Lee ilk olarak göçlerin karakteristik temel ortak özelliklerini ortaya koymaya çalışmış ve bunun için de göçe ait itici ve çekici faktörleri saptamış, analizine temel oluşturacak dört ana faktör belirlemiştir. Bunlar,

1. Yaşanan yerle ilgili faktörler,
2. Gidilmesi düşünülen yerle ilgili faktörler,
3. İşe karışan engeller,
4. Bireysel faktörlerdir.

Ercan, küresel kenti, ortaya çıkan bu meta akışlarının kontrol edildiği meka^nlar olarak tanımlamaktadır. Başka bir ifadeyle, Ercan için küresel kent dünya ölçeğinde hacim ve hız olarak artan trafiğin kontrol edildiği meka^nlardır.

Tönnies toplumu analiz ederken temelde evrimsel bir bakış açısı izledi. Sanayileşme/kentleşme dönemini, yüz yüze iletişimin sosyal yaşamı belirlediği topluluktan (Gemeinschaft’tan), zayıflamış sosyal bağlara ve düzenşemere sahip olmakla karakterize edilen topluma’a (Gesellschaft’a) bir geçiş olarak açıklamıştır. Simmel'e göre metropol hayatı sinir uyarılarının bir yoğunlaşması, insanın bu koşullara uyum sağlayabilme ve farklı bir tür kişilik geliştirmesi şeklinde sonuçlanmıştır. Simmel de metropolün her zaman para ekonominin merkezi olduğunu vurguladıDurkheim için şehir ahlaki uyumun dağılması, Weber için, hesaplayıcı rasyonelliğin-akılcılığın büyümesi, Marx için ise kapitalist üretimin gelişimidir. Buna göre Marx'ın görüşleriyle ilgili verilen seçenek yanlış bilgi içermektedir. Doğru yanıt E'dir. 

Oscar Lewis tarafından ortaya atılan yoksulluk kültürünün özelliklerinden biri, “içe dönük olmaktan çok dışarıya açılma eğilimi” olarak ifade edilmektedir.

Kentler, ulusal ekonomik sistemler içine sıkı bir şekilde eklemlenmiş ve ulusdevletin politik gücüne boyun eğen yapılardır. Hatta dünya kenti kavramını kullanan öncü yazarlar, mesela Patrick Geddes (1915) ve Peter Hall (1966) bu yaklaşımı benimsemiştir. Kısacası bu yaklaşım kentin gelişmesi veya kent hiyerarşisi oluşumunun ulusötesi veya küresel güçler tarafından belirlenebileceği sorunsalını sistematik bir şekilde araştırmamıştır (Brenner ve Keil, 2006:7).

Ravenstein çalışmasını dönemin top­lumsal yapısının temel belirleyeni olan endüstrileşme üzerine kurgulamıştır. 

Kişinin geçinebilmek için içinde bulunulan toplumun ortalama yaşam standardının altında bir gelir ve tüketime sahip olması “göreli yoksulluk” kavramıyla karşılık bulur. Göreli yoksulluk tanımında biyolojik ihtiyaçların yanı sıra toplumsal ihtiyaçlar da dikkate alınmaktadır.

Ekonomi politik yaklaşımın kenti açıklayan yaklaşımı; ekonomik dönüşümlerin kent dokusunu nasıl etkilediğini; kamu politikalarının kentsel alanları ve bölgeleri nasıl analiz edeceğini; kentsel mahallelerde yapılan yatırımların niteliğini; kentsel sosyal grupları ve değişim için iddiaları analiz etmeye ve açıklamaya çalışmaktadır. Henri Lefebre’nin kentsel kuramına dayanan ve Los Angeles okulu ile bağlantılı olan yaklaşım ise postmodern yaklaşımdır.

Göç ol­gusu neredeyse insanlığın yeryüzündeki varlığıyla birlikte başlatmak mümkündür. Göç, en basit an­lamda, belirli bir hedef doğrultusunda ya da belirli bir hedef olmaksızın herhangi bir yere yönelen coğrafi insan hareketlerdir şeklinde tanımlanabilir. 

Durkheim için şehir ahlaki uyumun dağılması, Weber için hesaplayıcı rasyonelliğin-akılcılığın büyümesi, Marx için ise kapitalist üretimin gelişimidir.

Göreli yoksulluk tanımında biyolojik ihtiyaçların yanı sıra toplumsal ihtiyaçlarda dikkate alınmaktadır. Yoksulluk, bireyin, hanenin ya da grupların geçinebilmek için içinde bulundukları toplumun ortalama yaşam standardının altında bir gelir ve tüketime sahip olması olarak tanımlanmaktadır

Algılanan (perceived), kavranan/tasavvur edilen (conceived) ve yaşanan (lived) toplumsal pratikleri birbirinden ayıran kuramcı Henri Lefebvre’dir. Düşünüre göre, algılanan pratikler, şehrin üretim ve yeniden üretimini gerektirir; kavranan/tasavvur edilen (conceived) pratikler, şehrin temsilini ifade eder ve yaşanan (lived) pratikler ise kentin fenomenolojik (bilinçli olarak deneyimlenen) temsiline karşılık gelir.

Klasik Roma askeri gücü simgeliyor ve temsil ediyordu. Cumhuriyetçi fikirler Antik Yunanistan’dan ödünç alınmıştı. Şehir merkezine forum denmekteydi.

Childe’ye göre kentleşme; emeğin uzmanlaşması, toplumsal görevlerin karşılıklı bağımlılığının artması ve farklı işlevlerin ayrışması aracılığıyla gelişen bir sürecin sonunda gerçekleşmiştir. Doğru yanıt A'dır.

Küresel kent kuramcıları, kent-merkezli küresel kapitalizm yapılanışına doğru olan değişikliği, 1970’lerin ortasından beri süren birbiriyle ilintili iki sosyo-politik dönüşüme gönderme yaparak analiz etmektedirler. Bunlardan ilki, Ulus-ötesi şirketler tarafından kontrol edilen yeni bir uluslararası iş bölümünün ortaya çıkmasıdır. Diğeri, 2. Dünya Savaşı sonrası dönemde eski endüstrileşmiş dünyada egemen olmuş Fordist-Keynezci teknolojik-kurumsal sistemin krizidir.

McKenzie ekolojik bakış açısına göre toplulukları dörde ayırır. Belli bir ekonomiden yoksun, boş zamanı değerlendirme yerleri, siyasi merkezler, eğitim merkezleri, sürgün yerleridir. Diğerleri ticaret topluluğu, hizmet toplulukları ve sanayi şehridir.

Childe’ın kentleşme modeli, avcı ve toplayıcı toplumlardan modern kentsel ekonomilere dayalı olanlara geçiş ile nitelendirilen evrimci anlayışına dayanmaktadır.

Dünya kenti (The World City) kavramını ilk olarak kullanan çalışmacı Patrick Geddes'tir.

Castles ve Miller Göçler Çağı adlı eserinde modern dünyadaki uluslararası göçü ve bunun nasıl yaşandığını ayrıntılı şekilde anlatmaya çalışmaktadırlar.

Ortaçağda kentin ayırıcı özellikleri kalelerle çevrilmiş olması, ekonomilerinin ticarete ve alışverişe dayanması ve siyasi ve idari özerkliğe sahip olmalarıdır. Weber’e göre bu kentleri ayırıcı kılan sivil ve demokratik katılımdır. Takas sistemi Aztek uygarlıklarında görülmektedir.