Arapça’da kelimelerin başına “el” eki getirildiğinde bu ekteki lam bazen okunur, bazen okunmadan atlanır. Bu durum el takısı getirilen kelimelerin ilk harflerine göre değişir.
Bazı harfler lam harfini okutmadan kendisine çeker, kendisine benzeştirir. Bunlara güneş harfleri yani hurûf-ı şemsiyye denir.
الشمس kelimesi el-şems değil eş-şems okunur.

Metinde altı çizilerek işaretlenen سكنه sekene kelimesi “Sâkin olanlar, oturanlar. Bir yerde devamlı oturanlar.” anlamındadır.

Metnin doğru okunuşu C seçeneğinde verildiği gibi “ve tasdîk eylediler lakin mûmâ-ileyh kapudan kolomb keşt etdiği” şeklindedir.

Arapçada kelimelerin basına “el” eki getirildiğinde bu ekteki lam bazen okunur, bazen okunmadan atlanır. Bu durum el takısı getirilen kelimelerin ilk harflerine göre değişir. Bazı harfler lam harfini okutmadan kendisine çeker, kendisine benzeştirir. Bunlara güneş harfleri yani hurûf-ı şemsiyye denir. “الشمس” kelimesinin ise doğru okunuşu el-şems değil, eş-şems’dir.

A seçeneğindeki “muhit-i a‘zam” “Büyük Okyanus” demektir.

Seçeneklerde verilenlerin hepsi İnfi´âl Bâbı’nın İsm-i Fâ´il’idir. A seçeneğinde verilen Münkalib, değişen anlamında kullanılmaktadır. B seçeneğinde adı geçen Müncezib, çekilen demektir. C seçeneğinde verilen Münfasıl, ayrılan anlamında kullanılmaktadır. E seçeneğinde verilen İncizâb da çekilme demektir. D seçeneğinde adı geçen Münhasır ise bir şeye mahsus olan demektir.

B seçeneğinde verilen كوشا (güşâ) “açıcı, açan” mânâsına gelir ve birleşik kelimeler yapar. Meselâ: Dil-güşa: Gönüle ferahlık veren. Gönül açan.

B seçeneğinde İsm-i Tafdîl’in, C seçeneğinde Mübâlağa-i Fâ‘il’in, D seçeneğinde İsm-i Mensûb’un, E seçeneğinde de İsm-i Mekân’ın tanımı yapılmıştır.

A seçeneğindeki عجايبات “acâyibât” kelimesi “acâib şeyler”, B’deki آلات“âlât” “aletler”, C’deki ادوات “edevât” “aletler, takımlar, parçalar”, D’deki افعال “ef’âl” “fiiller, işler, ameller” anlamlarında çoğul kelimelerdir. Oysa E seçeneğindeki عظيم “azîm” ise “büyük” anlamında tekil kelimedir.

Gün anlamına gelen يوم yevm kelimesinin başına harf-i tarif (ال) getirilirse اليوم el-yevm olur ki üzerinde konuşulan gün için kullanılır.

İsmin küçüklük hâlini bildiren küçültme isimlerine İsm-i Tasgîr adı verilir. Türkçede –cık, -cik; -cağız, -ceğiz gibi eklerle yapılır. Arapçada ise bu iş için fu‘ayl, fu‘ay‘il ve fu‘ay‘îl olmak üzere 3 adet vezin mevcuttur.

Seçeneklerden yalnızca A’de bulunan “düvelü’l-mu‘azzama” (büyük devletler) bir sıfat tamlamasıdır. Diğerleri sırasıyla A’da tezkiretü’ş-şu‘arâ (şairler tezkiresi), C’de “fahrü’n-nisâ” (kadınların övüncü), D’de “emirü’l-ümerâ” (emirlerin emîri) ve E’de “dârü’s-sa‘âde” (mutluluk evi) birer isim tamlamasıdır.

Fiilin belirttiği mananın kendisinde sabit ve sürekli olarak bulunduğunu gösteren, fiilden türemiş sıfatlara sıfat-ı müşebbehe (benzetilen sıfat) denir.

Arapçada “mu‘azzama” büyük demektir. Düvelü’l-mu‘azzama ise Türkçede büyük devletler anlamını ifade etmektedir.

A, B, C ve E seçeneklerinde verilenler İstif´âl Bâbı olup İsm-i Mef´ûl’dur. D seçeneğinde verilen Müstehlik (tüketici) ise İstif´âl Bâbı olup İsm-i Fâ´il’dir.

Metnin doğru okunuşu E seçeneğinde olduğu gibi “yeni dünyâ sekenesi işbu müsâfirlerin yüzünden dûçâr olacakları mesâ’ib ve belâyâyı hiss ve tahayyül edememişlerdir.” Şeklindedir.

Harf-i cerlerden biri olan “?” “li”, Türkçede İçin, dolayı ve yüzünden anlamlarında kullanılır.

A seçeneğinde İsm-i Mekân’ın, B seçeneğinde İsm-i Zamân’ın, C seçeneğinde İsm-i Âlet’in, E seçeneğinde İsm-i Mensûb’un tanımı yapılmıştır. İsmin küçüklük hâlini bildiren küçültme isimlerine İsm-i Tasgîr adı verilir. Türkçede –cık, -cik; -cağız, -ceğiz gibi eklerle yapılır.

İsm-i mensûb için sonu zâid (ه) harfi ile biten kelimelerde bu harf (و) harfine dönüştürüldükten sonra (ى) harfi eklenir. Bu durum yalnızca B seçeneğindeki an’anevî kelimesinde görülmektedir.