Kent yoksullarının sağlık olanaklarına ulaşamamasının etkilerine bakıldığında ise,  Kişini bir iş sahibi olamaması, Yeterli gelir elde edememesi, Niteliksiz eğitim ve sağlık sorunları nedeniyle çocukların öğrenme güçlükleri çekmesi, Düşük kilolu çocuklar, aile içi eşitsiz besin dağılımı, kişinin sağlıği için gerekli vitamin ve minarelleri alamamasının beslenme sonuçlarını etkilemesi, Bu konuda en savunmasız durumda olanların kadınlar ve çocuklar olması, Ülkelerin gelişmişlik düzeyinin beslenmeyi belirlemesi, örneğin, azgelişmiş ülkelerin en yoksul hanelerindeki çocukların en zengin hanelerindeki çocuklardan iki kat daha düşük kilolu olması, olarak sıralanabilir.

Medreselerin kuruluşlarını, derecelerini, öğrenci ve hoca sayılarını ve şehirdeki mekânsal dağılımlarını tespit etmek bize o şehrin niteliği hakkında önemli bilgi verir. Ayrıca diğer kentler arasındaki yerini anlamamızı da sağlar.

Sanayi büyümesinin, 18. yüzyılda İngiltere’de gerçekleşen kentsel büyümenin devamı olduğunu belirten ve Sanayi Devrimi’nde kentlerin rolünü, kentsel nüfusun farklı tüketim mallarına artan talebi ile ilişkilendiren düşünür Daunton’dur.

Engels’in 1845 yılında İngiltere’de Emekçi Sınıfların Konumu (2013) ve 30 yıl sonra yazdığı Konut Sorunu (2013) eserleri Marksist toplum kuramında kentin yerini ve kent sosyolojisi üzerine yaptığı katkıları açısından önemlidir.

Lewis Mumford ilk insan yerleşimlerinin ölü kentleri ya da Thanatopolis olduğunu belirten kent tarihçisidir. C şıkkında yer alan Henry Pirenne (1862-1935), Ortaçağ Avrupa’sında kentlerin canlanması ve gelişmesini uzun mesafeli ticarete dayandırmıştır. D şıkkında yer alan Tönnies (1855-1935), sanayileşme/kentleşme dönemini, yüz yüze iletişimin sosyal yaşamı belirlediği topluluktan (Gemeinschaft’tan), zayıflamış sosyal bağlara ve düzenlemelere sahip olmakla karakterize edilen topluma’a (Gesellschaft’a) bir geçiş olarak açıklamıştır. E şıkkında yer alan Simmel (1858-1918), kentleşmenin kültürel boyutları üzerinde yoğunlaşmış ve kentsel yaşamın nasıl bireysel bilinç dönüşümlerine yol açtığını ele almıştır. Doğru yanıt ise, A şıkkında verilen Gordon Childe’dır. Childe (1892-1957) için, antik kentler uygarlığın beşiği olmuştur.

Chicago Okulunu oluşturan bilim insanları, yaptıkları araştırmalarda asıl anlamak istedikleri kentsel kültüre alışma, bütünleşme veya dağılma hususlarıdır.

1950-1960 döneminde kalkınma stratejileri doğrultusunda yatırımlar, tarımın gelişmesi, karayolu ve kent arterlerinin yapılması üzerinde yoğunlaşmıştır.

1980 sonrasında Türkiye’nin yerleşim yapısında görülen temel değişimler; İstanbul’un önem kazanması, kıyılaşma süreci ve Anadolu kentlerinde üretimin dış pazara açılmasıdır. Yönetim ve kamu binaları ise Cumhuriyet’in ilk yıllarında kentlerde inşa edilmiştir. Doğru cevap D'dir. 

Cevap B

Alcock’a göre, sınıf-altını ortaya çıkaran dört temel neden işsizlikteki artış, sınıf bölünmelerinin artması, yükselen yaşam standartlarından yoksulların dışlanması, başkalarını düşünmekten kendi çıkarlarını düşünmeye doğru tutum değişikliğidir. Para, maddi ve ailevi değerlerin ikinci planda kalması yoksullarda aile içi ilişkilerdeki durumu göstermektedir.

