Mısırlı bir Türkmen ailesine mensup olan Muhammed Abduh, Tanta’da başladığı tahsil hayatını Kahire’de sürdürdü. Ezher İdare Meclisi’ne üye tayin edildi ve üniversite müfredatının ıslahı için projeler geliştirdi. Bunun için Oxford ve Cambridge üniversitelerini ziyaret edip incelemelerde bulundu. 1905’de İskenderiye’de vefat etti. 

Geniş bir coğrafi mekanda, farklı hükümranlıklar halinde varlığını sürdüren Türkler 10. yüzyıldan itibaren kitleler halinde Müslüman olmaya başlamışlardır. İlk olarak 922 yılında İdil Bulgar Hanlığı (770 1237), ardından Karahanlılar (840-1212), daha sonra Gazneliler (963-1186) İslamiyet’i benimsemişlerdir.

Doğru seçenek B şıkkında verilmiştir.

İslâm, Hindistan bölgesine sufiler aracılığıyla taşındı. Bu durum özünde mistik bir din anlayışını ihtiva eden Hinduizm’le İslâm arasında ve her iki dinin  temsilcileri arasında bir yakınlaşmayı beraberinde getirdi. Ancak ilerleyen süreçte Müslümanlarla Hindular arasındaki yakınlaşma Müslüman sufilerin Hind mistiklerinden etkilenmelerine ve aşırı inzivacı ve zühtçü, dış dünyaya tümüyle kapalı ve hurafelerle dolu bir din anlayışını benimsemelerine sebebiyet verdi.

Fırka-i naciye (kurtuluşa eren topluluk), ehl-i istikamet (doğru yolun mensupları) veya taife-i mansura (ilahi yardımı hak etmiş grup) isimlerini kendilerine uygun bulmaktadırlar. Bu bilgi selefi oluşumların kendilerini Ehl-i Sünnet’in yegane temsilcileri olarak gördüklerini göstermektedir. 

1817'de Delhi'de doğmuştur. Hindistan’da uzun yıllar hakimlik vazifesinde bulunmuştur. İnanç sistemlerini değerlendirirken “tabiata uyma” ilkesini kabul etmiş ve İslam’ın bu ölçüye en çok uyan din olduğu sonucuna varmıştır. Aslında tüm bu fikirleriyle ilk İslamcılar arasında aykırı bir konuma sahip olmuştur. İslam’ı modern hayata uydurmaya çalışmak” ithamı, onu diğer İslamcılardan ayıran bir ölçüt olabilir. Bu bilgilere göre doğru cevap B'dir. 

Diğerleri de önemlidir ama en diye sorulduğundan cevap A şıkkıdır.

Alevilik 16. yüzyıldan itibaren son şeklini almıştır. Cevap D şıkkıdır.

Fırkanın kökeni ile ilgili çok farklı tezler ileri sürülmüşse de bu yapıya mensup insanların genel olarak kendilerini Arap asıllı saydıkları, İsmailî-Batınî-Ğâlî fikirlerin arkaplanında ise Maniheizm, Zerdüştîlik, Yeni Eflatunculuk, Helenizm, Gnostisizm ve Doğu Hıristiyan mezheplerinin izlerinin bulunduğu dikkate alındığında, fırkanın menşeine dair bir fikre ulaşılabilir.

Şeyh Ahmed el-Ahsaî

Mirza Gulam Ahmed Kadiyânî (1835-1908) tarafından Hindistan PencapKâdiyân'da XIX. yüzyılın sonlarına doğru kurulan bir dini hareket olan Ahmedîlik, Mirzaîlik ve Kâdiyânîlik adlarıyla da anılmaktadır.

Bektaşilik önce kaldırılmış ama sonra yeniden alan açılmıştır. Cevap C şıkkıdır.

Dürzîliğin inanç ve amelle ilgili esasları genel olarak dört bölüm halinde ele alınmıştır. Bu bölümler; Hâkim-Biemrillah’ın ilah olduğuna inanmak, Eşyanın ilk illeti olan”emr”i yani Hamza b. Ali’yi bilmek, “Hudud”u tanımak ve Yedi esası bilip yerine getirmek. 

Üçüncü kapı “marifet” olup makamları edepli olmak, heybet, sabır ve namazla Allah’tan yardım dilemek, kanaat göstermek, hayalı olmak, cömertlik, ilim sahibi olmak, teslimiyet ve rıza, marifet ve kendi özünü bilmektir. Doğru cevap D'dir.

Sekülerleşen toplumlar dini değerlerden uzaklaşmışlardır. Müslüman modernistlerin de bu olumsuz gidişatta rolleri bulunmaktadır. Gelenekselciler modernizmin yaptığı bu tahribatı giderme gayesi güderler. Yine gelenekselciler, belirli bir dine veya mezhebe çağırmak yerine, adına ezeli hikmet dedikleri ortak ilahi geleneğe ve değerlere çağrı yaparlar. Bu nedenle doğru cevap D'dir. 

Neseplerinin Hz. Peygamber’e ulaştığı yolundaki iddiadan dolayı seyyid ünvanı taşıyan Ahmed Han, 1817’de Delhi’de doğdu.1857’de başlatılan Sipahi Ayaklanması sırasında İngilizlere bağlı kaldığı için takdir nişanına (Sir) layık görüldü. 1869’da İngiltere’ye giderek, bulunduğu on yedi ay süresinde İngiliz üniversite teşkilatını inceledi. Ülkesine dönüşünde Tehzîbü’l-Ahlâk adıyla aylık bir gazete çıkararak Müslümanları Batı kültürüne ve İngiliz hükümetine ısındırmak için çaba gösterdi.

1882’de Mısır İngilizlerin eline geçti.

Bu mezhebe, Hz. Peygamber’in vefatından sonra halîfe-imam olarak on iki imamı kabul ettiklerinden dolayı İsnâaşeriyye (on ikiciler/on iki imamcılar); imamlara inanmayı imanın şartlarından saydıkları için İmâmiyye; hem itikat hem de ibâdet ve muâmelatta İmam Cafer Sâdık’ın görüşlerine dayandıklarından dolayı Caferiyye; on ikinci imamın gelişini beklemeleri sebebiyle Ashâbu’l-intizâr (bekleyiciler) ve on ikinci imam için çokça kullanılan kâim (hayatta olan, var olan) ünvanına nisbetle Kâimiyye de denmiştir. Muhalifleri ise mezhebi, Râfıza ya da Râfiziyye diye anmışlardır. Doğru cevap E’dir.