Belli ki Türkiye toplumunu kat eden birinci fay hattı/ikili karşıtlık ekseni ya da toplumsal kimlik çifti, zengin-fakir. İkincisi, erkek-kadın. Üçüncüsünü siz söyleyin, Türk-Kürt olsun mu? O zaman bir dördüncüsü, kentte yaşayanlar-köyde yaşayanlar. Beşincisi, kent merkezindekiler-varoştakiler. Altıncısı, belki de Sünniler-Aleviler. Yedincisi, dinin toplumsal yaşamdaki yerinin artmasını isteyenler-istemeyenler. Herhalde bir de sekizinci eksen için sermaye sahipleri-emekçiler diyebiliriz. De¤erlerde de¤işmeyi olumlu karşılayanlar-muhafazakârlar karşıtlı¤ını dokuzuncu eksen olarak koymamıza fazla itiraz eden olmaz. Onu da koyalım. Batılı-do¤ulu karşıtlı¤ına ne dersiniz? Burada da bir gerilim yatmıyor mu? Yanıtınız evetse, onuncu ekseni de koydunuz. İsterseniz son olarak on birinci fay hattı ile bu işi kapatalım. On birinci eksen olarak sağcı-solcu ayrımını koyalım haritamıza. Buna göre doğru cevap D'dir.

Yine de, 1 Ocak 2009 tarihinde yayına başlayan TRT-6’nın (TRT Şeş) Kürtçe yayınıyla, en azından devlet eliyle ve somut olarak yıllardan beri adeta bir tabu niteliğinde olan bir kültürel hakkın önündeki engel ortadan kaldırılmış oldu. Doğru cevap B'dir.

Verilen şıklardan dördü Adorno’nun kitle kültürü ürünlerinin standartlaşmasına dair fikirleri arasında sıralanabilecek iken; düşünür popüler müziklerin farklı bir dünya tahayyülünü olanaksız kıldığını öne sürmektedir. Doğru cevap E’dir.

Kapitalist üretim biçiminin XX. yy’ın başları itibariyle gelişmiş olan finansal kapitalizm safhasında üretim, kaynağını sanayiden değil, varsayımsal değerlerin işlenmesi olan finansal hareketlilikten alır.

Çalışan insanlar yeni bir ofise taşındıkları andan itibaren masalarına, eğer uygun durumda ise, ofis duvarlarına özünde işle ilişki olmayan süsler, hatıra eşyaları, eş veya çocuklarının fotoğraflarını neden koyarlar? Koyarlar; çünkü ofis doğası gereği soğuk, belli bir kişiye değil bir kuruma ait olan, adı üstünde, içinde iş üretilsin diye tasarlanmış bir mekândır. ‹nsanlar bu soğuk mekâna elbette yalnızca işle ilişkili kimliklerini değil, özel yaşamlarına (örneğin aile hayatına) dair kimliklerini de taşırlar. Ofis mekânını, kimliklerinin bu diğer boyutuna uygun kılmak, bu mekânı sadece bir kuruma değil, aynı zamanda kendilerine de ait kılmak için bu tip küçük değişiklikler yaparlar. Peki, bunu neden yaparlar? Çünkü aidiyet, insan varoluşunun en vazgeçilmez unsurlarından biridir. Adeta bir yere, bir kişiye, bir inanca, bir futbol takımına, bir mesleğe vb. ait olmak zorundayızdır ve bu, çok temel ihtiyaçlarımızdan biridir. Doğru cevap B'dir.

Fordizm, Henry Ford tarafından 1908 yılından itibaren kullanılmaya başlanan, büyük fabrikalarda ve üretim bantları üzerinde en kısa sürede en yüksek verimi, kitlesel üretim ve kitlesel tüketimi hedefleyen ve bu sebeple de bir yönetim modeli olarak Frederick Taylor'un yönetim modelinden faydalanan bir üretim biçimidir.  

Bütün kültürlerin “ikili karşıtlıkların" oluşturduğu dokular ürettikleri fikri Levi-Strauss'a aittir. Kültür hemen her yerde, çiğ-pişmiş, aydınlık-karanlık, doğal olan-doğal olmayan, batı-doğu, uhrevi-dünyevi, beyaz-siyah, eril-dişil ve benzeri gibi sizin de bir durup düşünseniz onlarcasını üretebileceğiniz ikili karşıtlıklar üzerinden kuruluyor. 

Küreselleşme deneyiminin mümkün kıldığı bu kimlik inşa sürecinde aynı zamanda Etzioni’nin vurguladığı direnen kimlik kavramsallaştırması, günümüz toplumlarını anlamada çok önemlidir.

Egemon ideoloji yalnızca kaba kuvvet aracığıyla değil, bir tür ikna yöntemiyle toplumu kontrol altına alınmasına denir.

Kültürel çalışmaların günümüzde Marksizm’e dayandırılmakta olduğu görülür. Marksizm, kültürel çalışmaları iki ana boyutta ele alır. Bu bakış açısına göre, bir kültürel konu (text) ve uygulamanın (practice) kavranabilmesi için bunların, toplumsal ve tarihsel üretim ve tüketim koşulları içerisinde analiz edilmesi gerekir.