Doğru cevap B dir. Tarihi kent alanlarının içinde yaşanılan bir yer olarak korunması için önerilen program kentsel canlandırma programıdır. 

Elimizde olan dört bin civarındaki tahrir defteri ve diğer nüfusla ilgili avârız, cizye ve
temettuat kayıtları bize bu konularda çok ayrıntılı bilgiler sunmaktadır. Sayımlardan elde edilen sonuçlara göre o şehre yönelik bir iskân politikası belirmektedir. Doğru cevap A'dır.

Demokrat Parti Döneminde dini yapıların restorasyonuna ağırlık verilmiştir. Doğru yanıt E’dir.

Faist için göçmen, belli bir zamanda yerleşmek için –ulus-devleti işaret ederek ülke değiştiren kişi ve kişilerdir.Doğru cevap ''C'' şıkkıdır.

1960’lardan itibaren ithal ikameci politikalar benimsenmeye başlanmıştır. Bu politikalar veya ekonomik dönüşümler ülke içi sermaye birikim sürecini hızlandırmak için iç pazara yönelik üretim ve tüketimi desteklemektedir. Bu anlamda gecekondulu göçmenler iç pazardaki tüketim talebinin genişletilmesinde, önemli bir rol oynamışlardır.

AKP iktidarının 2000’li yılların ilk yarısında yerel yönetimlere yönelik en önemli çıkışı Kamu Yönetimi Reformu Tasarısı’dır.

Kadılar Osmanlı şehirlerinde sadece hukuki işlere bakmazlar, şehrin gündelik yaşamını ve altyapısını takip ederler, kurumların ve iktisadi hayatın (iaşe) adaletle, güvenle ve süreklilik çerçevesinde bir verimlilikle çalışmasını sağlar, şehri idare ederlerdi. Kadılar devletin şehirdeki görevlisi ve şehrin devlet nezdindeki temsilcisiydiler. Kaza yani şehir kelimesinin kadılıktan kalma bir kullanım olduğunu akılda tutarak bu kazalara ait bugün elimizde Şeriyye Sicilleri denilen ve kadıların tuttuğu yirmi binden fazla defter bulunmaktadır. Bu defterlerin içeriği kadıların Osmanlı şehirlerindeki çok yönlü¨ işlevlerini açıkça göstermektedir.

Osmanlı döneminde bir şehir sulh/barış ile fethedildiğinde, mevcut gayrimüslim şehir halkının güvenle şehirde yaşaması için tek şart cizye (baş) vergisi vererek haraç-güzar göstermesiydi.

Osmanlı şehirlerini pek çok açıdan Avrupa şehirleri ile mukayese etmek mümkünken, dinî-etnik çeşitlilik ve birlikte var olma tecrübesi açısından mukayese etmek neredeyse imkânsızdır. (Uğur,2015). Osmanlı şehirlerinde ve İstanbul’unda belirli dinî ve etnik gruplar aynı mahallede oturmayı tercih edebiliyorlardı ve fakat taşınabilme esneklikleri de vardı. Dolayısıyla bu şehirlerde pek çok farklı dinî ve etnik unsurdan insan aynı mahallede karışık oturabiliyordu. Osmanlı kaynakları, heterojen denilen, çeşitli grupların bir arada yaşadığı ve aralarında iletişim ve etkileşimi ifade eden örneklerle doludur. “Getto” denilen sadece bir gruba mahsus bölgeler hiçbir Osmanlı şehrinde gözükmemektedir. Oysa Avrupa şehirlerinin pek çoğunda özellikle Yahudiler için “getto” denilen mahaller söz konusudur. Bugün Toledo’da, Prag’ta, Paris’te “Yahudi Mahallesi” olarak gezilen yerler geçmişte, başka bir yerde oturmasına izin verilmeyen bir
dinî unsurun mahalleleridir.