1912 yılında kurulan ve bedevi gönüllülerden oluşan İhvan ordusu Vahhabizmin benimsetilmesinde ve kabilelerin sadakatinin sürdürülmesinde etkili olmuştur.

Fırat ve Dicle nehirlerinin Basra Körfezi’nden denize dökülmeden önce birleştikleri yere verilen ad Şatt’ül Arap’tır.

İkinci Körfez Savaşı’nın çok farklı nedenleri bulunmaktadır.

Bunlardan birincisi, Irak’ın Kuveyt ile yaşadığı sorunlardır. Öncelikle Irak uzun süredir Kuveyt üzerinde egemenlik iddiasında bulunmaktadır. İran’la yaptığı uzun yıpratıcı savaş sırasında ekonomisi zayıflayan Irak, savaş sırasında kendisini destekleyen Kuveyt’in verdiği borçlardan feragat etmesi talebinde bulunmuştur. Kuveyt Irak’ın hem borç silme hem de Arap çıkarlarının savunulması karşılığında yapılan masrafları tazmin etme taleplerine olumsuz cevap vermiştir. Ayrıca Kuveyt, Irak’ın Körfez’e açılmasının ve rahat bir şekilde petrol ihracatı yapabilmesinde önemli bir yer tutmaktadır.

İkinci olarak, Irak’ın İran’la girdiği bölgesel rekabet Kuveyt’in işgal edilmesi isteğini ve ihtiyacını arttırmıştır. Saddam 8 yıl boyunca İran’la yaptığı yıpratıcı savaştan oldukça yorgun ve herhangi bir kazanç elde edemeden çıkmıştır. Bir yıl sonar Humeyni’nin ölümüyle birlikte İran’daki İslami rejim gücünü konsolide ederek rejimi oturtunca Irak’ın doğu sınırlarında değişim yapma imkânı kalmamıştır. Öte yandan, devrimci İran’a karşı Arap dünyasının hamiliği üstlenme amacında olan Irak Kuveyt’i işgal ederek bu amacını gerçekleştirmek istemiştir. Arap-İsrail sorunundaki tıkanma da Arap dünyasına liderlik etme ihtiyacını ortaya çıkardığından İsrail sorununun doğurduğu konjonktür de Irak’ın işgal kararını etkilemiştir.

Üçüncü neden, İran’la yaptığı uzun yıpratıcı savaş sırasında Irak’ın ekonomik durumu çok kötüleşmişti. 1970’li yıllardan ekonomik olarak çok iyi durumda bulunan Irak’ın, İran’la yaptığı savaşın sonunda yaklaşık 70 milyar dolar dış borcu bulunmaktaydı. Kuveyt’in petrol kuyularını, mali varlıklarını ve yatırımlarını ele geçirerek ekonomik krizden çıkmak istemiştir.

Dördüncü neden, Kuveyt’in petrol politikasının Irak’a zarar verdiği iddiasıdır. Irak Yönetimine göre, Kuveyt Rumeyla petrol bölgesinden çok fazla ve haksızca petrol çıkardığını ileri sürmekteydi. Kuveyt’in üretim kotasını arttırarak da petrol fiyatlarının artmasına engel olduğu düşünülmekteydi. Irak, taleplerini Arap Birliği platformuna da taşımıştır. Irak Dışişleri Bakanı Tarık Aziz’in 1990 Temmuz’unda Kuveyt’e ve Arap Birliği Genel Sekreteri’ne verdiği rapora göre Körfez ülkelerinin 1981-1990 yılları arasında yapmış olduğu aşırı petrol üretimi petrolün varil fiyatının düşmesine neden olmuş ve Irak bu dönemde 90 milyar dolarlık bir zarara uğramıştı. Irak’ın diğer Arap ülkelerini savunmak için İran’la savaşa girdiğini belirten rapor, bu nedenle savaş esnasında Irak’a verilen borçların silinmesini istemekteydi (Tibi, 1998: 168). Ayrıca spesifik olarak Kuveyt’in, Irak’a ait olduğu iddia edilen tartışmalı el Rumeyla bölgesinde petrol üretiminde bulunarak Irak’ı 2.4 milyar dolarlık zarara uğrattığı belirtilmekteydi. Bu nedenle Irak hem Kuveyt’le tartışmalı sınır bölgesini yeniden düzenlemeyi istemekte hem de Kuveyt’in “çalmış” olduğu petrol nedeniyle kendisine tazminat ödemesini istemekteydi. Ayrıca, OPEC’in 1990 yazında petrol fiyatlarının arttırılmaması kararının arkasındaki devletin Kuveyt olduğu iddiası, İran’la savaşın yüksek maliyeti karşısında sorun yaşayan Irak’ı kızdırmıştır.

