Özgüven bu boyutta değerlendirilen bir unsur olarak karşımıza çıkmamaktadır. Öz saygı, açık fikirlilik, sosyal yeterlilik ve ön yargından uzak davranışlar kapsar.

Kültürden kültüre değişmekle birlikte sorudaki gibi harekeler sözsüz iletişimde görüşme süresinin dolduğu anlamını taşır.

Gündelik yaşamdaki sorunların çözümünde yararlanılan, üzerinde uzlaşmaya varılmış, grubun çoğunluğu tarafından kabul edilmiş beklentiler, kurallar, kalıp davranışlar, iş yapma biçimleri, sınırlandırmalar, yasaklar ve tabular ile bunlara aykırılık durumunda uygulanacak yaptırımlar halk hukuku olarak adlandırılır.

Tekrar, iletişim sürecinin önemli kavramlarından biridir ve bir iletinin ya da aynı anlamı taşıyan farklı iletilerin alıcıya birden fazla kez gönderilmesi anlamına gelir. Sözlü iletilerin algılanmalarını sağlamak ve anlamını güçlendirmek için tekrarlarız. Ancak bu tekrarlar her zaman sözlü olmaz. Bunun yerine aynı sembolik anlamı taşıyan sözsüz davranışlardan yararlanılır.

Bireyci kültürlerin üyeleri sözlü iletiflim s›ras›nda sözlerine “ben” ile başlar, kendini öne çıkarmaktan çekinmez ve aktarmak istediği anlamları kendi niyet, inanç ve fikirleri çerçevesinde sözel olarak ifade eder. Bu biçeme kişisel sözlü iletişim biçemi denir. Kişisel sözlü iletişim biçeminde, “ben” kimliğini iletişim sürecinin merkezine yerleştiren dilsel ögelerin sıkça kullanıldığı gözlenir. Bu biçemde anlamlar, birey olmanın vurgulanması amacıyla aktarılır.

İletiler tek bir göstergeden ibaret olsalar bile fiziksel bir forma sahiptir. Ayrıca her ileti, “çağrı” olarak adlandırılan, kime gönderilmek üzere hazırlandıklarını belli eden bir hitaba ve kimin hazırladığını belli eden bir “açığa vurma” biçemine sahiptir

Düzenleç, iletişim akışını denetlemeye ve katılanlar arasındaki ilişkiyi düzenlemeye yardım eden sözsüz davranışlardır. Düzenleçler, etkileşim sürecine katılan bireylerin konuşmalarını sürdürme, daha yüksek ya da alçak sesle konuşma, sırasını başkasına verme gibi davranışlarını düzenler; katılanların dikkatini birbirleri üzerinde yoğunlaştırmalarını ya da süreci izlediklerini karşı tarafa göstermelerini sağlarlar.

Kodlar sadece kendilerini oluşturan işaretler ve ögelerle anlam kazanmaz. Aynı zamanda kodların içinde oluşturulduğu bağlam da taşınacak anlamın yaratılmasında önemli rol oynar.

Doğrudan sözlü iletişim biçeminde gönderen aktarmak istediği anlamı, algılanabilir sözcükleri düzanlamında kullanarak içeriğe yükler. Bir etkileşim sürecinde niyet, arzu ve ihtiyaçlar doğrudan doğruya sözlü iletinin içeriğinde belirtiliyorsa doğrudan sözlü iletişim biçemi kullanılıyor demektir. Doğrudan iletişim biçeminde sözcükler düzanlamlarıyla kullanılır ve kesin bir anlam taşırlar. Gönderen, alıcının sözlü iletinin içeriğini, sözcüklerin birinci anlamlarıyla algılayıp değerlendirmesini bekler.

Çağrılı sözlü kullanıla bir açığa vuran sözlü iletişim kime iletildiğini belirtmiş olur.

Duygusal yeterlilik kültürlerarası iletişim yeterlilik türleri arasında yer almamaktadır.

Az miktarda enformasyon işleyerek anlam yaratabilir. Bu tür kültürler geniş bağlamlı kültür olarak adlandırılır. Bazı kültürler ise aşırı enformasyon yükünden kurtulmak için her defasında tek bir konu ile ilgili bütün enformasyonu alır ve işlerler. Bu tür kültürlere dar bağlamlı kültür denir.

Kültürlerarası karşılaşmalarda bireyler kültürel kimliklerinin temsilcisidir.

 Bireyci kültürlerde “ben” demek özgüveni ifade ederken, ortaklaşa davranışçı kültürlerde kendini beğenmişliği ve haddini bilmemeye işaret eder. Ortaklaşa davranışçı kültürlerde “biz” kavramı dayanışmayı, alçakgönüllülüğü ama aynı zamanda kendinden emin, kendiyle barışık olmayı da ifade eder. Görüldüğü gibi, kültürel farklar nedeniyle aynı sözcük ya da kavram farklı kültürlerde taban tabana zıt anlamlar aktarabilmektedir

Yönetici kişilikler “Kendi yollarını belirleme ve bakış açılarına güvenme” eğilimindedir.