Üreticilerin her ilave birimi üretmek için kabul etmeye hazır oldukları minimum fiyatlarla piyasada oluşan denge fiyatı arasındaki farkların toplamıdır. Üretici rantı geometrik olarak arz eğrisinin üstünde ve piyasada gerçekleşen fiyatın altında yer alır.

Taban fiyat uygulaması mal ve hizmet arz edenleri korur. Tavan fiyat uygulamasındaki amaç ise; denge fiyatını yüksek bulan tüketicileri desteklemektir. Tavan fiyat ile özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde karaborsa fiyatları oluşur. Tavan fiyat uygulaması ürün kalitesini artırmaz azaltır. Maliyeti düşürmek için firmalar düşük kaliteye yönelir. I ve III. ifadeler doğru olduğundan doğru seçenek "B" şıkkıdır. 

Bir piyasanın tam rekabetçi olması için aşağıdaki koşulları bir arada bulundurması gerekir. Bunlar;

• Piyasada çok sayıda alıcı ve satıcının olması gerekir.
• Piyasadaki firmalar tarafından satılan ürünler homojen olmalıdır.
• Piyasadaki taraflar fiyat, kalite vb. konular hakkında tam bilgiye sahip olmalıdır.
• Firmalar piyasaya çok kolay girebilmeli ve çıkabilmelidir.

Hükûmetler vatandaşlarının refahını ve mutluluklarını artırmak için görünmez elin oluşturduğu denge koşullarını yetersiz bularak, sosyal adaleti sağlama yönünde birtakım politikalar uygularlar. Bu politikaların başlıcaları fiyat (asgari ücret, kira kontrolleri ve tarımsal destekleme fiyatları gibi) ve miktar (kotalar gibi) kontrolleri ile vergi uygulamalarıdır.

Kısa dönemde kâr maksimizasyonu, bir firmanın marjinal gelirinin marjinal maliyete eşit olduğu durumdaki çıktı düzeyinde gerçekleşir. İlave çıktının maliyetten çok hâsılat sağlaması durumu devam ettikçe, firmanın kârı artacağından firma daha fazla üretim yapacaktır. Eğer ilave çıktının marjinal maliyeti marjinal hasılatını aşıyorsa, firmanın kâr düzeyi, çıktı artıkça azalacak veya kayıp artacaktır. Kâr maksimizasyonu koşulu olarak isimlendirilen bu genel kural tüm piyasadaki firmalar için geçerlidir.

MR=MC koşulunu sağlayan çıktı düzeyinde AR>ATC ise firma ekonomik (aşırı veya normal üstü) kâr elde eder.

Kâr maksimizasyonu, bir firmanın marjinal gelirinin marjinal maliyete eşit olduğu durumdaki çıktı düzeyinde gerçekleşir. Firmanın kârını maksimize eden çıktı düzeyi MR=MC kuralını sağlayan çıktı düzeyidir.

Piyasa fiyatı AVC eğrinin altında gerçekleşecek olursa, firma kısa dönemde bile değişken maliyetlerini karşlayamayacaktır.

Mevcut kaynaklar; Doğa, emek, sermaye olarak ele alındığında Bedensel yani; fiziksel güç kullanımı emeği ifade ederken beşeri emek; zihinsel çalışmaları, ekonomideki makine ve teçhizatlar fiziksel sermayeyi, bireyin ya da işçinin kendisi için kendisini geliştirmek adına yaptığı yatırımlar beşeri sermayeyi ifade eder. Finansal sermaye ise; Fiziksel sermaye üzerinde mülkiyet hakkını ifade eder.

Kârın hesaplanmasında iktisatçılar açık ve örtük maliyetlerin toplamından oluşan ekonomik maliyeti kullanırken, muhasebeciler kâr hesaplamasında sadece açık maliyetleri kullanır.  Muhasebe kârı toplam hasılat ile toplam açık maliyet arasındaki fark tarafından verilir. Ekonomik kâr toplam hasılat ile toplam ekonomik maliyet arasındaki fark tarafından verilir. Ekonomik kâr muhasebe karından daha azdır.

Devletin bazen belirli miktar bazen de belirli bir gelir üzerinden pay alması vergi uygulamalarını; taban ya da tavan fiyatları belirlemesi fiyat kontrollerini; arz edilen mal veya hizmet miktarını sınırlayarak, tam rekabet koşullarında oluşmuş olan piyasa fiyatını üreticilerin lehine arttırması ise miktar kontrollerini ifade etmektedir.

Uzun dönemde sadece tek firma için değil, endüstrideki tüm firmalar için piyasa koşulları değişmediği sürece normal kâr düzeyinde oluşan dengede bir değişme olmaz. Böylece normal kâr düzeyinde mevcut firmalar piyasada kalırken, yeni firmaların bu piyasaya girişini teşvik edecek herhangi bir faktör yoktur. Dolayısıyla endüstri içinde de denge sağlanmış olur. Tüm firmalar için tesis optimum ölçekte kurulur ve tam kapasiteyle çalışır. Bu etkin isleyiş sürecinde firmalar sadece normal kâr ile yetinmiş olurlar.

Üretim imkânları eğrisi, sabit teknoloji ve tüm kaynakların kullanılması ile üretilebilecek tüm olası mal üretim bileşimlerini gösteren eğridir. Üretim imkânları eğrisi pozitif değil negatif eğimlidir.

MR=MC koşulunu sağlayan çıktı düzeyinde AR<ATC, ancak AR>AVC ise firma zarardadır. Ancak firma değişken maliyetlerini karşıladığı için piyasada kalma kararı verebilir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Taban fiyat uygulamasında amaç, mal ve hizmet arz edenleri korumaktır. Örneğin; asgari ücret ödemesi ile düşük gelirliler korunurken, destekleme alımlarıyla çiftçilerin korunması amaçlanmaktadır.

Normatif iktisat: Toplumsal refahın en üst düzeyde sağlanabilmesi için ne olması gerektiğini inceler.

Üreticilerin her ilave birimi üretmek için kabul etmeye hazır oldukları minimum fiyatlarla piyasada oluşan denge fiyatı arasındaki farkların toplamı üretici artığı olarak tanımlanır. Doğru seçenek "E" şıkkıdır.

Bir endüstride firmaları o endüstride kalmak için tatmin edecek kadar yüksek, yeni firmaların endüstriye girişlerini teşvik edemeyecek kadar düşük olan kâr, normal (sıfır ekonomik) kâr olarak adlandırılmaktadır.

Fiyat, bir maldan elde edilen marjinal faydayı yansıtır. Eğer fiyat, marjinal maliyeti aşıyorsa, tüketicilerin mala biçtiği değer bu malın maliyetini aşıyor demektir ve bu malın üretimi artırılmalıdır. Oysa fiyat marjinal maliyetten daha düşükse, ilave çıktı üretilmemelidir. Bu sebeple doğru P>MC olduğunda, ilave çıktının üretiminden tüketici fayda elde edecektir. Doğru cevap C seçeneğidir.

Mal ve hizmetlerin üretilmesinde insanlar tarafından harcanan zamana "İş Gücü" denir.

Talep esnekliğinin arz esnekliğinden daha küçük olması durumunda, verginin daha büyük kısmı üretici tarafından tüketiciye yansıtılabilecek, talep esnekliğinin arz esnekliğinden daha büyük olması durumunda ise birim satış vergisinin daha büyük kısmını üretici yüklenecektir. Yine talep esnekliği sıfır iken verginin tümü tüketiciye, arz esnekliği sıfır iken ise verginin tümü üreticiye yansıyacaktır.