Gelişmekte olan ülkelerin temel sorunlarından birisi tasarruf yetersizliğidir. Yurt içi tasarrufları artırmada bir alternatif, özel tüketim harcamalarının kısılmasıdır. Ancak gelişmekte olan ülkelerde ortalama gelir düzeyinin düşük olması, tüketim düzeyinin kısılarak tasarruf düzeyinin arttırılmasını güçleştirmektedir. Cevabımız D seçeneğidir.

Tanımı yapılan hızlandırılmış amortismandır. 

Devletin borçlanması geliri hali hazırda yüksek olan kişilerin ancak devlete borç verebilme kapasitesine sahip olması nedeniyle bu kişilerin faiz geliri elde etmesine neden olduğu için gelir dağılımını daha adaletsiz hale getirir. 

Kamu harcamaları cari harcamalar ile birincil gelir dağılımı üzerinde etkili olmaktadır. 

Türkiye’de 1970’lerin sonuna kadar uygulanan ithal ikameci sanayileşme politikası, finansman sorunları ile karsı karsıya kalınması ve rekabet gücünü kaybetmesi sonucunda, bu sorunlarla başa çıkacak yeni bir arayış ihtiyacı doğurmuştur. 24 Ocak 1980 tarihinde alınan kararlar, önceki önlemlerden köklü olarak farklıdır. Dışa açık ya da ihracata dayalı büyüme politikası olarak adlandırılan bu yeni bakış açısı sadece Türkiye’de değil, ABD ve İngiltere’de de istikrar politikalarının ana eksenini oluşturmuştur.

Vergilendirme sistemine ilişkin yasal çerçevenin büyük ölçüde merkezi yönetimce belirlendiği bir yapı içinde yerel yönetimler kendi vergi kaynaklarına sahip olabilmektedirler. Yerel yönetim vergilerinin en tipik örneği emlak vergileridir. 

Vergisel teşvikler kapsamında kullanılan başlıca teşvik araçları; yatırım indirimi, hızlandırılmış amortisman, vergi istisnası ve muafiyeti, vergi tatili, indirilmiş gelir ve kurumlar vergisi alt başlıklarıyla ele alınabilir. Ticaret yaratılması ise iç pazarda daha yüksek maliyetle mal üretiminin terk edilerek bunun yerine daha düşük maliyetle üretim yapan ülkelerden ithalat yapılmasıdır. Cevabımız B seçeneğidir.

 Emek verimliliğinde artış ancak birim emek başına düşen sermaye miktarında artış veya bilgi birikiminde artış ile olur. Bu da teşvik için sermaye yoğun sektörlerin seçilmesiyle mümkündür. 

Türkiye’de başlıca yerel yönetim vergileri kapsamında; Emlak vergisi, çevre temizlik vergisi, ilan ve reklam vergisi, eğlence vergisi, haberleşme vergisi, elektrik ve havagazı vergisi, yangın sigorta vergisidir. 

Türkiye’de 1980 öncesi ekonomik yapının belirleyici özelliği devlet öncülüğünde yürütülen ithal ikameci sanayileşme politikasıdır. Buna göre, yurt içi talebe yönelik olarak yapılan üretimle büyüme sağlanacak ve kamu yatırımları ile bu süreç desteklenecektir. 

Toplam kamu gelirleri ile yatırım dışındaki kamu giderleri arasındaki fark kamu tasarrufuna eşittir. 

Siyasal bir organizasyon olarak devlet, bazı ülkelerde üniter sistem biçiminde yapılanırken diğer bazı ülkelerde federal sistem biçiminde yapılanmıştır. Her iki sistemde de devletin temel amacı ulusal sınırlar içinde yaşayan insanların iç ve dış güvenlik, adalet, toplumsal refah ve kalkınmanın sağlanması, eğitim, sağlık ve sosyal güvenliğin etkin bir biçimde gerçekleştirilmesi gibi ortak nitelikteki ihtiyaçlarını karşılamaktır. Üniter sistem adı verilen devlet yönetim biçiminde ülke yönetimi tek bir anayasa ile sağlanırken yasama organınca yapılan yasalar bütün ülkede uygulanmaktadır. Türkiye’de merkezî yönetimin yanında il özel idareleri, belediyeler, büyükşehir belediyeleri ve köy idarelerinden oluşan yerel yönetim birimleri bulunmaktadır. Yerel yönetim birimlerinin görevleri ve gelir kaynakları merkezî yönetim tarafından belirlenmektedir. Diğer bir devlet yapısı olan federal sistemlerdeki yapılanma ise ülkelere göre bazı farklılıklar göstermektedir. Çok genel olarak federal sistem, eyaletlerden oluşan devlet yönetim biçimi olarak tanımlanabilir. Cevabımız E seçeneğidir.

 Eğitim ve sağlık sosyal altyapıyı oluşturduğundan bunlara yönelik harcamalara sosyal alt yapı harcaması denir. 

Hicks-Kaldor telafi kuralına göre, bir kesimin refahı kısılırken diğerinin yükselmesi ancak uygulama sonucundan sağlanan refah yükselişinin oluşturulan refah kısıntısından yüksek, hiç değilse eşit olması koşuluyla meşrulaştırılır. Matematiksel olarak ifade edilirse; ΔWB ≥-Δ WA ‘dir. 

Vergisel teşvikler vergi harcaması başlığı altında ele alınmaktadır. Bu bağlamda vergi harcaması, vergi indirimleri, vergi istisna ve muafiyetleri gibi nedenlerle toplanamayan vergi gelirlerini ifade etmektedir. 

İç pazarda daha yüksek maliyetle mal üretiminin terk edilerek bunun yerine daha düşük maliyetle üretim yapan ülkelerden ithalat yapılmasına ticaret yaratılması denir. 

Söz konusu kurala Hicks-Kaldor Telafi kuralı denmektedir. Bu kuralın uygulanması durumunda bazı bireyler refah kaybına uğrasa da toplam refahta azalma olmayacağı garantilenmektedir. 

Küreselleşme sürecinde uluslararası ticaret hacminde ve doğrudan yabancı sermaye hareketlerinde önemli artışlar yaşanmıştır. Özellikle gelişmekte olan ülkeler, küreselleşmenin ortaya çıkardığı fırsatları değerlendirebilmek için, arz yönlü ekonomi politikalarıyla önemli ölçüde vergi indirimlerine gitmişlerdir. Aynı zamanda bu süreç, küresel sermayenin beklentileri doğrultusunda ticari ve mali liberalizasyon politikalarının çeşitlenerek etkinliğinin arttığı bir süreç olmuştur. Kuşkusuz böyle bir süreçte ulusal ekonomi politikalarının önemi azalmış, korumacı politikalar neredeyse tümüyle etkinliğini yitirmiş, dış ticaret önündeki engeller kaldırılmıştır. Cevabımız C seçeneğidir.

Türkiye’de yerel yönetimlerin sahip olduğu gelirler bazı tür vergiler, resim, harç, borçlanmadır. Senyoraj bir yerel yönetim geliri değildir. 

Akım gelir, bir dönem içinde bireyin elde ettiği ekonomik değerlerin toplamıdır.