İletişim bağlamına göre iletişim pramidinde en üst basamakta kültürlerarası iletişim bulunmaktadır.

20. yüzyılın başlarında kültür ile ilgili çalışmalar Batı dünyasından doğu ülkelerine yayılmış, öncelikle İranlılar kendi dillerindeki “ferheng” sözcüğünü kültür yerine kullanmışlardır. Ülkemizde sosyolojinin gelişimine büyük katkı sağlayan Ziya Gökalp, Fransızcadan aldığı “cultura” sözcüğünün Arapça kökenli “hars” ve “tehzip”in karşılığı olduğunu savunmuştur. Gökalp “cultura” sözcüğünün ilk anlamından esinlenerek Arapçada “çift sürme, tarla işleme” anlamını taşıyan ve ulusal bir kavram olarak gördüğü “hars’ı kültür karşılığında kullanmıştır. Bununla birlikte, “düzeltme, temizleme, yetiştirme, bir işte hız kazanma” anlamında ki “tehzip”i uluslararası ve aristokratik bir kavram olarak değerlendirmiştir. 

Kültür değişmez kavramı yanlış bir kavramdır.

Medya temsilleri kitlelere sunarken belli yolları kullanır Bunlar; örneklerle temsil etme, kişilikleri ve sunucuları kullanma ve yıldızlardan yararlanmadır. 

Hall, hegemonik medya temsillerinden hareketle, etnik azınlıklarında sürekli ırksal stereotiplerle yanlış temsil edildiğini belirtir. Yazar aleni ırkçılık ile siyahların ya da diğer etnik azınlıkların ırklararası ilişkilerde gerilime neden olduğu türünden sorgulanmamış varsayımlara dayanan, dolaylı ırkçılık arasında bir ayrım yapar. Hall günümüz dünyasında Batı medyasında aleni ırkçılığa daha az rastlandığına ancak dolaylı ırkçılığın daha fazla olduğuna işaret eder. 

Kültürel Yıkıcılık: Asimilasyona zorlama, boyun eğdirme, hak ve ayrıcalıklar sadece egemen gruplar için.

Kültürel Yetersizlik: Irkçılık, kalıplaşmış yargıları devam ettirmek, adil olmayan işe alım uygulamaları.

Kültürel Körlük: Farklılıklar göz ardı edilir, herkes aynıymış gibi davranılır, sadece baskın grupların ihtiyaçları karşılanır.

Kültürel Ön yeterlik: Kültürel konuları keşfeder, kendini adar, örgütün ve bireylerin ihtiyaçlarını değerlendirir.

Kültürel Yeterlik: Bireysel ve kültürel farklılıkları fark eder, farklı gruplardan tavsiye alır, kültürel önyargısı olmayan çalışanları işe alır.

Kültürel Yetkinlik: Kültürel ihtiyaçlar üzerine şekillenen hizmetleri geliştirmek için değişiklikler uygular, araştırma yapar ve öğretir.

Robertson küreselleşmenin beş evreden oluştuğunu ileri sürmektedir: “Oluşma evresi (Avrupa, 1400-1750), başlangıç evresi (Avrupa 1750-1875), ilerleme evresi (1875-1925), hegemonya için mücadele evresi (1925-1969) ve belirsizlik evresi (1969-1992)” 

Verilen seçeneklerden yaş, eğitim seviyesi, eğitim alıp almadığı,  hareket kabiliyeti kültürel çeşitliliğin daha az belirgin göstergelerindendir. İnanç ise kültürel çeşitliliğin belirgin göstergelerinden biridir. 

Kültürlerarası iletişim, farklı kültürler ya da alt kültürler bu kültürlerin ve alt kültürlerin üyeleri arasındaki iletişim, etkileşim ve deneyimleri anlamlandırmaya çalışmaktadır. 

Soruda verilen tanım kültürel yeterliğin tanımıdır. 

