Bir ekonominin veri üretim faktörleri ve teknoloji koşulunda, tam istihdam ve tam kullanım ile belirli bir zaman boyutunda ulaşabileceği en yüksek büyüme oranıdır.

Söz konusu görüş Shaw hipotezi olarak anılmaktadır. Buna göre tasarruf ve sermaye kıtlığı çeken gelişmemiş veya gelişmekte olan ülkelerde faiz oranları yüksektir. Bunun neticesinde bu ülkelere portföy yatırımı akımı olur. Bu da söz konusu ülkelerin sermaye açığını kapatmalarını ve büyüme açısından eksiklerini gidermelerini sağlar.

1980 öncesi dönemde yüksek seyreden ücretlerin üç temel soruna neden olduğu düşünülmüştür. Bunlar, yüksek talebin neden olduğu enflasyon, yüksek maliyet nedeniyle uluslararası rekabet gücünün azalması ve düşük tasarruf nedeniyle yatırım yapılamamasıdır. Bu yüzden de ücretlerin düşürülmesi halinde yurt içi talepte azalma meydana geleceği ve daha fazla ihracat yapılabileceği düşünülmüştür.

İçsel büyüme modelleri, üretim faktörlerinin piyasa işleyiş mekanizmaları çerçevesinde oluşan değişimlerle verimliliğin artırılarak daha yüksek gelir düzeyine ulaşılması olgusunu açıklar. 

İstikrarsızlık yaratan etkilerin hafifletilmesi amacıyla kısa vadeli sermaye hareketleri veya sıcak para olarak adlandırılan finansal hareketler üzerinden alınacak düşük oranlı vergi Tobin vergisidir. 

24 Ocak 1980 kararları, daha öncesinde ekonominin içine girdiği darboğazları asmak ve sürdürülebilir bir büyüme sürecine girmek için, günümüze kadar bazı değişikliklerle uygulanmıştır. Programda, enflasyon sorununu hafifletmek, ihracatı arttırarak dış dengeyi sağlamak ve serbest piyasa ekonomisini isler hâle getirmek gibi hedefler yer alsa da öncelikli hedef, dışa açılma ve dış dengenin sağlanması olmuştur. 

Bir ekonomide veri üretim düzeyinde mevcut vergi sistemi ile toplanabilecek vergi miktarına vergi kapasitesi denmektedir. 

1980 sonrası uygulanan ekonomi politikası geçmiş dönemlerdekinden hayli farklıdır. Farklılık, ekonominin ihracata yönelik liberal ve monetarist (parasalcı) politikalara yönelmesindendir. 

Bir ülkede tasarruflar üç kaynaktan sağlanmaktadır: Yurt içinde özel sektörün yaptığı tasarruflar, devletin tasarrufları ve dışarıdan gelen yabancı tasarruflar. Yurt içi tasarruflar özel sektör ile kamu sektörünün toplamına eşittir. 

24 Ocak kararları doğrultusunda uygulanan programın temel bileşenlerinden birisi döviz kurunun serbest piyasada belirlenmesidir. Çünkü önceki dönemde uygulanan politikaların tıkanma noktalarından birisi dış finansman sorunu idi. Yurt içinde de resmî kurlar ile karaborsa fiyatları arasında ciddi farklar vardı. 

Tobin Vergisi: İstikrarsızlık yaratan etkilerin hafifletilmesi amacıyla kısa vadeli sermaye hareketleri veya sıcak para olarak adlandırılan finansal hareketler üzerinden alınacak düşük oranlı vergidir. 

Sosyal tasarruf kavramından, üretilen milli gelirden kamusal amaçlara tahsis edilen fonlar anlaşılmaktadır. 

Özet olarak, Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı kamu açığını ve dıs açığı disipline etmeye dayalıdır. Programda kamu dengesi için birincil (faiz dısı) fazla yaratılarak borç yükünün hafifletilmesi, dış denge için ise dalgalı kur rejimi benimsenmiştir. 

İthal ikamecilikten ihracata dayalı büyüme modeline geçiş sağlayan ve ekonomi politikasını köklü bir şekilde değiştiren kararlar 24 Ocak 1980’de aınmıştır. 

 Gayrisafi millî gelirden yıpranma ve asınma paylarını (amortisman) çıkardıktan sonra bulunan değere safi millî gelir adı verilir. Açıktır ki bir ekonomide belirli bir süre içinde yaratılan net gelir artısı safi millî geliri, kisi basına net reel gelir artısı ise kişi basına safî gelir artısını oluşturur. 

Söz konusu etkiye verginin ikame etkisi denir. Buna göre marjinal vergi oranlarında artış kişinin daha az emek arz etmesine neden olmaktadır. Bu etki daha çok yüksek gelir grubu için geçerlidir. 

1980 sonrası uygulanan ekonomi politikası geçmiş dönemlerdekinden hayli farklıdır. Farklılık, ekonominin ihracata yönelik liberal ve monetarist (parasalcı) politikalara yönelmesindedir. 

Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı sonucunda yabancı sermaye girişinde önemli bir artış yaşanmış, enflasyon düşmüş ve kamu borcunun milli gelire oranı azalmıştır. Fakat, dış ticarette açık verilmeye devam edilmiş ve istihdamda önemli bir artış gözlemlenememiştir. Bu nedenle IV ve V. Maddelerde sayılan gelişmeler yaşanmamıştır. 

1980 sonrasında liberal, monetarist (parasalcı), ihracata ve iç talebin kısılmasına yönelik politikalar uygulanmıştır. 

Bir ekonomide veri üretim düzeyinde mevcut vergi sistemi ile toplanabilecek vergi miktarına vergi kapasitesi denmektedir.