Tahvil: Kurumların kaynak bulmak amacıyla ticaret ya da sermaye piyasası kanunlarına göre çıkardıkları, vadesi bir yıldan uzun borç senedidir.

SIVU: Elektrik, içme suyu, ulaşım, çevre sağlığı ve kentsel politika gibi alanlarda faaliyette bulunmak üzere kurulmuş belediyeler arası işbirliği örgütüdür. Doğru cevap C seçeneğidir.

Genel yetki yöntemi; yerel yönetimlerin, anayasa ya da kanunlarla açıkça yasaklanmamış, kendi yetki alanları dışında bırakılmamış veya başka herhangi bir yönetimin görev alanına girmemiş ve başka herhangi bir yönetime verilmemiş olmak kayıt ve şartıyla her türlü görevi üstlenebilemeleri ve bu konuda takdir yetkisine sahip olmaları anlamına gelmektedir.

Bu ademimerkeziyetçi anlayış yerel idarelerin katılımcılık ve demokratik
açıdan gücünü arttırmıltır. 20. yy.’ın yerel idareler gelişmesi için altın bir
dönem olmuştur.

Merkezî yönetim bütün vergileri tarh ve tahsil etmekte, tahsil olunan vergilerin bir kısmı belirli ölçütlere göre yerel idarelere pay edilmektedir. Bu yöntemin en büyük dezavantajı yerel yönetimlerin özerkliği konusudur. Merkezî idareden pay alan yerel idareler artık merkezî idareye bağımlı hâle gelmektedir.

Fransa’da bölge idarelerinde; bölge meclisi ve meclis başkanının yanı sıra, ekonomik ve sosyal komite adında bir de danışma organı vardır. Komitenin üyeleri tüccarlar, serbest meslek erbapları, sendikalar, bölgesel gönüllü kuruluşlar ve benzeri kurumların temsilcilerinden oluşur.

Yerel vergiler Fransa’da, dolaysız ve dolaylı vergiler olmak üzere iki kısma ayrılmaktadır. Fransa’da yerel yönetimler, 1917 yılından beri merkezî yönetimden ayrı ve kendilerine özgü dolaysız vergilere sahip bulunmaktadırlar. 1959 yılında yenilenmelerine karşın çoğu kez “dört ihtiyarlar” denilen bu vergiler; gayrimenkullerden alınan arazi vergisi, kiracılardan alınan kira vergisi, ticaretle uğraşanlardan alınan meslek vergisi ile ev sahiplerinden alınan emlak vergilerinden oluşmaktadır.

Avrupa Kentsel şartı, Avrupa Konseyi Avrupa Yerel
Yönetimler Konferansı’nda Mart 1992’de kabul edilmiştir.

Geniş anlamda mali tevzin merkezi yönetim ile yerel yönetimler arasında kamu gelir kaynaklarının bölüştürülmesinin yanı sıra yerel yönetimlerin görev ve etkinlik alanlarının da sınır ve kapsamının saptanmasını ifade etmektedir. Doğru cevap B şıkkıdır.

Vergi rekabeti, rekabet gücünü artırmak isteyen otoritelerin vergilendirme yetkisine sahip olduğu alanlarda (yerel yönetim, eyalet ve devlet) diğer otoritelere göre mükelleflerin vergi yüklerini azaltarak mobilitesi yüksek olan üretim faktörlerini (işgücü ve sermaye gibi) kendi bölgeleri için cazip hâle getirme çabasıdır.

Kanalizasyon hizmetlerinin yerel yönetim birimlerince sunulmaları daha uygundur. Doğru cevap D şıkkıdır.

Yetki genişliği: Merkezden yönetimin bazı sakıncalarını
giderebilmek için merkez tarafından kendi memurlarına bazı yetkilerin
devredilmesidir.

Yetki genişliği merkezden yönetimin bazı sakıncalarını giderebilmek için merkez tarafından kendi memurlarına bazı yetkilerin devredilmesi demektir. Yetki genişliği, merkeziyetçi sistem içindedir. Çünkü merkezî yönetim kendi örgüt yapısını taşraya yaymaktadır. Taşrada çalışan kamu görevlileri merkezî yönetimi temsil etmektedir.

Açıklık harcama sorumluluklarının hesap verilebilirliğini ifade etmektedir. Ölçek ekonomisi, bir üretim veya sunum faaliyetinin ölçeğinin genişletilmesi sonucu birim başına maliyetin azalmasıdır. Mali tevzin, merkez yönetim ve yerel yönetimler arasındaki görevlerin ve kaynakların bölüşülmesine denir.

Avrupa Kentsel Şartı, Avrupa Konseyi Avrupa Yerel Yönetimler Konferansı’nda Mart 1992’de kabul edilmiştir. Şart diğerlerinden farklı olarak Hükûmetlerin değil yerel yönetimlerin imzasına açılmıştır. Yerel düzeyde iyi bir kent yönetimi için gerekli bir dizi ilkeler belirlenmiştir.

Etkin bir özgelir sistemi tasarlanırken iç piyasanın etkinliği, idari maliyetler, istikrarlılık ve esneklik, ulusal eşitlik ve fayda - maliyet ilişkisi gibi konuların göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

Yasama, yargı ve yürütme yetkilerinin dağılımına ve yetki derecelerine göre devlet sistemleri bulunmaktadır. Buna siyasi yerinden yönetim denir. Ademimerkezziyetçilik idari ve siyasi yerinden olmak üzere ikiye ayrılır. Merkeziyetçilik siyasi, hukuki ve yönetsel açıdan ülkenin tek bir el olan merkezden yönetilmesidir.

Fransa'nın mevcut mahalli idare yapısı geçmişle kıyaslandığında, özellikle 1982 yılında başlatılan yerinden yönetim reformuyla ülkenin geleneksel merkeziyetçi yapısından yerinden yönetime doğru bir geçiş eğilimi olduğu görülmektedir. Bu ülkede, 1982 yılından, sonra çıkarılan çeşitli yasalarla mahalli idare ile merkezî idare arasındaki yetkiler yeniden belirlenmiş ve mahalli idarelere yeni mali kaynak aktarımı gündeme gelmiştir.

Çoğu ülkede yerel yönetimler komünal hizmetler olarak adlandırılan şehir içi yolların, su ve kanalizasyon tesisatının, parklar, spor tesisleri ve mezarlıkların yapımı, bakımı ve işletilmesi ile itfaiye, ışıklandırma, çöp toplama, sosyal barındırma vb. hizmetlerden sorumludurlar. En yüksek boyutta sorumluluk ise sosyal sektör hizmetler denilen eğitim, sağlık ve sosyal destek alanlarından harcama sorumlulukları verildiğinde ortaya çıkmaktadır.