Bugünkü adalet sisteminin önemli bir unsuru olan mahkemeler toplumsal hayatta ilk kez, milattan önce 1500 yıllarında Mısır’da görülmüştür.

Kabile ve akraba grupları şeklinde yaşayan ilk insan toplulukları üzerine araştırma yapan sosyal bilimciler, bu grupların içinde ortaya çıkan sorunların günümüzde ‘arabulucu’ olarak adlandırılan kişiler tarafından ele alınarak çözüldüğünü tespit etmişlerdir (C¸ağlar, 1999: 122). Bazı toplumlarda ‘monkalun’ olarak adlandırılan bu kişiler asker ve polis gibi güce dayalı yaptırım kullanmayan sadece danışma işlevi gören arabuluculardır.

Kolluk ve zabıta içgüvenlik görevlerini yerine getiren kurumların eski adlarıyken, jandarma kır polisliğidir. Savunma ise içgüvenlik görevi değil dış güçlere karşı ülkenin kendini savunması için kullanılmaktadır. İçgüvenlik görevlerini yerine getiren kurumların tamamına günümüzde polislik denmektedir.

Latincede ‘huy-karakter’ anlamına gelen ‘etik’ (ethos) kavramları aslında aynı şeye, ‘insanın yaratılışına’ (human nature) işaret etmektedir.

Suç olarak tanımlanan insan davranışları ilk olarak onun niteliğine göre idari veya adli işlem yapılmasını gerektiren eylemlerdir. Ancak suçun tanımı ve sonuçları sadece yasal tanımlamalar ve yaptırımlar ile sınırlı değildir. Suç olarak tanımlanan eylemler, aynı zamanda toplumun tamamını doğrudan veya dolaylı olarak olumsuz yönde etkileyen sosyal bir sorundur.

Hukukta ‘cezalandırmanın basit bir şekilde sadece intikam almak ile sınırlı olmayıp bunun dışında başka bir amaca da hizmet etmesi gerektiği’ düşüncesi ilk kez, milattan önce 427-347 yılları arasında yaşamış olan Yunan filozofu Eflatun tarafından ortaya atılmıştır.

Güvenlik sektörünü, diğer kamu hizmetlerine göre üstün ve ayrıcalıklı yapmasa bile, farklı kılan bazı unsurlar bulunmaktadır. Bunların başında ise bireysel hak ve özgürlükler ile ilgili olandır. Kanuni usul ve yöntemlerle sistematik olarak denetlenmemesi durumunda, güvenlik sektörü mensuplarının sahip oldukları kanuni yetkilerin, bireysel hak ve özgürlüklere yönelik tehdide dönüşebilme ihtimali her zaman vardır. Yani D şıkkı yanlış verilmiştir. Diğer seçeneklerin tamamı doğru verilmiştir.

Güvenlik hizmetlerinin evriminin ele alındığı  toplumsal değişme beş ayrı kategori altında değerlendirilmiştir (Bahar, 2008:28). Bunlar: Avcı ve toplayıcı toplum (1), Göçebe toplum (2), Tarım toplumu (3), Sanayi toplumu (4), Sanayi sonrası (postmodern) toplumudur (5).

Güvenlik sektörünün idari amirleri valiler ve kaymakamlardır. Emniyet müdürleri ve polisler, güvenlik güçlerini oluşturmaktadır. Cumhuriyet savcıları ise güvenlik sektörünün adli amirleridir.

