İsm-i alet türetmek için mif‘al, mif‘âl, mif‘ale ve i‘lâlli kelimelerde mî‘âl vezni kullanılır.

A seçeneğindeki Çârpâ’nın Türkçedeki anlamı eşek, deve, koyun v.s. gibi dört ayaklı hayvanlardır. B seçeneğindeki Çelîpâ’nın Türkçedeki anlamı haç, put, sanem ile eğik ve kıvrık çizgidir. D seçeneğindeki Cezm’in Türkçedeki anlamı kat’î karar, yemin ve kararlaştırmaktır. E seçeneğindeki Cezîre’nin anlamı adadır. C seçeneğindeki Cihet, yan, yön, taraf, sebep, vesile, bahane, evkafça olan vazife, maaş, yer mahâl ve semttir.

Yalnızca B seçeneğindeki مَوْعَدْ  “mev’id” (söz verilen yer veya zaman), وعد “va‘d” (söz verme) kelimesinden türetilmiştir ve hem ism-i mekân hem de ism-i zamandır.

Arapçada kelimelerin basına “el” eki getirildiğinde bu ekteki lam bazen okunur, bazen okunmadan atlanır. Bu durum el takısı getirilen kelimelerin ilk harflerine göre değişir. Bazı harfler lam harfini okutmadan kendisine çeker, kendisine benzeştirir. Bunlara güneş harfleri yani hurûf-ı şemsiyye denir.

Sıfat-ı Müşebbehe, fiilin belirttiği mananın kendisinde sabit ve sürekli olarak bulunduğunu gösteren, fiilden türemiş sıfatlara verilen isimdir. Mübâlağa-i Fâ‘il, bir kişinin yaptığı işi çokça veya sürekli yaptığını belirten sıfatlardır. İsm-i Mensûb, aitlik ve mensupluk anlamı veren sıfatlara denir. İsm-i Mekân, türedikleri fiilin gerçekleştiği yeri bildiren kelimelerdir.

Arapçada, kelimeyi belirli hale getiren unsur harf-i tarif ekidir. Kelimelerin önüne getirilir.

C seçeneğinde verilen فوق fevk kelimesi Arapçada "üst" anlamındadır. 

İsm-i Mekân, Türedikleri fiilin gerçekleştiği yeri bildiren kelimelerdir. Vezinleri ism-i zamân ile aynıdır. Osmanlı Türkçesinde Mef‘al, Mef‘il ve Mef‘ale olmak üzere üç vezni kullanılır.

Size sorulan انزوا  “inziva” kelimesinin ism-i fâili münzevi (مُنْزَوِى) kelimesidir.

A seçeneğindeki “hubbu’l-vatan” (vatan sevgisi), B’deki “nûrü’ş-şems” (güneş ışığı), D’deki “dâru’l-fünûn” (fenler evi) ile E’deki “şeyhü’l-İslâm” (İslam’ın şeyhi) isim tamlamasıdır. Ancak C’deki “Ramazânü’l-mübârek” ise “mübarek Ramazan” anlamında bir sıfat tamlamasıdır.

Arapça tamlamalarda önce tamlanan (muzâf) sonra tamlayan (muzâfun ileyh) gelir.

Metinde altı çizilerek işaretlenen مومى اليه mûmâ-ileyh “kendisine işaret edilen, ismi evvelce geçen” anlamlarına gelmektedir.

İttifak kelimesinin ism-i faili D seçeneğinde verilen müttefik kelimesidir.

İştiyâk kelimesinin ism-i fâ’ili A seçeneğinde verilen müştâk’tır.

Bâbdân, Türkçede yelken anlamını ifade etmektedir.

Açma, açıklama anlamına gelen شرح şerh kelimesinin mezîdünfîh masdarı  انشراح inşirâh (açılmak, ferahlanmak) şeklindedir.

Yalnızca E seçeneğindeki مَبْدأ “mebde” (başlama zamanı), بدء bed’ (başlama, ilk)  kelimesinden türetilmiş bir ism-i zamandır. Diğer seçenektekilerin hepsi ism-i mekândır.

A, C, D ve E seçeneklerinde verilenler İfti´âl Bâbı olup İsm-i Fâ´il’dir. B seçeneğinde verilen Mükteseb(kazanılmış, elde edilmiş) ise İsm-i Mef´ûl’dur.