Beşinci neden ise Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle birlikte Arap dünyasında ortaya çıkan demokratikleşme beklentisi Saddam’ı endişelendirmiştir. Özellikle ABD’nin demokratikleşme sürecinde kendi aleyhine harekete geçeğini düşünerek Amerikan karşıtı bir tavır takınmıştır.

Yakın Doğu, daha çok Balkanlar ve Osmanlı Devleti­ni, Orta Doğu, Hindistan’a yakın Basra Körfezini ve Uzak Doğu da Çin ve Japon­ya’yı ifade etmiştir.

Soğuk savaş döneminin başlangıcında Irak, Kuveyt, Ürdün ve Mısır İngiliz etkisi altında olan ülkelerdir.

Savaşın sonuçları İsrail açısından değerlendirildiğinde, askerî açıdan İsrail’in bölgede sürdürmeye çalıştığı caydırıcılığın devam ettiği söylenebilir. İsrail’in 1960’lı yıllarda ABD ile kurmaya başladığı stratejik ilişki, savaş sonrasında da devam edecek ve Fransa ile 1967 Savaşı’na doğru aksamaya başlayan iş birliğini fazlasıyla ikame edecektir.

Nusayriler, günümüzde Suriye ve Türkiye’nin bazı güney illerinde yaşayan İsmaililik, Dürzilik ve Hristiyanlık inançlarının Şiilik çatısı altında harmanlanması neticesinde ortaya çıkan dinî inanç topluluğuna mensup olanlara verilen addır.

Petrol rezervleri bakımından zengin olan ülkelerin başında İran, Irak, Körfez ülkeleri ve Suudi Arabistan gelmektedir. Türkiye, Suriye, Ürdün, Lübnan, İsrail, Yemen ve Mısır ise petrol bakımından yoksul sayılırlar.

Orta Doğunun en küçük ülkesi 1 Milyondan az (2010) ile Bahreyn gelmektedir.

Mübarek el-Sabah'ın İngiltere ile imzaladığı 1899 anlaşması'yla, Kuveyt, İngiltere'nin izni olmadan hiç bir devletin temsilcisini kabul etmeme ve bir başka ülkeye toprak veya başka bir imtiyaz vermeme ve anlaşma yapmama taahhüdüyle bu devletin egemenliğini kabul et­mişti. İngiltere, protektora kuran anlaşmaları daha önce 1892'de Bahreyn'le ve BAE'ni oluşturan diğer şeyhliklerle de yapmıştı. Ancak bu Kuveyt2in egemenliğine bir etki değildir.

İran-Irak Savaşı 22 Eylül 1980 ile 20 Ağustos 1988 yılları arasında yaşanmış, iki taraftan bir milyondan fazla kişinin hayatına mal olan ve iki ülkeyi de ciddi ekonomik kayıplara uğratan ve hem siyasal hem de toplumsal olarak yıpratan bir bölgesel savaştır.

1978 Ey­lülü ve 1979 Mart’ında Mısır ile İsrail arasında imzalanan antlaşma Camp David Anlaşmaları’dır.

Orta Doğu’daki nüfus temelde üç ana etnik gruba ayrılır: Samiler, Hint-Avrupa grubuna mensup olanlar ve Turanî grubu içerisinde yer alanlardır.

Yahudilerin İsrail devleti­nin kurulduğunu ilan etmesiyle, Mısır, Suriye, Irak, Lübnan, Ür­dün ve Suudi Arabistan ile İsrail arasındaki Birinci Arap-Israil Sa­vaşı başlamış oldu.

Suudi Arabistan ve Mısır arasındaki güç mücadelesi çok daha belirgin bir şekilde yaşanmıştır.

1990 Ağustos’unda Kuveyt, Irak tarafından işgal edilmiştir.