Birey ve kurumlar ile onların arasındaki ilişkilerden ibaret olan toplumlar, değerler üzerine kurulu toplumsal normlar çerçevesinde bir sistem oluştururlar. Bireylerin toplumsal sistem içindeki yaşamını toplumsal yaşam olarak adlandırıyoruz.

İletişimin açıklanmasında ikinci yaklaşım Anlam Yaratma Yaklaşımıdır. Bu

yaklaşıma göre, iletişim bir anlamın karşı tarafın zihnine aktarılması durumudur.

Dolayısıyla anlık bir şeydir. Okuduğumuz bir metin, dinlediğimiz bir konuşma,

izlediğimiz bir film, gördüğümüz bir fotoğraf zihnimizde bir anlam ya da çeşitli

anlamlar yaratır.

Algılanan iletiden çıkarılan anlam kaynağın aktarmak istediği anlamla örtüşüyorsa bu iletişime “etkin iletişim” denir.

Belirsizlikleri anlamak ve kontrol etmek için sakin ve kontrollü davranış belirsizlikten sakınma derecesi düşük olan toplumlarda görülür.

Her kültürde, grubun çoğunluğu kültürel norm ve değerler çerçevesinde davranırken, grup üyelerinden bazıları beklenmeyen davranışlar gösterebilir ya da norma uygun olmayan davranışlar sergileyebilir. Bu duruma normdan sapma ya da kısaca sapma denir. Bireyin kültürü nasıl içselleştirdiği ve gündelik yaşamında nasıl yeniden ürettiği onun kişiliği ile bağlantılıdır. Bu nedenle insan doğası ile kültür, kültürle de kişililik arasındaki ayrımı gözden kaçırmamak gerekir.

Ön yargılar, kalıp düşüncelerden farklı olarak, bireyler, gruplar, ilişkiler ve nesnelerle ilgili değerlendirici yargılardır.
Ön yargı, değerlendirmeyle ilgili fikri, kanıyı ve tutumu içeren geniş kapsamlı bir kavramdır. Her ön yargıda, bir fikirden yola çıkılarak gerçekleşen bir etkileşim sonucunda, bir kanı edinildikten sonra, bir tutum geliştirilmiştir. Kalıp düşüncede herhangi bir tutum söz konusu değildir.

Ortak temel sorun alanlarını farklı terimlerle kültürel boyut olarak ifade eder:
- birey otorite ilişkisi: Güç aralığı,
- birey ile grup arasındaki ilişkiler: Bireycilik- ortaklaşa davranışçılık,
- erkek ya da kız olarak dünyaya gelmenin toplumsal etkileri: Erillik-dişillik,
- bilinmeyen karşısında tutum: Belirsizlikten sakınma. Kurama göre, bütün kültürlerin bu boyutları ölçülebilir. Dolayısıyla bir kültürün güç aralığı ne kadar, bireyci mi- ortaklaşa davranışçı mı, eril mi, dişil mi ya da belirsizlikten sakınma derecesi nedir? Sorularının yanıtını vermek mümkündür. Sonuçta da kültürler bu boyutlardaki ölçümlere göre karşılaştırılabilir.

Kültürlerarası iletişim disiplininin amacı, farklı kültürlere mensup insanlar arasında gerçekleşen etkileşim sürecini bütün yönleriyle anlamak, açıklamak ve bu
tür iletişim süreçlerinin olası sonuçları hakkında öngörüler geliştirerek etkin iletişimin yollarını aramaktır.

Kültürlerarası İletişim bilimi farklı kültürlere mensup insanlar arasında gerçekleşen etkileşim sürecini tüm yönleriyle anlamak, açıklamak ve bu tür iletişim süreçlerinin olası sonuçları hakkında öngörüler geliştirerek etkin iletişim yollarını araştırır.

Kalıp düşüncelere sosyal bilimlerde stereotip denir. Stereotipler insanlar, kültürler ve toplumlar hakkındaki basmakalıp fikirlerdir.

Kültürler arasındaki farklılıkların iletişim sürecine etkisinin eskiden beri bilindiğini gezginlerin yazdığı seyahatnamelerden anlıyoruz. Ruy Gonzales de Clavijo’dan Evliya Çelebi’ye kadar birçok gezgin kendi ülkeleri içinde ve dışındaki yerleri gezmiş ve gördüklerini, deneyimlerini kitaplaştırmıştır. Gezginler, gittikleri ülke ve bölgeleri, karşılaştıkları topluluk ve insanları, kendi kültürü çerçevesinde değerlendirmiş ve anlamaya çalışmıştır. Aralarındaki bölgesel ve kültürel fark arttıkça, karşılaştıkları toplulukların davranışlarıyla ilgili olarak düştükleri anlama hataları da artmış, böylece, bazen tamamen yanlış anlamalara dayalı değerlendirmeler yapmışlardır. Kültürel farklılıkların, iletişim davranışları nda somutlaşarak yanlış anlamalara yol açtığı ancak II. Dünya Savaşı yıllarında iletişim ve kültür alanında çalışan bilim insanlarının dikkatini çekebilmiştir.

Belirsizlikten sakınma derecesinin düşük olduğu kültürlerde ise sakin ve kontrollü davranışlar gözlenir. Bu tür kültürlerde gündelik yaşam ilişkilerinin düzenlenmesi için her alanda ayrıntılı kurallara gerek yoktur. Karşılaşılabilecek her durum için kural koymak yerine, insanlar arasında karşılaşılan duruma göre uzlaşıyla bir yol bulunması tercih edilir. Yasalar da temel yaşam alanlarını düzenler, ayrıntılar müzakere ve yorumla belirlenir. Söz gelişi, İngiltere’de yazılı bir anayasa bulunmamasına karşın, ülkemizde anayasa olmadan hiçbir işin düzgün yürüyemeyeceği anlayışı hâkimdir. Yasa ve kuralların ayrıntıları içermemesi, toplum içinde hemen her belirsiz durumun tartışılarak çözümlenmesini gerekli kılar. Belirsizlikten sakınma derecesi düşük kültürlerde bu gündelik yaşamın önemli bir parçasıdır. En küçük sorunlar bile tartışılır. Tartışma, olumsuz bir davranış olarak algılanmaz.

İletişime katılanlar arasındaki bireysel ilişkiler, onların sözsüz ifadeleri, fiziksel ve toplumsal ortamı da içeren bütün dolaylı mesajlar bağlamsal göstergedir.