Delege modelinde seçilenler seçmenler tarafından verilen açık talimatları yerine getirmek üzere yine seçmenler tarafından seçilen kimselerdir. Delegelerin kendi başlarına hareket etmeleri düşünülemez. Onlar ancak onları seçenlerin çizgisinde hareket edebilirler. Temsilcilerin seçicilere tam bağlılığını sağlamak için “geri çağırma”gibi yollar kullanılır. Delege sisteminin erdemi, politikacıların halka değil kendi menfaatlerine hizmet etme eğilimini frenlemesi ve sınırlamasıdır.

Partiler grup çıkarlarını birleştirir, tadil eder, birbirine uydurur, bütünleştirir. Böylece partizan grup menfaati arayışlarını evcilleştirir ve sisteme zarar verici olmaktan çıkartır.

Kültürel rölativistler insan haklarının batı buluşu olduğunu bu nedenle de tüm toplumlar için geçerkli olamayacağını savunurlar.

Carothers, bu çok sık görülen sorumsuz çoğulculuk sendromunda iktidara gelen siyasi partiler ve grupların değiştiği bu sistemlerde iktidardakiler, ülkedeki problemlerle gerçek anlamda ilgilenmek ve çözmek yerine sadece problemleri bir o yana bir bu yana atarak vatandaşları oyalamaktan ileri gitmemekteler. Bu rejimler demokratik hayat›n belirli kurumlarına ve ögelerine sahipler. Örneğin, sınırlı bir siyasal alan ve sınırlı bir sivil toplum hürriyeti vardır. Düzenli olarak seçimler yap›l›r ve güç farklı gruplar arasında el değiştirir. Belirli düzeyde oturmuş partiler ve parlamento gibi demokratik kurumlar da vardır. Fakat, bu rejimlerin çok ciddi demokratik açıkları vardır.

Hukuk devletinde hukuk kuralları yasama, yürütme organları tarafından değil bağımsız ve tarafsız mahkemelerce uygulanmalıdır. Bu bağlamda kuvvetler ayrılığı ilkesi geçerli olmalıdır.

Burjuvazi: “Bourg” (şehir, kent) kelimesinden türemiştir; kelime anlam› “kent-soylu”dur. 18. yüzyıldan itibaren kullanılmaya başlanan burjuvazi; kent ve kasabalarda oturan ve geçimini zanaat ve ticaret ile sağlayan bağımsız toplumsal grupları tarif eder. Doğru yanıt B'dir.

Çoğunluk yönetimi, eşitliğe ve adalete daha uygundur çünkü onu ortaya çıkaran sistemde herkes seçmen olarak eşittir ve iktidar daha çok insanın onayına dayanır. Ayrıca, çoğunluğun yönetme hakkı azınlığın yönetmesine göre daha fazla meşruluk taşır ve fiilen daha kolay gerçekleştirilir. Yönetme hakkına azınlığın sahip olması hâlinde, azınlığın yönetme işini icra etmesini engelleyecek ölçüde yaygın ve güçlü bir muhalefetle karşılaşması mukadderdir. Bunun sonucunda ortaya çıkacak olan şey, kaçınılmaz olarak kaostur. Kısaca demokrasi, bir azınlık değil bir çoğunluk (veya çoğunluk adına icra edilen) siyasi yönetim biçimidir.