Fecr-i Âtî mensubu olarak Yakup Kadri yazdığı hikâyelerini Bir Serencam (1914) adlı kitabında toplamıştır. Buradaki 12 hikâye Mısır, İstanbul, çeşitli Anadolu ve Avrupa şehirlerinde geçen vakalarıyla mekân genişliği noktasında dikkati çeker. Buna paralel olarak eserlerde, kefen soyuculardan yarı efsanevi kahramanlara, küçük memurlardan bütün düşüncesi aşk olan kimselere kadar çok çeşitli insan manzaraları vardır. Söz konusu mekânlar ile insan manzaraları arasındaki sıkı bağ, onun hikâye tekniğinin tanıtıcı vasıflarından biridir.

Elbette bir dalda yeteri kadar sanat eseri üretilmemesinin nedenini bir maddeyle açıklamak mümkün değildir. Ancak kitapta da belirtildiği gibi sürekli savaş ortamı, siyasal hareketlilik, tiyatronun kontrol edilebilirliği, onu engellenebilir kılmıştır. Bu engeller tüketimini engellemiştir, tüketilmeyen sanat izleyicisine ulaşamamıştır. Özellikle halka ulaşmak kaygısı, yazarları bu türden uzaklaştırmıştır.

Hilal matbaasında gerçekleşen ve Fecr-i Âtî’nin temellerinin atıldığı ilk toplantı 20 Mart 1909 tarihinde yapılmıştır.

Yeni bir şiir dili kurma ve saf şiir arama çabaları dolayısıyla şiirindeki değişimler bakımından Ali Canip Ahmet Haşim’e çok benzemektedir, Onun” Sokak Feneri” şiiri saf şiir anlayışının en güzel örneklerindendir.

"Şiir Hakkında Bazı Mülahazalar" adıyla Piyale'nin başına konulan metin "Bir Günün Sonunda Arzu" şiirinin çok muğlak (kapalı) olduğu yönündeki tenkitlere cevap niteliğindedir ve edebiyatımız için orijinal bir poetikadır. Diğer şıklarda isimleri verilen şiirler ise Emin Bülent Serdaroğlu'na aittir.

Fecr-i Âtî, 20 Mart 1909 yılında edebî formasyonunu Edebiyat-ı Cedide eserleriyle alan neslin, halis sanat endişe ve gayretlerinden doğmuştur. Kurucusu ise Şahabettin Süleyman sayılabilir.

Fecr-i Âtî’nin sanat ve edebiyattaki temel düsturu “sanat şahsî ve muhteremdir.” Cümlesiyle özetlenebilir.

Ortak paydayı anlatabilmek ve yayabilmenin en hayati aracı dildir. Milliyetçilik ortak paydada birleşen toplulukların bir hareketidir.

İlgili dönemde Türkçülüğün bu şeklideki yorumu Halide Edip'in 'Yeni Turan' romanı ile ele alınmıştır. Doğru yanıt 'B'

Ziya Gökalp aynı zamanda bir sosyologdur. Bu ona realist bir kafa ile gerçekleri gözlemleme, değerlendirme ve buna göre bir yol çizme becerisini kazandırmıştır.

Fecr-i Âtî’nin geniş kadrosu II. Meşrutiyet ile birlikte edebiyat âlemine adım atan nesli temsil edebilecek nitelikte idi. Diğer seçenekler karşıt görüşlülerin ifade etmiş oldukları görüşlerdir.

İkinci Meşrutiyet döneminde halk tarafından en sevilen ve geniş kitlelerce benimsenen edebiyat türü tiyatro (ve piyes) idi. Doğru yanıt 'A' seçeneğinde verilmiştir.

Tahsin Nahit 1910’a kadar yazdığı şiirleri Rûh-ı Bî-kayd adı altında kitaplaştırmıştır.

Yeni Turan romanını Halide Edip 1912 yılında yazmıştır. Bu roman Türkçülüğü, Osmanlı Türklerinin dil, kültür, eğitim ve kalkınma gibi konularda atılım yapması olarak değerlendirilir.