Antik Yunan şairi Homeros, belli bir anlamda Eski Yunan dilinin temsilcisidir. Doğru cevap C'dir.

Pythagorasçılar mistik eğilime sahiptirler. 

B, C ve E şıkları Anaksagoras ile ilgilidirler. D şıkkı ise monist düşünürlerle ilgilidir. 

Protagoras’ın tanrıların varlığı hakkındaki şüpheciliği de hatırlanacak olursa, sofistlerin din anlayışının agnostisizm ve ateizm arasında gidip geldiği iddia edilebilir.

Hesiodos’ta ise temel madde, khaostur ve hareket etme görevi erosa yüklenir. Homeros, sudan kosmosa geçişi anlatamıyor ama bize evrenin yapılışını bildiriyor. Bu bilgiler ışığında doğru cevap “E” şıkkıdır.

C şıkkı Homeros ile ilişkilendirilebilir. 

Sorunun doğru yanıtı B şıkkıdır. B şıkkındaki Descartes kitapta belirtilen meşhur sofistler arasında yer almamaktadır. 

Mitolojik düşünmede tabiatla konuşulur, diyalog kurulur, ona saygı duyulur. Modern düşünmede ‘ben-sen bağı’ yoktur, ‘ben-o bağı’ vardır. O, cansız olarak görülür ve benim irademin üzerinde iş göreceği malzeme olarak değerlendirilir.

Evrendeki her şeyi kişileşmiş ve canlı olarak görürler. Mitoslar, evrendeki her şeyi kişileşmiş ve canlı olarak görürler. Onların gözünde evrendeki her şey, her obje ya da varlık bir “sen”dir. Mitolojik düşünmede ögeler arasında kurulan bağ bir “ben” ve “sen” bağına indirgenebilir. Bu bağ, birbirini bağlayan iki varlıktır. Mitoslar, o mitoslara inanan insan bireylerine ve topluluklarına evrenle, insanla, toplumla ilgili birtakım teorik çözümler önerir. Mitolojik düşünme, köken sorunlarına, yani evrenin, insanın, canlılığın kökenleri sorununa da birtakım çözümler sunmuştur. Bu yönüyle mitolojik düşünme, insan aklının, çözümsüzlüklerden dolayı oluşabilecek çıkmazlarını engeller. Mitolojik düşünmenin özü, içinde yaşanılan evrene, doğaya, çevreye saygılı olmaktır. Bu da her şeyden önce, bu evrenin dayandığı kuralları bilmeye ve onlara saygı duymaya dayanır.

Hylozoizm, Yunanca hyle (madde) ve zoon (canlı) kavramlarından türemekte olup “canlı-maddecilik” anlamına gelmektedir.

Empedokles, Anaksagoras, Demokritos ve Leukippos plüralist dönemin başlıca temsilcileridir.

Empedokles’e göre bu sorunun cevabını verebilmek için evrendeki maddî gerçekliği mümkün hale getiren iki etkin nedene müracaat etmek gerekmektedir: Sevgi (ya da Sempati) ve Nefret (ya da Antipati). Bu kapsamda doğru seçenek A seçeneğidir.

Empedokles, Anaksagoras, Demokritos ve Leukippos plüralist dönemin başlıca temsilcileridir.

Anaksagoras Doğa Üzerine adlı eserinde, evrenin oluşumunu ayrıntılı bir şekilde tasvir etmektedir. Buna göre, başlangıçta unsurların birbirine geçmiş halde bulunması dolayısıyla evren kaos durumundadır. Sonra bu unsurların bir araya gelmesiyle kaotik durumdan çıkıp kozmosa dönüşmüştür.

Pythagorasçı felsefede madde yerine form, nitelik yerine nicelik, fizik yerine de matematik ön plana çıkmıştır. Buna göre, Pythagorasçılar bir şeyin kendisinden doğduğu ana-maddenin bilinmesiyle değil, şeyin maddi yapısının, yerine getirdiği işlevinin, yöneldiği amacının araştırılarak bilinebileceğini ileri sürerler.