Bütçe devresel bileşkesinin fazla verdiği durumlarda yükselen vergi gelirleri ge lir artış hızı önünde engel oluşturarak artış hızının gerilemesine neden olur. Bütçe devresel bileşkesinde görülen fazlanın ekonomide gelir artışını frenleme etkisine mali sürüklenme adı verilir. Burada şu noktaya dikkat edilmesi gerekir. Bütçe devresel bileşkesinde görülen fazlalık iradi politika sonucunda değil, mali^ sistemin yapısına bağlı olarak gelirde meydana gelen artışlardan otomatik olarak ortaya çıkan bir etkidir.

Her koşulda maliye politikasının etkinliğinin sağlanması kesinlikle yanında para politikası araçlarının devreye sokulmasını gerektirmektedir. Doğru seçenek "C" şıkkıdır. 

Nötr para, para arzındaki bir artışın, reel değişkenleri etkilemeden, tamamının fiyat artışlarına yansımasıdır. Dolayısıyla doğru cevap B’dir.

Basit Keynesyen modelde ?Y= 1 / (1-c(1-t)) * ?G₀ olup değerler yerine ?Y= 1/ (1 – 0,6 * 0,9) * 100 olup 217 TL’lik bir artış söz konusu olur. Dolayısıyla doğru cevap C’dir.

Vergilerin ekonomik büyüklükler üzerinde hiçbir etkisi olmadığı durumda otomatik istikrar gücü sıfıra eşit olur. Doğru seçenek "B" şıkkıdır. 

Fiyat istikrarı, istihdam, ekonomik kalkınma, gelir adaletinin sağlanması maliye politikasının amaçlarındandır. Doğru cevap E şıkkıdır.

Otomatik istikrar işlevi en güçlü olan kamu harcaması kalemi işsizlik tazminatıdır. Doğru cevap A şıkkıdır.

Kamu gelirleri alanında ise vergilerin piyasadaki nispi fiyatları bozmayacak şekilde tasarlanması önerilmiştir.
Klasiklerin önerdiği şekli ile ekonomide nispi fiyatları
bozmayacak, dolayısıyla ekonomik birimlerin kararlarını etkilemeyecek vergilere tarafsız vergiler anlamında nötr vergiler adı verilir. Nötr vergiler yükümlü üzerinde gelir etkisi oluflturan, fakat ikame etkisinin sıfır olduğu vergiler olarak tanımlanabilir.

Resesyon durumunda uygulanan genişletici maliye politikası milli geliri yükseltirken aynı zamanda fiyat artışına da neden olur. Sabit kur uygulamasında ithal malların fiyatları sabit kalmış olacağından yurt içinde tüketiciler tarafından ucuzlamış olarak algılanır. Böylece ithalat eğilimine bağlı olarak ithalat artarken ihracat geriler. Dış ticaret kalemlerindeki bu değişim dış ticaret açığı oluştururken, aynı zamanda da iç ekonomide genişletici maliye politikasının etkisini zayıflatır. Buna karşın, genişletici maliye politikası uygulanan ülke ithalatının büyümesi, ithalatın yapıldığı ülkelerde ekonomik büyüme etkisi oluşturur.

Vergilerde meydana gelen bir artışın gayri safi milli hasılanın denge değeri üzerindeki etkisi ?Y= -c / (1-c) * ?T₀ olup c=0,6 ise T’deki bir birimlik artış, Y’de 1,5 birimlik bir azalışa neden olur. Dolayısıyla doğru cevap B’dir.

İleriye ait olumsuz bir beklenti tüketicilerin harcamalarının frenlenmesine neden olabilir. Tüketicilerin harcamalarını kısması piyasa fiyatlarının gerilemesine ve işlerin durgunlaşmasına yol açar. Beklenen satışları yapamayan firmalarda stok mevcudu yükselir, buna bağlı olarak üretim firmalarına yönelik yeni siparişlerde duraksama baş gösterir. Görülmektedir ki, tüketici davranışları üretim aşamasına kadar yansıyarak, üretimin gerilemesine ve oradan da kapasite kullanımında düşüklüğe, tam istihdam koşullarından uzaklaşmaya ve genel sonuç olarak da fiili büyüme oranının büyüme trendinin altında kalarak negatif anlamda büyüme aralığının oluşmasına neden olmaktadır.

