Helvetius'a göre ahlâkın en temel ilkesi kamu iyiliğinin en yüksek yasa oluşudur.

Ansiklopedinin birinci cildi, düşün ve ülkü arkadaşı D’Alambert yayımlamıştır.

Metafizik anlamda şeylerin nedenlerini bilemeyiz. Bilimsel felsefenin görevi fenomenleri metafizik anlamda değil, sistematik anlamda betimlemek ve ilişkilendirmektir. Bu görüşleriyle,d’Alembert pozitivizmin öncülerinden biridir. Doğru yanıt E'dir.

Aydınlanma Çağı, çağ dışı kalmış dinsel uygulamalara ve yozlaşmış dini kurumlara karşı bir tavrın sergilendiği; temel hak ve özgürlükler için mücadele etmeye önem verilen bir dönemdir. Bu dönemde çoğu düşünür John Locke'un düşüncelerinden etkilenmiş ve aklın kullanımını fenomenlerin özüne inmek olarak belirtmişlerdir. Ancak geleneği yüceltme ve koruma bu dönemin özelliklerinden değildir.

"Ahlak tüm ötekilerden çok bizi ilgilendiren konudur" sözünün sahibi Hume'dır.

Toplum Sözleşmesi, Emile, Yeni Heloise ve İtiraflar Rousseau’nun eserleri; Yasaların Ruhu ise Montesquieu’nin eseridir. Doğru cevap C’dir.

A, B ve C seçeneklerinde D'Alambert'le ilgili olarak doğru bilgiler verilmesine rağmen, bu ifadeler pozitivizmin öncüsü olarak görülmesinin nedenini açıklamamaktadır. D'Alambert'e göre bilimsel felsefenin görevi fenomenleri metafizik bir anlamda değil, daha sistematik bir anlamda betimlemek ve ilişkilendirmektir. Eğer metafizik yola, yani bir öz araştırılmasına sapılırsa, sözcüğün gerçek anlamında bilgi olarak adlandırılabilecek şeyin çok ötesine geçilmiş olur. Bu açıklamalarıyla d’Alambert, pozitivizmin öncüsü olark görünmektedir. Bilimin metafiziksel anlamda gizemli ve anlaşılmaz nitelikler ya da tözler ile hiçbir işi olamaz. Bilim salt fenomenlerle ilgilidir ve kaldı ki felsefe de böyledir. Bu bilgiye dayanarak E seçeneği düşünürün görüşleriyle örtüşmeyen bir ifadedir.

Hobbes insanın doğal durumunun bir savaş ortamı olduğunu savunurken, Rousseau insanın özündeki iyiliğe dikkat çekerek doğal durumu bir özgürlük ve iyilik durumu olarak betimlemiştir. 

Başlıca aydınlanma düşünürleri Bayle, Montesquieu, Voltaire, Condillac, Helvetius, Diderot, d’Alembert, Lametrie, d’Holbach Cabanis ve Rousseau’dur. Bunlar arasında Kant yer almaz.

Rousseau, Eşitsizlik Üzerine Söylev’in ikinci bölümünde doğa durumundan örgütlü topluma geçişi ele alır, kuşkusuz bu olgu önce toprağa yerleşme biçiminde olmuştur: Ona göre, bir parça toprağı çitle çevirdikten sonra “Burası benimdir” diyen ve kendisine kolayca inanan bireyleri bulan ilk insan uygar toplumun gerçek kurucusu olmuştur. Bu gelişmenin sonucunda mülkiyet ortaya çıkmış, eşitlik yok olmuş, ormanlar tarlalara dönüşmüş, tahıl üretimine koşut olarak kölelik ve sefalet ortaya çıkmıştır.

Doğru cevap A seçeneğidir.

"Seçik olarak anımsadığım şeyler gerçekten olmuşlardır." ilkesi Reid'e aittir.

Rousseau’ya göre, topluluğu bir arada tutan bilgi değil, inançtır. Oysa bilginin peşinde olan bilim insanı da filozof da inançtan kaçınır. İnançtan uzun süreli kaçınmanın belirli sayıda kişi ile sınırlı kaldığı sürece çok fazla bir zararı yoktur ama kuşkuculuk akımında doruğuna ulaşan kuşkucu ruhun halk arasındaki yayılımı tarafından verilen zararı gidermek hiç de kolay olmaz; kuşkuculuk böylece kamusal erdemin zayıflamasına neden olacaktır. Rousseau, kamusal erdem derken başlıca yurtseverlik erdemini düşünmektedir. Ona göre bilimin ruhu yurtseverliğin de aleyhinedir, çünkü bilim kişisi genelde bir dünya yurttaşı olmaya doğru yönelir, oysa ki yurtsever kendi toplumu ile çok güçlü bir ilişki içindedir. Toplum içinde böyle parçalayıcı yönelimleri azaltabilmek için güçlü yönetimler zorunlu olur ve bu da Rousseau’ya göre despotizme giden yolu açar.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Düşünme

Sözü edilen yapıtlar David Hume'a aittir.

Hobbes'a göre felsefe nedensel açıklama ile ilgilenir. Felsefenin konusu "oluşumunu tasarlayabileceğimiz birleşme ve çözülme özelliği taşıyan her türlü cisimsel şeydir ve bu yüzden oluşturucu süreçlerde var olmamış olan Tanrı ve tinsel varlıklar felsefeden dışlanmalıdır

J.J. Rousseau'ya göre insan ve hayvan arasındaki türsel ayrımı oluşturan şey özgürlüktür.

A, B, C ve E şıkları, Hume’un etiğe ilişkin düşünceleriyle ilgilidir.