Günlük yaşamdaki pratik sorunlarımıza yanıt ararken sıklıkla kullandığımız hâlde, matematik pek çok insan tarafından soyut ve ürkütücü bir alan olarak bilinmektedir. Matematiğe karşı bu çekingenliğin kökleri incelendiği zaman, bunun çocukluk dönemlerindeki matematikle ilk karşılaşmalara kadar uzandığı görülmektedir. Buna göre “matematiğin soyut ve ürkütücü bir alan olarak bilinmesi” çocukluk dönemindeki karşılaşmanın sonuçlarından biri olabilir. Buna göre A şıkkında verilen Berk’in matematikten korkması çocukluk döneminde matematikle karşılaşmanın sonuçlarından biri olabilir. Diğer alanlarda olduğu gibi, erken çocukluk dönemindeki bilişsel matematik becerilerinin gelecekteki matematik okuryazarlığını ve matematiğe karşı tutumları belirlediği bilinmektedir. Böylece B şıkkında verilen Pelin’in matematik bilgisini günlük hayatta kullanabilmesi ve E şıkkında verilen Melda’nın matematik dersini çok sevmesi çocukluk döneminde matematikle karşılaşmanın sonuçlarından olabilir. Bunun da ötesinde, yetişkinlikte karmaşık ilişkileri kavrama ve problem çözme becerileri de erken çocukluk dönemindeki deneyimlerle açıklanabilmektedir. Buna göre C şıkkında verilen Doruk’un karmaşık matematik problemlerini çözebilmesi de çocukluk döneminde matematikle karşılaşmanın sonuçlarından biri olabilir. Nitekim, matematiğin kendine özgü diliyle mutlak ve sorgulamaya gerek bırakmayan güçlü bir iletişim aracı olması, çocukluk döneminde matematikle karşılaşan çocukların iletişim becerilerinin belirlenmesinin bir sonucu olmayabilir. Buna göre D şıkkında verilen Oya’nın arkadaşlarıyla çok iyi iletişim kurabilmesi çocukluk döneminde matematikle karşılaşmanın sonuçlarından biri olmayabilir. Doğru cevap D’dir.

Sayma işlemi, nesneyi işaret etmeyi ve ona bir sembol atamayı gerektiren simgesel bir sistemi anlamayı gerektirir. Çocukların sayma eyleminin, matematiksel olarak anlamlı olabilmesi için beş ilkeyi zihinlerinde uyguluyor olabilmeliler:

Birebir ilişki: Sayı kelimeleriyle nesneler arasında birebir ilişki olmalıdır.

Sabit sıra: Sayı kelimeleri tutarlı ve tekrarlanabilir bir düzende sıralanmalıdır.

Kardinal: Kullanılan son sayı kelimesi, bir nesne grubunda o nesnelerden kaç tane olduğunu belirtir, en son sayılan nesnenin bir özelliği değildir.

Soyutlama: Sayma için herhangi bir türden nesneler bir araya getirilebilir.

Dizilişin önemsizliği: Nesneler herhangi bir dizilişte sayılabilir; dizilişin değişmesi sonucu etkilemez. Soruda verilen ilke soyutlama ilkesidir. Doğru cevap A’dır.