Şerefiye, kamu tüzel kişilerinin gerçekleştirdikleri bayındırlık ve altyapı hizmeti, imar faaliyetleri sonucu kişilerin sahip oldukları bina, arsa, arazinin değerlerinde meydana gelen artışlar sonucu kişi ve kurumlardan alınan bir tür vergidir. Kanalizasyon, yol, yeşil alan, meydan, kaldırım yapılması veya mevcutlarının daha iyi hâle getirilmesi ile gayrimenkulün değeri artmakta, bu değer artışlarını gerçekleştiren yerel yönetimin faaliyetleri olmaktadır. Bu durumda gayrimenkul değeri artan kişiye
şerefiye adı altında bir bedel ödeme yükümlülüğü getirilir. 

İdareler arası mali sistemde dikey dengesizlik, yerel yönetimlerin kaynak yaratma gücünün harcama sorumluluklarını karşılayamaması ile ortaya çıkar. Sorunun en yaygın kaynağı ise yerel düzeyde yeterli özkaynakların bulunmamasıdır

Ulusoy-Akdemir’e göre yerel yönetimlerin şirket kurma, var olan şirkete ortak olma ya da ortak girişimde bulunmalarının nedenlerini şöyle sıralamak mümkündür:  Yerel halkın ortak ve yerel ihtiyaçlarını karşılamak, kamu hizmetlerini daha etkin sunmak amacıyla kamu hukuku hükümlerinden çıkarak özel hukuk hükümlerine tabii olmak, ekonomik yaşamın düzenlenmesi ve rekabetin teşviki, merkezî idare denetiminden kurtulmak.

Belediye başkanı ve yardımcılarını belediye meclisi seçer. Başkan ve başkan yardımcılarından oluşan yürütme organının üye sayısı, meclisin üye sayısının
%30’unu geçemez.

Dışsal zarar ve dışsal faydalarla ilgili, yerel yönetimlerin kaynak tahsisinde etkinliği sağlayabileceği bazı durumlar olabilmektedir. Dışsallıkların etkileri yerel yönetimlerin hizmet alanlarının dışına taşıyor ve birden çok yerel yönetimi etkilediği durumlarda, yerel yönetimlerin dışsallıklarla mücadelede başarılı olma şansları düşmektedir.

Altın kural: Klasik kamu maliyesi teorisine göre
devletin yalnızca yatırım amacıyla borçlanabilmesi kuralıdır.

Merkezî yönetim ve yerel yönetimler arasında görev ve kaynak bölüşümü konusu literatürde mali tevzin kavramı ile ifade edilmektedir. Tevzin denkleştirme; dengeleme, mali tevzin ise mali denkleştirme anlamına gelmektedir. Kamu hizmetlerinin yerine getirilmesi için, yasa koyucunun anayasada belirtilen esaslar çerçevesinde, merkezî yönetim ve yerel yönetimler arasında, bir yandan hizmetlerin dolayısıyla bunların gerektirdiği harcamaların, öbür yandan da bu giderleri karşılayan gelirlerin sistematik bir tarzda bölüşülmesini ifade eden bir sistemdir.

Merkezî yönetim bütün vergileri tarh ve tahsil etmekte, tahsil olunan vergilerin bir kısmı belirli ölçütlere göre yerel idarelere pay edilmektedir. Bu yöntemin en büyük dezavantajı yerel yönetimlerin özerkliği konusudur. Merkezî idareden pay alan yerel idareler artık merkezî idareye bağımlı hâle gelmektedir.

Karşılıksız olarak ya da yerel yönetimlerin hizmetlerinden faydalanma karşılığında ya da bir hakkın elde edilmesinin bedeli olarak tahsil edilebilen kamu geliri “resim” olarak adlandırılmaktadır.

Fransa’da çeşitli türleri olan merkezî yönetim yardımlarını sabit yardımlar, dengeleme yardımları ve özel katkılar şeklinde üçe ayırabiliriz. Bunlar arasında Vergi kapasitesi zayıf olan belediyelere aktarılan yardım türüne dengeleme yardımı adı verilmektedir.

