Yeniçerilere verilen maaşlar (ulûfeler) üç ayda bir verilirdi. Her üç aylık gurubun, ayların kısaltmalarından oluşan bir ismi vardır. Yazışmalarda bu kısaltmalar kullanılırdı.

Muharrem - Safer - Rebî’ülevvel : مصر masar
Rebî’ülâhir - Cumâdelûlâ – Cumâdelâhir : رجج recec
Recep – Şa‘bân – Ramazân : رشن reşen
Şevval – Zilka‘de – Zilhicce : لذذ lezez

E şıkkı dışındakiler dilek-şart kipiyle yazılmıştır. Doğru cevap E.

Mechûl kelimesinin vezni fâ‘il değil, mef‘ûl’dur. Bu nedenle A seçeneğindeki kelime-vezin eşleştirmesi yanlıştır. Diğer seçeneklerdeki kelime ve vezin eşleştirmeleri ise doğrudur. Doğru cevap A’dır.

Arapça’da daha fazla mezidünfih masdar varsa da, Osmanlı Türkçesi’nde bunlardan 9 adedi kullanılmıştır. Doğru yanıt “C” şıkkıdır.

Türkçe gün isimlerinden cuma, Arapça ve Farsçada da aynıdır. Bu günün her üç dilde de aynı oluşu o günün Müslümanlarca kutsal kabul edilmesinden dolayıdır.

حمكم muhkem (sağlamlaştırılmış) احكام ihkâm (sağlamlaştırmak)
منكر münker (inkâr edilmiş) انكار inkâr (kabul etmemek)
ملحق mülhak (ilâve olunmuş) احلاق ilhâk (ilâve etmek)
جمرب mücber (zorlanmış) اجبار icbâr (zorlamak)

Bu bilgiler doğrultusunda doğru cevap B şıkkıdır.

Ancak elif-i maksûre kelimenin aslî harfi ise o zaman mü’enneslik alâmeti olarak kabul edilmez: (ma‘nâ),  (mersâ) … gibi.

اغيار ve اوزان ef ‘âl, كرام ve عظام fi‘âl veznindelerdir. حدود ise fu‘ûl veznindedir. 

Arapçada “Aksâm-ı Seb‘a” (kelimenin yedi kısmı) adı verilmektedir. Kelimelerin yedi kısma ayrılmasındaki maksat ise; kullanılan kelimenin içerisindeki harflerin “sahih” ve “illetli” oluşu veya aynı harflerin tekrar edilişlerinin olmasındandır. Arapça kelimeleri asılları yani köklerindeki harflerin durumuna göre “illetli” ve “sahîh” olmak üzere iki kısımda belirtmek mümkündür. İlletli harfler elif, vav ve ye  olmak üzere üçtür. Arapçada gerek isim gerek fiileri, kendilerini meydana getiren harflerin çeşidine göre yedi kısımda incelemek mümkündür. Bu nedenle C seçeneğinde yer alan "Arapçada yalnızca fiiler kendilerini meydana getiren harflerin çeşidine göre yedi kısımda incelenir." ifadesi yanlıştır. Yalnızca fiiller değil isimler de yedi kısımda incelenir. Bu nedenle doğru yanıt C'dir. 

Osmanlı Türkçesinde sonu kapalı te ile bitip ha-i resmiye (? = -a, -e) şeklinde okunan kelimelerdeki okunmayan te (?) harfi tesniye yapıldığında okunur:

Osmanlı Bayrağı

Arapçada şekil ve mana bakımından herhangi bir müenneslik belirtisi ve özelliği taşımayan bazı kelimeler vardır. Müennes oldukları ancak işitilerek veya sözlüklerden öğrenilir. Bunlara semâî müennesler adı verilir. Altmış kadar isimden ibarettirler. Bunların bir kısmı daima müennes kabul edilirler:
فردوس firdevs (cennet), ّسن sinn (yaş), قوس kavs (yay), نار nâr (ateş), ارض arz (yer), … gibi.

Asli harflerinden biri ا elif, و vav, ى ye, ء hemze olmayan ve içinde tekrarlanan iki harf bulunmayan kelimelere sâlim denir.أدب / edep mehmûz köktür,قرار / karar muzâ’af köktür, وعظ / va’z misâl köktür veسوق / sevk ecvef köktür. ظلم / zulm kökünde zâit harflerden biri ya da tekrarlanan aynı harf yoktur. Doğru cevap A’dır.

Seçeneklerdekiler sırasıyla; teşbih, teşekkür, tekbir, tevhid, ta’lîm biçimindedir. Teşekkür, Tefa’ül Bâbındadır, diğerleri Tef’îl Bâbındadırlar.

Arapçada kelimelerin anlamını değiştirmek ve yeni anlamlar katmak için aslî harflerden oluşan kelimenin başına, ortasına ve/veya sonuna eklenen zâid harfler şunlardır: Hemze, elif, te, sin, mim, nun, vav, he ve ye harfleri. Zâid harfler arasında “re” harfi yoktur. Doğru cevap B’dir

ظ zı harfi Arapça kelimelerde normal z sesiyle karşılanır.

حافظ hâfız

مظلوم mazlûm

ظرف zarf

نظر Nazar

غرور gurûr

tahkîm

A   koşmalıyım I. Tekil Şahıs ( ben )

B   koşmalılar III. Çoğul Şahıs (onlar)

C   koşmalıyız I. Çoğul Şahıs (biz)

D   koşmalısınız II. Çoğul Şahıs (siz)

E   koşmalısın II. Tekil Şahıs (se)

Kelimenin okunuşu mekteb biçimindedir. Kelimenin kökü k t b (yazmak) biçimindedir. Kökün başına sadece mim getirilmiş ve bunun dışında zâit harf eklenmemiştir. Doğru cevap A’dır.