensur şiirlerini 1901’de Siyah İnciler adıyla bir kitapta toplamıştır.

Soruda bahsedilen ilk şiir olan Sahaif-i Hayatımdan şiirinde şair, kendi bireysel varoluşuna mündemiç sıkıntıyı (ki bu sıkıntı o dönem şiirinde yaygın bir temadır) bireysel izlenim ve tecrübeyi vurgulayarak dile getirmektedir. İkinci şiir olan Haluk'un Bayramı'nda ise bu kez toplumsal bir mesele dile getirilmektedir; fakat bu toplumsal meseleyi dile getiriş esnasında da baskın olan bireysel izlenimlerdir. 

Türk edebiyatında mensur şiirin edebi bir tür olarak ortaya çıkışında batı edebiyatlarından yapılan çeviriler önemli rol oynamıştır. Batı edebiyatlarından yapılan şiir çevirilerini konu alan bir makalesinde Mustafa Nihat Özön, düzyazı şeklinde yapılan şiir çevirilerinin ‘’kötü bir çığır’’ olarak gördüğü mensur şiir akımına yol açtığını belirterek eleştirir.

Hüseyin rahmi Gürpınar, Ahmet Mithat Efendi çevresinde yetişmiş yazarlarımızdandır. Ahmet Mithat Efendi’yle tanışmasına vesile olan ve böylelikle Tercüman-ı Hakikat gazetesinde çalışmaya başlamasında etken olan ‘’Şık’’ romanıdır.

Ali Ekrem’in şiirlerinde işlediği bir başka tema da ölümdür. Kabristan, Kitâbe-i Seng-i Mezâr, Tabut, bu tür şiirlerdendir. Şair bunların bir kısmında ölen bir kişinin ardından duyulan üzüntüyü dile getirir. Ancak özellikle Kabristan ve Tabut, ölümün insanda uyandırdığı duygu ve düşünceleri daha derinlemesine tasvir etmesiyle dikkati çeker. Bununla beraber Ali Ekrem’in ölüm temalı şiirlerinde, Hâmit’teki felsefî derinlik ve ıstırap yoktur. Doğru cevap E'dir.