Siyasi karar alma sürecindeki enformasyon sorunlarından ilki seçmen bilgisizliğidir. Seçmen bilgisizliği seçmenin eksik enformasyona sahip olmasını ifade eder. Seçmenin kendi tercihi olmaksızın eksik enformasyona sahip olması söz konusu olabildiği gibi, eksik enformasyona sahip olma seçmenin bir tercihi de olabilir. 

Verilen tanım statik oyuna aittir. 

Bahsedilen tutum depolitizasyondur

Yunanca kökenli bir kelime olan oligarşi; “politik gücün, toplumun küçük bir grubunun elinde olduğu yönetim şekli”ni ifade etmektedir. Ünlü düşünür Aristo tarafından yapılan klasik tanım ise “genellikle zenginlerin, kendi çıkarları için, bir azınlık yönetimine sahip olması”dır. 

Bir oyun aynı oyuncular tarafından belirli bir dizi halinde tekrarlanarak oynanıyorsa bu tür oyunlara “süper oyun” adı verilir. 

Uygulanan demokratik modeller çeşitli düşünürler tarafından geliştirilen teorilerle eleştirilere maruz kalmışlardır. Teorik bazda demokrasiye eleştiri yönelten düşünürlerin başında Arrow, Downs, Mosca, Pareto, Michels, Hayek, Buchanan, Tullock ve Marksist düşünürler gelmektedir.  

Pareto’nun siyasal literatüre yaptığı katkılardan biri de elit dolaşımı kavramını geliştirmesidir. Pareto’ya göre toplumun tabakaları arasında aşağıdan yukarıya doğru devamlı bir hareket, bir dolaşım vardır. Bu devamlı hareket elit tabakasının iç yapısının değişmesi sonucunu doğurur. 

Piyasa belirli sayıdaki alıcı ve satıcının mübadele amaçlı olarak bir araya geldiği pazardır. Piyasayı oluşturan temel unsur olan mübadele, yani alıcı ve satıcının karşılıklı istek ve iradelerinin birbirine uygunluğu olduğuna göre alıcı ve satıcıların sayısı ile birbirleri hakkında bilgi dereceleri meydana çıkacak piyasanın özelliklerini belirler. 

Karl Max’a göre; doğrudan siyaset üzerine yazmamakla birlikte, yaptığı çözümlemelerde siyaseti ekonomik çıkar çatışmasının ve bu çatışmaya dayanan sosyal sınıflar arasındaki mücadelenin bilinçlendirdiği bir gölge olduğunu vurgulamıştır. 

Elit teorilerin temel mantığı tüm toplumları yönetenlerin azınlıktaki bir grup olduğu varsayımına dayanır. 

Bir oyuncunun kazancının diğer oyuncunun kaybına eşit olduğu, bir oyuncu kazanırken diğerinin kaybettiği oyuna sıfır toplamlı oyun denir. 

Strateji oyunları doğanın dahil edilmediği, iki ya da daha fazla oyuncunun dahil edildiği ve oyuncuların her birinin sonuçlar üzerinde kısmi kontrollerinin bulunduğu oyunlardır. Oyuncular birbirlerinin tercihlerine ilişkin olarak olasılık tayin edemedikleri için strateji oyunları belirsizlik içeren oyunlardır. Strateji oyunları iki kişili ve çok kişili oyunlara bölünebilmektedir. 

Eksik bilgili oyun oyuncuların yalnızca diğer oyuncuların ne yapacağını tahmin ederek, bir başka oyuncunun hamlesini bilmeden hareket etmesidir.

Bireysel menfaatlerle toplumsal menfaat ya da bireysel davranmakla işbirliği yapmak arasındaki muhtemel çelişkiyi ortaya koyan oyunun oyun kuramı yazınındaki ismi “mahkûmlar açmazı”dır.

Piyasayı oluşturan temel unsur mübadele yani alıcı ve satıcının karşılıklı istek ve iradelerinin birbirine uygunluğudur.  

Bahsedilen kavram Rasyonel seçmen bilgisizliğidir.

Politikacılar için uzun dönemde ekonomiye yararlı olabilecek politikaların yürürlüğe konulması yerine, kısa sürede sonuç alınabilecek politikalar yürürlüğe koymak rasyonel bir tercih olarak görülmektedir. Kamu tercihi literatüründe bu duruma “politik miyopluk” veya “miyopluk etkisi” adı verilmektedir. Seçmen için politik konjonktür içerisinde seçim öncesi kendisine sunulan yararlı politikalar, tercihleri üzerinde önemli ölçüde belirleyicidir. Seçim öncesinde kısa vadeli düşünen seçmen, bu politikaları rasyonalite açısından değerlendirme gereğini duymaz. Seçmen, genel halk için uzun vadeli yararlı olan projelere değil, kısa vadeli çıkarlarına uygun projelere destek verir. Bu açıdan bakıldığında seçmen, kamusal alan ile ilgili ayrıntılı enformasyon elde etme ve değerlendirme gereğini duymaz. Bu durum seçmenin miyopluğu olarak ifade edilir. 

I ve III. maddelerde verilenler Arrow’un öne sürdüğü kolektif karar alma süreci koşullarındanken, II ve IV. maddelerde verilenler, Downs’ın öne sürdüğü demokrasi koşullarındandır. 

Bürokrasi teorisiyle ilgili çalışmaların başında Avusturyalı iktisatçı Ludwig von Mises’in 1962 yılında yayınladığı “Bürokrasi” başlıklı çalışması gelmektedir. 

Hiçbir oyuncunun hakim stratejisi yoktur.