Osmanlı Türk.esi alfabesinin Türk.e’nin ünlülerini karşılamaktaki yetersizliği, her şeyden önce ünlüleri kendi değerleriyle aktarabilmeye imkân vermemiştir. İlk ünitede gördüğümüz gibi, eski yazımda ünlülerimizden iki geniş-düz (a, e), iki dar-düz (ı, i) ve dört yuvarlak (o, ö, u, ü) ünlü için dört işaretin kullanılması söz konusu olmuştur: a ve e için ? elif ve ? ? he; ı ve i için ? ? ye; o, ö, u ve ü için ? vav.

Doğru yanıt D'dir

C seçeneğindeki j ünsüzü Türkçe'ye yabancı dillerden girmiş sınırlı sayıda kelimede bulunur (jâle ‘çiğ’, jülîde ‘dağınık’ gibi).

Hemze Osmanlı yazısında ayrıca uzunluk elifleri (â) önünde de düşürülür: ح حكماء  yerine حكما hükemâ, علماء yerine علما ulemâ, بناء yerine  بنا binâ,  وفاء yerine  وفا vefâ gibi.

Arap alfabesine Farsların eklediği harflerden biri پ'dir.

Düzensiz hecelerin Türkçe’de düzene sokulması çift ünsüzden ikincisinin düşürülmesi yoluyla da yapılmıştır. Yazıya yansımış bir örnek: فق fıḳ ‘fıkıh’(< Ar. فقه fıḳh); krş. af (< Ar. ‘عفو afv). Bu da Türkçeleştirmenin bir başka yoludur.

Türkçe’nin hemen hemen bütün isim ve fiil kökleri tek hecelidir.

Düzensiz hecelerin Türkçeleştirilmesinde çift ünsüz baştaysa, başa dar bir ünlü getirilerek yapılan kelimeye ‘’İskele’’ örnek olarak verilebilir.

Türkçe kelimelerin Arapça ve Farsça’ya göre oldukça farklı ve zengin ünlüleri mevcuttur. Doğru cevap A'dır. 

Kelimelerin çekim eki almamış haline yani tabanlarına sözlük kelimesi denilir. Seçeneklerde yer alan kelimelerden I, III ve IV'teki sözlük kelimeleridir.

Kelime, edeb anlamına gelmektedir.

Kelime, mühkem anlamına gelir.

Kelime kapak anlamına gelmektedir.

Osmanlı Türkçesi yazımı üç esasa dayanır: 1. Arapça ve Farsçadan alınmış kelimelerin yazılışlarının korunma;, 2. Türkçe kelimelerin yazılışında -özel amaçlı birkaç harf dışında- bu iki Doğu diline özgü ünsüz harflerine yer verilmemesi; 3. Üç dilin ünlülerinin gösterilmesinde belli sayıda harf ve işaretin ortaklaşa kullanılması. Doğru cevap B'dir.

Haklılaşmış söyleyiş konuşma diline göre şekillenmiş söyleyişleri ifade eder. Haklılaşmış söyleyişin karşısındaki diğer bir söyleyiş ise “okumuşça söyleyiş” olup tahsilli kişilerin imlasını ihtiva etmektedir. Seçeneklerdeki ifadelerden sadece A’daki “hastalık” kelimesi konuşma dilini örnekler. Diğer seçeneklerdeki “dil-ârâm” (B), “bâzirgânligi”(C), “âşiyândegi” (D) ve “sebzezârındegi” (E) kelimeleri okumuş kesiminin söyleyişlerini ifade etmektedir. Bu nedenle doğru cevap A şıkkıdır.

Türkçe’de aslında iki türlü l vardır. Bugünkü alfabemizde ayırıcı bir işaret bulunmaz, ses kalın ve ince ünlülerle birlikte söylenirken iki ayrı niteliğe bürünmüş olur. Örnek olarak almak’taki l ile bilmek’teki l aynı nitelikte sesler değildir.Arapçanın l’si incedir; bu sesin Türkçe’ye girmiş olan kelimelerdeki söylenişini yazıya aktarmak, bugünkü yazımımızın da çözüm bulamadığı bir meseledir. Uzun ünlüden önceki l’nin inceliği ünlü üzerine konan şapka işaretiyle belirtilir (meselâ gibi).

Kelime, Tohmet (hazımsızlık) anlamına gelmektedir.

Tek heceli kelimelerde, iç seste e dışındaki bütün ünlüler harfle gösterilmiştir:
دال dal, قير kır, ديل dil, يول yol, كوز göz, قول kul,كول kül; ama: تك tek, يل yel, بل bel

I. Türkçe’nin bir ünlüler dili olmasına karşılık, Arapça ünsüzlere dayanan bir dildir. 

II. Bir Arapça kelimede anlamlı bir ses birliği en az üç ünsüz sesten oluşur.

Öncüllerde verilen yukarıdaki bilgiler doğrudur. Diğer maddeler ise yanlış bilgiler içerir.