Harcamaları yerel düzeyde sunmak etkinken, gelirleri toplamak merkezî düzeyde etkin olabilir. Bu durumda oluşabilecek dikey dengesizliklerin idareler arası mali aktarımlarla giderilmesi kaçınılmazdır. Yerel yönetim sistemleri genellikle ciddi dikey ve yatay dengesizliklere konudurlar. Dengelerin dikey olarak bozulması, gelir kaynakları ile harcama sorumlulukları arasında bir eşitsizliğin oluşmasından kaynaklanır. Bir başka deyişle, idareler arası mali sistemde dikey dengesizlik, yerel yönetimlerin kaynak yaratma gücünün harcama sorumluluklarını karşılayamaması ile ortaya çıkar. Dikey denge ise yerel yönetimler ile merkezî yönetimin arasında sağlanacak gelir ve harcama düzeyi dengesidir.

Glokalleşme, kavramı kısaca “uluslararası ilişkilerde global düşünmeyi, kapalı ekonomi yerine dışa açılmayı, dünya ekonomisi ile bütünleşmeyi gerektirirken ülke içinde ise merkezî yönetim yerine, yerel yönetimleri daha fazla güçlendirmeyi ifade etmektedir. Yerelleşmenin siyasal gücün merkezde toplanmasını önleyerek yerel demokrasiyi güçlendireceği belirtilmektedir.

Yerel yönetimlerin en önemli gelir kaynakları, emlak vergisi, satış vergileri, gelir vergisi gibi bazı yerel vergiler ile idareler arası mali aktarımlar ve borçlanmadan oluşmaktadır.

Fransız Devrimi, Fransa’da 1789 yılında başlayan, kraliyetin devrilip, yerine cumhuriyetin kurulması ve Roma Katolik Kilisesi’nin ciddi reformlara gitmeye zorlanmasına yol açan süreçtir. Amerikan Devrimi ise 4 Temmuz 1776’da Onüç Koloninin Britanya ‹mparatorluğu’ndan bağımsızlığını kazanarak Amerika Birleşik Devletleri adını aldığı süreçtir.

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. 

Konfederasyon, bağımsız kuruluşlar ve kurumlar tarafından, egemenliklerini muhafaza etmek koşuluyla, belirli ortak ve sınırlı konularda kendi çıkarlarını sağlamak amacıyla ve bir anlaşma ile bir araya getirilen topluluklardır. Dolayısıyla doğru cevap B’dir

Günümüzdeki federasyonlara örnek olarak Amerika Birleşik Devletleri, İsviçre, Almanya ve Hindistan'ı gösterebiliriz.

ABD’de federal devlet sadece anayasayla kendisine verilen yetkilere sahiptir.
Bu ülkede, millî savunma, para politikalarının tayini, dış politika ve ticaretin düzenlenmesi, Federal Yüksek Mahkeme yoluyla Federal Anayasa’nın
gözetilmesi gibi işler federal devlet tarafından yerine getirilirken polis, bayındırlık, planlama,eğitim vb. hizmetler ile mahalli idarelerin yapılarını belirleme konusundaki yetkiler eyaletlerin elinde kalmaktadır.

İlk yerel yönetim birimi olarak kabul edilen örgütlenmeler; Roma İmparatorluğu döneminde yönetsel özerkliği bulunan municipedir. Devletler, günümüzde, toplumların ortak ihtiyaç ve çıkarlarını karşılamak amacıyla, merkezî yönetim adı altında örgütlenmektedir. Dolayısıyla doğru cevap B'dir. 

İdareler arası mali aktarımların, dikey ve yatay dengenin sağlanması, politikaların ulusa düzeyde uyumlaştırılması ve bölgeler arası dışsallıkların giderilmesi gibi kapsamlı amaçları gerçekleştirmesi gerekmektedir.