Merkantilizm, bir ülkenin zenginleşmesinin başlıca unsurunun altın ve gümüş olduğunu savunan düşünce akımıdır.

Tam istihdam varsayımı, onların istihdam sorunuyla ilgilenmemelerine ve istihdamla doğrudan doğruya ilgili açık bir varsayımları olmamasına neden olmuştur. Onlara atfedilen tam istihdam varsayımı, arz - talep, faiz haddi ve ücret düzeyinin belirlenmesi ile ilgili görüş ve düşüncelerinden çıkarılan bir sonuçtur.

Klasik iktisatçıların, kendilerine yöneltilen eleştirilere verdikleri cevaplar sonrasında, Marjinalistler, Neo-klasik İktisadi Düşünce, Kurumsal Ekonomi ve Keynesyen Düşünce gibi yeni düşünce akımları ortaya çıkmıştır (Üstünel, 1988: 99).

Bazı marjinalistleri de içine alan Neo-klasik iktisat düşüncesi klasik iktisadi düşünceye yöneltilen eleştirileri karşılamakla kalmamış, olayları açıklayan daha kapsamlı teoriler geliştirmiştir. Klasik ve Neo-klasik iktisatçıların hepsi otomatik denge düşüncesini savunmuş, hangi koşullar altında ekonomik hayatta denge sağlanabileceğini araştırmışlardır.

Doğru cevap D‘dir.

Merkantilistler ve Fizyokratlar 17. ve 18. yüzyılda ekonominin bilim olması yönünde katkılarda bulunmuş ve klasik iktisat düşüncesinin ortaya çıkmasında önemli rol oynamış olmakla birlikte, ekonomi biliminin kurucusu Adam Smith olarak kabul edilmektedir.

Neo-klasik düşünce sistemi eksik istihdam ve konjonktür dalgalanmaları karşısında yetersiz kalmaktaydı. Bu durumda Neo-klasik düşünürler ekonominin normal şartları ve modellerin geçerli olduğunu savunmuşlar, eksik istihdam dengesini ücretlerin yüksek tutulması, emek mobilitesi eksikliği gibi nedenlerle ve konjonktür dalgalanmalarını parasal nedenlerle açıklamışlardır (Üstünel, 1988:103).

Doğru cevap B‘dir.

Klasik iktisatçılar tarafından ileri sürülen doğal ücret teorisi, Laselle tarafından insafsız bir Tunç Kanunu olarak nitelendirilmiştir.

Nerede iş bulacağını bilmeyen işçilerin varlığı ya da yer değiştirmenin masraflı olması nedeniyle geçici işsizlik görülebilir. Geçici işsizlik; kısa süreli, hiçbir zaman sıfıra indirilemeyen, son derece yaygın olarak görülen bir işsizlik türüdür. İnsanların iş değiştirmeleri yoluyla verimsiz oldukları alanlardan daha verimli olacakları alanlara geçmelerini sağladığından olumlu bir fonksiyonu olduğu söylenebilir

Dünyada oluşmuş istihdamın önemli bir oranı, iş güvencesi ve sosyal güvence olmaksızın, düşük ücretli ve kötü çalışma koşullarına sahip işlerde oluşmaktadır. Bu sayının artması “zayıf istihdam” (Terimin orijinali “Vulnerable Employment” dır. Bu terim şu an akademik literatürde ‘Eğreti İstihdam’ diye çevrilen ‘Precarious Employment’ ile benzerlik göstermektedir.

Emek talebi, bir firmanın mal ya da hizmet üretebilmek için ihtiyaç duyduğu
emek miktarıdır.

Türkiye için çalışma çağındaki nüfus, 15 yaş ve daha yukarı yaşlardaki nüfus olarak kabul edilir.

Zayıf istihdam; Aynı işi yapmasına rağmen diğerlerine göre aynı istihdam haklarına sahip olmayanlar, işlerinde eşitsizlik ve güvencesizlikle karşı karşıya olan ‘atipik çalışanlar’, genellikle asgari ücret seviyesinde ve yetki verilmeden çalıştırılıp kimi zaman sömürülen ‘genç işçiler’, çoğu zaman temel istihdam haklarına bile sahip olmayan ‘endüstriyel ev çalışanları’, yasal bir güvence altında olmaksızın çalışan ‘ücretsiz aile işçileri’, göçmenler ve birçok endüstride sömürülen ve düşük ücretle çalıştırılan ‘enformel işçiler’ den oluşmaktadır (The Commission on Vulnerable Employment, 2007).

İstihdam düzeyi veya istihdam hacmi, bir ekonomide belirli bir zamanda fiilen doldurulan çalışma saatleri toplamıdır.