Bâr kelimesi, Yük, zahmet, eziyet ve sıkıntı anlamlarında kullanılır. Doğru cevap B'dir. 

haseb: Dolayı, cihetiyle, gereğince.

Mürûr: Geçme, bir yerden bir yere geçme, geçip gitme.

havza: Bir hükûmetin idâresi altında bulunan ülkelerin bütünü.

Ta‘lik, İran kaynaklı bir yazı olup İranlı ilim adamlarına göre tevkî, rika ve nesih yazılarının kaynaştırılmasıyla meydana  getirilmiştir ve oluşumunda, yılankavî (Dolambaçlı, dolanarak giden). harflere sahip Pehlevî ve Avestan alfabelerinin de rolü olmuştur. Bununla beraber, kûfî ile Pehlevî veya sülüs ile kûfînin birleşiminden doğmuş olduğuna dair görüşler de vardır.

Metinde altı çizilerek işaretlenen مضاف  muzâf “İzâfe olunmuş, katılmış, bağlanmış, bağlı.” anlamlarında kullanılır.

Metnin doğru okunuş A seçeneğinde verildiği gibi “Sadr-ı vâlâ-yı Anadolu semâhatlü Ali Sâtı‘ Efendi-zâde Kadri Beyefendi hazretlerinin zamân-ı devletlerinde vukû‘ bulan hücec-i şer‘iyye sicilidir.” şeklindedir.

Metnin tam ve doğru çevirisi “Âşikâr ise dahi mütemmimât-ı seferden olan mevâdd-ı cüz’iyye ve külliyede” şeklindedir. Doğru yanıt “D” şıkkıdır.

Metnin doğru okunuşu A seçeneğinde olduğu gibi "dahi tarafımızı da‘vât-ı hayriyye ile yâd ü tezkâra ihtimâm ü dikkat eyleyesin" şeklindedir.

Metinde altı çizilen semâhatlü kelimesinin kökü olan semâhat “cömertlik, el açıklığı; iyilikseverlik” anlamlarına gelir. Dolayısıyla bu kelime “cömert veya iyiliksever” olarak çevrilebilir. C, doğru seçenektir.

sene-i Îseviyye: Batı’da kullanılan bugünkü kullandığımız Milâdî takvim sistemidir. Osmanlı
Devletinde resmî işlemler için iki takvim kullanılırdı. Biri ayın hareketlerini esas alan hicrî takvim, diğeri ise güneş hareketlerine bağlı Rûmî/Mâlî takvimdir. Batı kaynaklı, anlaşma metinleri,
raporlar, mektuplar vs. gibi bazı belgelerde günün tarihi Milâdî takvimle de gösterilebiliyordu.

Fasl: İki şey arasındaki ek yeri. Hüküm ve kaza. Halletmek. Ayrılma. Çözme.
Bölüm. Mevsim. Aynı makamda çalınan şarkı.

Osmanlı belgelerinde ismi geçmese bile, kimden kime, hangi makamdan nereye yazıldıkları konusunda önemli ipuçları verirler. Bu nedenle, bunların kalıp halinde bilinmesinin, belgelerin daha iyi okunup değerlendirilmesi üzerinde katkısı büyüktür. Meselâ, “vekâletpenâhi” tabirinden sadrıazamlık, “fetvâ-penâhî”, şeyhülislâmlık, “nezâret-penâhî”’den nâzırlık makamı, “şehinşâhî, hümâyûn, mülûkâne, şâhâne ...”’ gibi övücü kelime ve sıfatlardan ise belgenin padişaha hitap ettiği veya sunulduğu anlaşılır.  Görüldüğü gibi D doğru seçenektir.

Metindeki كوشش “gûşiş” kelimesi ‘çabalama, uğraşma, çalışma” anlamlarına gelmektedir.

Metnin doğru okunuşu  E seçeneğinde olduğu gibi " Osmânlu askerine i‘tibâr ve istihdâm olunmamak ve tard ü def‘lerine ihtimâm kılınmak hasebiyle fevc fevç çekilüp" şeklindedir. E doğru seçenektir.

Taannüd: İnat etme, ayak direme.