Marjinal Tüketim Eğilimi: Kullanılabilir kişisel gelirdeki değişikliğin tüketim miktarında meydana getirdiği değişikliktir.

Klasik ve neoklasikler, ayni^ ekonomi döneminden devraldıkları ve John Baptise Say tarafından kavramsallaştırılan ve Say Yasası olarak bilinen “Her arz kendi talebini yaratır.” görüşüne dayalı olarak ekonomide arz ve talep dengesizliğinin oluşmayacağı görüşüne bağlı kalmışlardır. Say Yasası olarak anılan yasanın işleyişi, piyasaya ürün arz eden ekonomik birimlerin aynı zamanda talep unsuru olarak devreye girdiği tezine dayanmaktadır. Devletin arz miktarına ya da talep miktarına müdahale ederek araya girmesi koşulunda arz talep dengesinin sağlanamamış olacağı savunulmuştur. Ekonomik dengenin sağlanması açısından yatırımın tasarrufa eşit olması gerekmektedir. Klasiklere göre, yatırım ile tasarruf arasındaki denkliği faiz oranı sağlar. Kamusal müdahalelerin nispi fi yatları bozmasının sistemin optimal koşullarda işlemesini engelleyeceği endişesi sonucunda, kamu faaliyetleri için, biri kamu harcamaları diğeri de kamu gelirleri alanında olmak üzere, iki önemli kısıtlayıcı koşul getirilmiştir. Kamu harcamaları alanındaki koşul, kamu faaliyetlerinin ve bu faaliyetlerin parasal ifadesi olan bütçenin küçük olmasıdır. Kamu gelirleri alanında ise vergilerin piyasadaki nispi fiyatları bozmayacak şe kilde tasarlanması önerilmiştir.

Bir ekonomide herhangi bir sorunun ortaya çıkışı ile mali işlem için harekete geçme kararı arasındaki gecikme tanıma gecikmesidir. Doğru seçenek "B" şıkkıdır. 

Rasyonel beklentiler: Kişilerin ekonomik değişkenlere ilişkin tüm bilgileri kullanarak yaptıkları beklentilerdir.

Maliye politikasındaki değişiklikler genellikle yasal ve iradi kararlar gerektirir. Bu da sorun ile mücadele edilme kararının alınmasıyla kararın uygulanması arasında bir gecikme yaratır. Bu gecikmeye uygulama gecikmesi denilmektedir. Örneğin bir vergide oranın değiştirilmesi ancak yasa değişikliği ile mümkündür. Bu da zaman almaktadır. Bu süreci hızlandırmak için meclis vergi oranlarında belli limitler dahilinde değişiklikler yapma yetkisini yürütmeye verebilir. Doğru cevap D'dir. 

IS eğrisi; planlanan harcamalarla üretim düzeyinin eşit olduğu denge noktalarında gelir ile faiz oranı arasındaki ilişkiyi gösteren eğridir. Doğru cevap A'dır.

Klasik ve neo-klasikler, aynî ekonomi döneminden devraldıkları ve John Baptise Say tarafından kavramsallaştırılan ve Say Yasası olarak bilinen "Her arz kendi talebini yaratır.” görüflüne dayalı olarak ekonomide arz ve talep dengesizliğinin oluşmayacağı görüşüne bağlı kalmışlardır.

Dar anlamda maliye politikası ile Keynes doktrini üzerinde şekillendirilen ve devletin bütçe kanalından yaptığı harcama artışının (özellikle yatırım harcaması) milli gelir ve istihdam üzerindeki yükseltici etkisi anlaşılır.

Kamu harcamaları çarpanı 1/1-c kadarlık bir artış meydana gelir. c=0,6 yani ortalama bir birey gelirinin %60'ını harcıyorsa G'deki 100 liralık bir artış, Y'de 250 liralık bir artış meydana getirecektir. Doğru cevap A'dır.