Eleştiri anlayışının, doğrudan doğruya akıl ve akılcılıkla temellendirilmesinde önemli rol sahibi olan XVIII. yüzyıl Aydınlanma Felsefesinin önde gelen filozoflarından ve eleştirel felsefenin kurucusu Immanuel Kant'tır. Doğru cevap A'dır. 

Eleştirinin yalnızca özünü içeren dar anlamı vardır. Bu da "değerlendirme"dir.

Scrunity hareketi: Marksist, seçkinci ve akademik bir oluşum olan Scrunity hareketinin ana temasını “organik topluma duyulan özlem” oluşturmaktadır. Scrunity, üç ayda bir çıkan bir edebiyat/eleştiri dergisidir ve bu yayında yer alan yazarlar kültüre ana hatlarıyla aynı pencereden bakmaktadırlar. Hareketin kurucusu Frank Raymond Leavis’tir.

Devletin ideolojik aygıtları (DİA) din, okullar, hukuk kurumları, siyaset kurumu, sendikalar, medya kurumları, kültürel yapılar gibi kurumlardan oluşur. Bu kurumlar toplumun doğası ve örgütlenmesine ilişkin yanılsamaları yayan yapıdadırlar. DİA’ların devletin baskı aygıtlarından (DBA) farkı, zor kullanmak yerine ideoloji kullanarak işlemeleridir. Bu aygıtlar, insanların, gerçek varlık koşullarıyla hayali ilişkiler kurmasını sağlayan ve aslında toplumsal olarak belirlendikleri halde kendilerini bağımsız özneler olarak algılamalarını sağlayan ideolojileri üretirler. Baskı aygıtları zor kullanarak; ideolojik aygıtlar ise ideoloji kullanarak işler. Doğru cevap D’dir.

Marx, ideolojiyi temelde yönetici sınıfın fikirlerinin toplumda doğal ve normal görünmesini sağlayan bir araç olarak değerlendirmiştir. İşçi sınıfı, kendilerini, kendilerine ait olmayan fikirler aracılığıyla anlamaya yönlendirilir. Bu fikirler yöneten sınıfların yanlış bilinç üreten burjuva ideolojisinin ürünüdür. 

Elias Canetti’nin “Körleşme” isimli romanı, ilim ve felsefenin yanı sıra eleştirinin hem kavram hem de eylem (degerlendirme) olarak varlık nedenini, görevini, işlevini tüm bir insanlık için daha anlamlı, önemli, “degerli” kılan şeyin sanat olduğunu göstermektedir. Doğru cevap A’dır.

Kavram olarak eleştiri; bir olgunun, bir durumun ya da nesnenin, onu o yapan özgün niteliklerinin, belli bir ölçüt esas alınarak saptanması ve orta konması demektir

Eleştiri sözcüğünü en geniş anlamıyla tanımlamak istersek, gerçeği ortaya koymak amacıyla yapılan yargılayıcı inceleme ya da tartışma diyebiliriz. Sözcüğün bu geniş anlamıyla, yaşamın her alanında, her konuda, yöntemli yöntemsiz, araştırma, inceleme, yargılama yani eleştiri vardır ve sürüp gidiyor diyebiliriz. Öte yandan eleştirinin bir de yalnızca özünü içeren dar anlamı vardır. Bu özü tek bir sözcükle ifade etmek istersek, “değerlendirme”dir diyebiliriz.

Theodor Adorno, Max Horkheimer, Herbert Marcuse, Walter Benjamin ve ikinci kuşak olarak Jürgen Habermas, Frankfurt Okulu’nun önde gelen kuramcıları arasındadır.

Gündelik dilde ya da günlük konuşmalarımızda “eleştiri” sözcük anlamıyla kullanılır ve kötülemek, yermek, küçümsemek, en hafif haliyle “kusur bulmak” gibi anlamlar taşır. Bunlar arasında A seçeneğinde verilen "değerlendirme" yer almamaktadır.

Metin analizlerine önemli bir açılım getiren Hall, bir metnin farklı biçimlerde okunabilme olanağına dikkati çekerek okurun her zaman egemen de­ğerleri meşrulaştıran metnin "yeğlediği" okumayı yapmadığını ileri sürer. Bu modelde, televizyon programları gerçekliğin yansımaları ya da çarpıtımları olarak değil, kodlanmış anlamalar dizisi, özgül, estetik, siyasal, teknik ve profesyonel ideolojilerin ürünü olarak anlaşılırlar. Program bir kez üretil­diğinde oldukça etkili ama belirsiz bir göstergeler yapısıdır. Program yapımcıları izleyicileri belli an­lamları yeğlemeye özendirmek için tüm kodlama beceri, yetenek ve bilgilerini kullanırlar. Ancak seyirciler farklı kod açılımları gerçekleştirerek izledikleri programdan farklı anlamlar çıkarabilirler.  Doğru cevap C'dir.

Williams, “Kültür ve Toplum (1958)” kitabında şu radikal tespiti yapmakta ve bu kavramı sorumsuzca kullanan entelektüellerin yüzüne cesurca ayna tutmaktadır: “Kitle oldukça komplike bir terimdir. Kendimizi, arkadaşlarımızı, iş arkadaşlarımızı ve yakın çevremizi kitle olarak görmeyiz de kitleleri hep ‘diğerleri’ olarak tanımlamaktan hoşlanırız. Kitle sözcüğü daima ‘ötekini’ çağrıştırır. Başka insanlar da bizleri kitle olarak tanımlarlar. Kitleler diğer insanlardır. Aslında kitleler yoktur, sadece insanları kitleler olarak görme biçimleri vardır (Williams 1993, s. 297-8).”

Dolayısıyla doğru cevap C şıkkıdır.

Gramsci’ye göre hegemonya devletin veya yönetici sınıfın sivil toplumu düzenleme yetisidir. Hegemonya, yönetici sınıfın tahakkümünün güç kullanımına değil rıza üretimine bağlı olmasını açıklar. Demokratik sistemlerde ekonomik liderlik yeterli değildir. Aynı zamanda ahlâkî ve düşünsel boyutu da bulunan bir hegemonya kurulduğu takdirde iktidar sürdürülebilir. Doğru cevap C'dir. 

Aydının (entelektüel) kendi amacı olan ve bu amacı taşımanın sorumluluğunu üstlenen kişidir. Aydın kimliğini belirleyen en önemli şey, aydının özerk (bağımsız) duruşu ve ele aldığı konuyu eleştirel düşünceden kaynaklanan bir bakışla sorgulaması ve değerlendirmesidir.