Kültürün temel işlevlerine değinecek olursak kültür bir toplumun tarihsel süreç içerisinde sahip olduğu tüm değerlerin insandan insana aktarılarak yaşatılmasını sağlar. Bu sayede birleştirici ve bütünleştirici bir etki sağlar. Kültür, birey, grup ya da toplumlara yaşam için gerekli davranış kalıplarını sunar. Kültür, toplumları, ulusları, grupları birbinden ayırır, onlara özgün bir kimlik kazandırır. Bir toplumda kültürün temel değerleri birey ve gruplara benimsetilerek toplumsal bütünlük ve uyum sağlanır. Kültür bireye toplumsal bir kişilik yani bir kültürel kimlik kazandırır. Kültür, bireylerin doğal çevreyi kendi istek ve çıkarları doğrultusunda yeniden şekillendirmesini, anlam vermesini sağlar. İnsan, kültürün maddî ögeleri ile doğal çevreye şekil verir. 

Stevenson kültürü özneler arası üretilen ve kamusal olarak sürdürülen bir görüngü olarak açıklar. Fiske’ye göre kültür sosyal deneyimin sürekli anlamı ve sosyal deneyimden sürekli anlam üretme sürecidir. Siegelaub’a göre kültür, tarihsel olarak saptanmış bir grup veya sınıfın kendi maddi ve sosyal varlığını yaratma, yeniden üretme ve geliştirmedeki kendine özgü yolu olarak tarif edilebilir. Smith kültürü kolektif yaşam tarzı, inançlar, stiller, değerler ve semboller repertuvarı olarak tanımlar. Tylor, 1871’deki yazılarında kültürü, “kişinin toplumun bir üyesi olarak kazandığı bilgi, inanç, sanat, hukuk, ahlak, âdet, gelenek, alışkanlık ve yeteneklerin karmaşık bütünü olarak tanımlamıştır.

Kültür bir toplumun tarihsel süreç içerisinde sahip olduğu tüm değerlerin insandan insana aktarılarak yaşatılmasını sağlar. Bu sayede birleştirici ve bütünleştirici bir etki sağlar. Kültür, birey, grup ya da toplumlara yaşam için gerekli davranış kalıplarını sunar. Kültür, toplumları, ulusları, grupları birbirinden ayırır, onlara özgün bir kimlik kazandırır. Bir toplumda kültürün temel değerleri birey ve gruplara benimsetilerek toplumsal bütünlük ve uyum sağlanır. Kültür bireye toplumsal bir kişilik yani bir kültürel kimlik kazandırır. Kültür, bireylerin doğal çevreyi kendi istek ve çıkarları doğrultusunda yeniden şekillendirmesini, anlam vermesini sağlar. İnsan, kültürün maddî ögeleri ile doğal çevreye şekil verir. 

Halk kültürünün biçimi basittir. Her türlü duyu ya da gelenek aracılığı ile doğrudan aktarılabilen ya da iletilebilen bir yapıdadır, anonimdir. Pazar için üretilmez, herkes için parasızdır. Kişiden çok, kullanımı açısından grup mülkiyetindedir. Bireysel olarak (dans dışında) sunulur. İçinden çıktığı grubun değer yargılarını içerir ve iletir. Bu kültürel ürünlerini üreten ve tüketen arasında toplumsal statü farkı yoktur. Halk kültürünün anonim olması nedeniyle mülkiyetinin el değiştirmesi söz konusu değildir. 

Piramidin tepesinde kültürlerarası iletişim vardır. Küreselleşen ve globalleşen dünyamızda toplumların birbirlerine gereksinimi olduğu bilinmekle birlikte, başka bir kültürle tanışmadan, iletişim kurmadan da yaşam sürdürülebilmektedir. 

Burjuva : İşçi (proletarya) ya da soylu sınıfına dâhil olmayıp özelliğini zenginliğinden alan kentli kişi. Bu kimselerin oluşturduğu sosyal sınıfa da burjuvazi denir. 

Bu kavram yöneten ile yönetilen arasındaki ilişkiyi farklı bir bakış açısı ile ele alan Italyan siyaset kuramcısı Antonio Gramsci ile özdeşleşmiştir. İdeolojiden farklı olarak Gramsci’nin hegemonya kavramı toplumdaki güçlü ile madun arasındaki mücadeleyi ele alır. 

Bir toplumun teknolojisi, eserleri, aletleri maddi kültür öğeleridir. Maddi kültür, insan eliyle yapılan alet ve eserleri ve el emeğinin ham maddeyi belirli bir biçimde işlemesiyle ona şekil vermesiyle oluşur. Başka bir deyişle, sanat yapıtları, mimarisi, ev biçimleri ve benzerleri toplumun maddi kültürünü oluşturur.