inhâ: Bir hususu resmen bildirme, tebliğ. Bir memurun daha üst makamdaki bir memura bir maddeyi içermek üzere yazdığı kağıt. Ulaştırma, yetiştirme.

Metnin doğru okunuşu "İnâyetlü mürüvvetlü re’fetlü sâmî-himem efendim" şeklindedir. Görüldüğü gibi A, doğru seçenektir.

Nesih yazı türü yazarken kolay yazılması ve işlekliği dolayısıyla genelde kitap yazılarında kullanılmıştır. Nesihte harfler teknik olarak kendine has şekiller alır. Fakat okumayı kolaylaştıran bir yapısı vardır.

Metnin tam ve doğru çevirisi “Hâlâ Şerîf-i Mekke-i mükerreme dâ‘îlerine Kaftân Ağası kulları vesâtatıyla” şeklindedir. Doğru yanıt “C” şıkkıdır.

Hüccet: Şer‘î mahkemeler tarafından verilen ve kadı huzurunda iki tarafın anlaşmaya vardıklarına dair kadının tasdikini içeren belge.

Osmanlı Devletinde Nâfi‘a Nezâreti, Bayındırlık Bakanlığı için kullanılan isimdir. Dolayısıyla Nâfi‘a Nâzırı da Bayındırlık Bakanı anlamına gelir. Görüldüğü gibi E, doğru seçenektir.

Der-sa‘âdet/Der-aliyye: Başkent demektir. Pâdişahın bulunduğu yer olması nedeniyle
İstanbul’a çeşitli isim ve sıfatlar yakıştırılmış ve bunların bir kısmı İstanbul adı yerine kullanılmıştır. Der-sa‘âdet (: Mutluluk kapısı), Der-aliyye (: Yücelik kapısı), Âsitâne, Dârü’l-hilâfe, Dârü’ssaltana, Dergâh-ı Sa‘âdet, Südde-i sa‘âdet vs. gibi isimler yaygın olarak kullanılmaktaydı

zâmin: Tazmine mecbur olan, kefil.

Metnin doğru okunuşu A seçeneğinde verildiği gibi "Muhzırbaşı Süleyman Ağa bin Ahmed" şeklindedir.

Huzûr-ı âlî-i cenâb-ı meşîhat-penâhîye

Osmanlı evleri genellikle giriş ve içten merdivenli onun üstünde bir kat daha toplamda iki katlıdır. Fevkanî üst katı, tahtanî ise alt katı ifade eder. Doğru cevap E'dir.

Hüsn: Güzellik, iyilik, eksiksizlik

Osmanlı bürokratik yazışmalarında da kullanılan “nısf” kelimesi Türkçe “yarım” manasına gelmektedir. Doğru yanıt “C” şıkkıdır.

Belgenin içinde ismi geçmese bile, kimden kime, hangi makamdan nereye yazıldıkları konusunda önemli ipuçları verirler. Bu nedenle, bunların kalıp halinde bilinmesinin, belgelerin daha iyi okunup değerlendirilmesi üzerinde katkısı büyüktür. Meselâ, “vekâlet-penâhî” tabirinden sadrıazamlık, “fetvâ-penâhî”, şeyhülislâmlık, “nezâret-penâhî”’den nâzırlık makamı, “şehinşâhî, hümâyûn, mülûkâne, şâhâne ...”’ gibi övücü kelime ve sıfatlardan ise belgenin padişaha hitap ettiği veya sunulduğu anlaşılır. Görüldüğü gibi  C seçeneğinde verilen “nezâret-penâhî” ibaresi nâzırlık makamına hitapta kullanılır.

"Nâşî" kelimesinin anlamı "-den dolayı"dır.

Seyf "kılıç" anlamına gelmektedir. 

Metinde altı çizilerek işaretlenen مبين “mübeyyin” kelimesi “Açıklayan, beyan eden, meydana koyan.” anlamındadır.

ârâ: Re’y in çoğulu, oylar.

Bu günlerde İstanbul’a gelen Hind elçilerinin, eski zamanlardaki gelenler gibi padişâh eşiğine yüz sürmeleri için (pâdişâh huzuruna çıkmaları için) Dîvân-ı hümâyûn’a gelmelerinden bahseder. Doğru cevap E'dir.

Söz konusu Osmanlıvca metnin günümüz Türkçesine aktarımı : Akzâ kudâti’l-müslimîn, evlâ vülâti’l-muvahhidîn