Özellikle kuram ve uygulama arasındaki bağlantı sorununu ortadan kaldırmaya yönelik çalışma yapan kuramcı Habermas’dır.

Vekalet kuramına göre Vekilin performansının yaptığı işin çıktısına bağlı olarak belirlenmesini öngören çıktı odaklı yaklaşımdır.

Yeni kurumsal kurama göre kurum, toplumsal olarak inşa edilmiş, normal koşullarda sürekli yeniden üretilen davranış örüntüleri veya kural sistemleridir.

Eleştirel yönetim çalışmalarının bir amacı baskı ilişkilerinden uzak toplumlar ve iş yerleri yaratabilmek.

Tek kaynağa bağımlılığı azaltmanın bir yolu da ikame girdiler kullanma ile tedarikçiye olan bağımlılığın azaltılmasıdır. Örneğin petrole dayalı enerji yerine doğal gaz kullanmak ya da rüzgâr enerjisine yönelmek hatta kendi enerjisini üretmek gibi yöntemlerle, kritik bir girdiye bağımlılığı azaltmak mümkün olabilmektedir. Ancak buradaki hareket alanı da işletmenin üretim bilgisi üzerindeki hâkimiyetine, teknolojik esnekliğine ve finansal gücüne göre değişecektir.

Örgütler büyük-küçük, yeni-eski, ulusal-küresel, kâr amacı güden-gütmeyen, yasal-yasa dışı olmak üzere farklı özelliklere sahip olabilirler.

Örgütler ve örgüt çevre ilişkileri, güç, bağımlılık ve eylemler kaynak bağımlılığı kuramını tanıyabilmek için açıklığa kavuşturulması gereken konular olarak yer alırken, finansman yapısı bu konuların dışındadır.

Davranış odaklı sözleşmeler maaş ve hiyerarşik yönetim temelli, çıktı odaklı sözleşmeler ise komisyon, hisse senedi opsiyonları, mülkiyet haklarının devri veya pazar mekanizması temelli olmaktadır. Bir diğer deyişle, davranış odaklı sözleşmeler çalışanlardan istenen davranışları belirler (örneğin, çalışma saatleri, yapılacak işler).

Kaynak bağımlılığı kuramı örgütler arası düzeyi araştırmaktadır. 

Bir örgüt biçiminin ne ölçüde bilinir olduğu bilişsel meşruiyettir.

Örgütün amacının çevreyle ve örgüt içindeki yapılan kaynak alışverişlerinin maliyetlerini en aza indirmek olduğunu öne süren örgütsel kuram, işlem maliyetleri kuramıdır.