Dışa açık ekonomi modelinde büyümeyi etkileyen diğer kanal da Shaw hipotezi ile geliştirilmiş olan portföy yatırımları görüşüdür. Bu görüşte, spekülatif amaçlı portföy fonlarının özellikle gelişmekte olan ekonomilerde sermaye noksanını giderme ve kur dalgalanmalarını yumuşatma işlevleri görebileceği ileri sürülmüştür. 

Türkiye’de 1960 yılında Devlet Planlama Teşkilatı kurulmuş ve planlama dönemine girilmiştir.

Ekonomik büyüme reel gelirdeki yani reel gayri safi milli hasıladaki artışı ifade etmektedir.

Dış dünyaya kapalı bir ekonomide Harrod-Domar modelinde büyüme emek ve sermaye faktörleri ile açıklanmaktadır. Modelin varsayımları şunlardır: Emek gücü esnektir ve sabit reel ücret koşullarında istihdam edilmektedir, emek sermaye bileşim oranı sabittir. 

Ekonomik büyüme konusunda devletin kullanabileceği araçları maliye politikası ve para politikası olarak iki ana grupta toplayabiliriz. 

Gelişmekte olan ülkelerin çoğu otoriter rejimlerle yönetilmektedir. 

1980 istikrar programı sonucunda kısmi olumlu sonuçlar elde edilse de artan işsizlik, yükselen enflasyon, gelir dağılımda bozulma ve büyüme hızında yavaşlama gibi olumsuz sonuçlar da ortaya çıkmıştır. 

Büyüme aralığı; bir ekonomide potansiyel büyüme oranı ile fiilî büyüme oranı arasında bulunan aralık olup, fiilî durumun potansiyel durumdan uzaklığını gösterir. 

Kalkınma sürecini 1950’li yıllarda anlamaya çalışan ekonomistlerden birisi A. Lewis’tir. Lewis’in ikili yapı modeli, ekonomik gelişme sürecini genel olarak geleneksel tarım toplumu ile modern sanayi toplumu ayrımını yaparak açıklamaya çalışır.

Açık ekonomi modelinde ekonomiler arasındaki ilişkiler iki kanaldan olur. Bunlardan birisi dıs ticaret iliskisi, ikincisi ise reel yatırım ya da portföy olmak üzere, sermaye akımları ilişkisidir.

Dıs dünyaya kapalı bir ekonomide Harrod-Domar modelinde büyüme emek ve sermaye faktörleri ile açıklanmaktadır. Modelin varsayımları şunlardır: Emek gücü esnektir ve sabit reel ücret koşullarında istihdam edilmektedir, emek sermaye bilesim oranı sabittir. 

Türkiye’de 1980 öncesi ekonomik yapının belirleyici özelliği devlet öncülüğünde yürütülen ithal ikameci sanayileşme politikasıdır. Buna göre, yurt içi talebe yönelik olarak yapılan üretimle büyüme sağlanacak ve kamu yatırımları ile bu süreç desteklenecektir. 

Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı kamu açığını ve dıs açığı disipline etmeye dayalıdır. Programda kamu dengesi için birincil (faiz dısı) fazla yaratılarak borç yükünün hafifletilmesi, dış denge için ise dalgalı kur rejimi benimsenmiştir. 

Yurtiçi tasarruflar özel sektör ve kamunun tasarrufları toplamıdır. Üçünün toplamı ise toplam tasarrufları verir. 

Üretim maliyetleri üzerindeki vergi ve benzeri yüklerin hafifletilmesi ile büyümenin hızlanacağı ve beklendiğinin aksine vergi gelirlerinin artacağını savunan görüş arz yanlı ekonomi yaklaşımıdır. 

Vergilerin sermaye arzı üzerindeki etkileri, tasarruf aşaması, tasarrufun sermayeleşmesi aşaması ve sermayenin idamesi aşaması olarak üç şekilde ele alınmaktadır. 

Büyüme aralığı bir ekonomide potansiyel büyüme oranı ile fiili büyüme oranı arasında bulunan aralıktır. 

Ortalama vergi yükünün emek arzını yükseltmesine verginin gelir etkisi adı verilir. Çünkü vergi yükü bireyin dinlenme süresini kısıp ek çalışma yaparak emek arzının yükselmesine yol açar. Bu etki özellikle düşük gelir düzeylerinde şiddetle hissedilir.  Genellikle düşük gelirli emek gücü sahibi bireylerin normal mesailerinden sonra ek bir işe yönelmeleri, gelir düzeylerinin düşük olması ve asgari ücret üzerine vergi salınmasının doğal sonucudur. 

Söz konusu vergiye Tobin Vergisi denir. Bu vergiyle sıcak para hareketlerinin finansal istikrarı olumsuz etkilememesi hedeflenmektedir.