Toplumsal gelişmeye ve nüfus artışındaki büyümeye paralel olarak güvenlikle ilgili sorunlar hem artmakta hem de çeşitlilik göstermektedir. Özel güvenlik kurumları, içgüvenlik sektörünün kamu ayağını oluşturan polisin mevcut iş yükünü hafifleterek özel sektöre devredemeyecekleri görevlerini daha sağlıklı ve kaliteli bir şekilde yerine getirmesine katkıda bulunmaktadır. Özel sektörün farklı hizmet ve üretim alanlarının kendine has güvenlik ihtiyaç ve beklentileri olabilmektedir. Özel güvenlik kurumları, içgüvenlik sektörünün kamu ayağını oluşturan polisin mevcut iş yükünü hafifleterek özel sektöre devredemeyecekleri görevlerini daha sağlıklı ve kaliteli bir şekilde yerine getirmesine katkıda bulunmaktadır. Özel sektörün farklı hizmet ve üretim alanlarının kendine has güvenlik ihtiyaç ve beklentileri olabilmektedir. Güvenlik, diğer kamu hizmetlerine kıyasla, ekonomik maliyeti oldukça yüksek bir hizmet dalıdır. Polis gibi yetiştirilmesi ve istihdamı ekonomik maliyeti açısından oldukça yüksek olan kamu personelinin, ekonomik maliyeti daha düşük olan bazı özel güvenlik personeli tarafından yerine getirilebilecek görevlerde kullanılması kamu kaynaklarının israfı olarak görülebilir. Özel güvenlik sektörünün bazen her poliste bulunmayan birtakım özel becerileri gerektiren güvenlik ihtiyaçları da söz konusu olabilir. Ancak savaş koşullarının özel içgüvenlik sektörünün gelişmesine hiçbir etkisi yoktur.

İlk toplumlarda hayatın korunması yanı ‘can’ emniyeti ile sınırlı olan güvenlik, sonraları insanların zamanla servet biriktirmelerinin sonucu’mal’ güvenliğini de içermeye başlamıştır. Ancak günümüze geldikçe insanların önem verdikleri değerleri de kapsar duruma gelmiştir.

İçişleri Bakanlığı ve valilikler özel güvenlik hizmetleri kapsamında, özel güvenlik birimlerini, özel güvenlik şirketlerini ve özel güvenlik eğitimi veren kurumları denetlemeye yetkilidir.

İçgüvenlik sektörünün ve kamu aktörlerinin temel amaçlarından bazıları şu şekilde özetlenebilir: bireysel hak ve özgürlüklerin korunmasına hizmet etmek, güvenlik önlemlerinin gündelik yaşam üzerindeki olumsuz etkilerini en az düzeyde tutmak, güvenliği sağlayarak yaşam kalitesini artırmak, en genel anlamda güvenliği sağlamak. Görüldüğü verilen maddelerin tamamı içgüvenliğin amaçları arasında yer almaktadır.

Potansiyel suçluları caydırmak ve işlenmesi muhtemel suçları önlemek polisin ve özel güvenlik görevlilerinin ‘idari’ görevleri arasındadır. Polisin bu görevlerini gerektiği gibi yerine getirememesi durumunda suçlar giderek artar ve toplumsal hayatın huzur ve güven dokusu bozulur.

Görev alanı kırsal bölgeler olmasından dolayı jandarmayı ‘kır polisi’ olarak tanımlamak da mümkündür.

İçgüvenlik sektöründe hizmet veren güvenlik görevlileri için hazırlanmış meslek etiği kuralları ve etik eğitiminin genel hedefi:
-İçgüvenlik görevlilerine ‘profesyonellik bilinci’ kazandırmak
-İçgüvenlik görevlilerinin ‘vicdanlarına hitap ederek’ onlarda bir ‘etik farkındalık’ ve ‘etik duyarlılık oluşturmaktır.

Türk Polis Teşkilatı bu tavsiye doğrultusunda bir çalışma yaparak Avrupa Polis Etiği Kuralları’nı (APEK) esas alan kendine özgü bir Türk Kolluk Etik Kuralları (TÜPEK) üreterek 2007 yılından itibaren yürürlüğe koymuştur.

Erdemli insan,her an hesap verme duygusu taşıyan, her an hesap vermeye hazır ve sürekli olarak ahlaklı olma mücadelesi içinde olan insandır.

Güvenlik diğer kamu sektörlerine göre çok fazla kamu kaynağının kullanıldığı ekonomik maliyete oldukça yüksek bir sektördür.

İçgüvenlik sektörü üzerindeki dış denetim şu şekilde kategorize edilebilir: uluslararası denetim, ulusal denetim, yerel denetim, sivil gözetim ve denetim. Mesleki denetim ise dış denetim kategarizasyonu içerisinde değil iç denetim içerisindedir.