Güvenlik görevlilerinin güç kullanımının yasal ve meşru sınırlarını aşmaları, kullandıkları gücün derece ve şekline göre ‘kötü muamele’, (malpractice) ‘aşırı güç’, (excessive force) ‘şiddet’ (violence) ve ‘işkence’ (torture) gibi farklı kavramlar ile de tanımlanabilir. 

Kuvvet kullanma eğitiminin üçüncü boyutu ahlaki, yani etik boyutudur. Her şeyden önce inisiyatif kullanımı gerektiren kuvvet kullanma uygulamalarında etik bir duyarlılık da gereklidir.

Ahlak kavramı günümüzde daha çok cinselliğe indirgenmiş olup bireysel bir nitelik ifade etmektedir.

Kullanılan kuvvet ne olursa olsun nihai amaç saldırganı durdurmak ve kontrol altına almaktır. Bir saldırganı durdurmak veya etkisiz hâle getirmek için ne kadar kuvvet uygulaması gerekiyorsa kullanılan o miktar ‘makul kuvvet’ kabul edilir.

Kolluğun müdahalesi her zaman ‘makul’ (reasonable) olmalıdır. Makul olan bir müdahale istisnasız olarak, yasallık (legality), gereklilik (necessity) ve orantılık (proportionality) ilkelerinin her üçünü birden içinde barındırmalıdır. Yasal, gerekli ve orantılı olan gücün ‘asgari düzeyde’ kullanılması ise minimum zor (minimum force) kullanmadır.

Güvenlikle ilgili önlemlerin abartıldığı durumlarda ‘özgürlük-güvenlik dengesi’ kavramı sıklıkla gündeme gelmektedir. Oysa özgürlük ve güvenlik birbirine zıt ve dengelenmesi gereken iki ayrı kavram değil, aksine birbirini bütünleyen, birbiriyle uyumlu, birlikte var olması gereken kavramlardır.

Kuvvet kullanımı, ancak yasal olarak gerekli şartlar oluştuğunda başvurulacak ve kesinlikle duygular ile yönlendirilmemesi gereken teknik bir uygulamadır. Güvenlik görevlisinin kuvvet kullanma yöntemine başvurmasındaki en etkin faktör önce yürürlükteki ilgili mevzuat hükümleri daha sonra da meslek etik ilkeleri olmalıdır.

Görevli olduğu yerde varlığının bir etki oluşturmadığı endişesi taşıyan üniformalı güvenlik personeli, âdeta kendi varlığını hissettirmek için aşağıda bazıları sıralanan gereksiz davranışlar sergileyebilmektedir.
-Sert ve agresif bir görüntü ile oturmak veya yürümek
-Diğer insanlara göre biraz daha ciddi bir yüz ifadesi takınmak
-Çevreyi sert ve şüpheci bakışlar ile izlemek
-İnsanlar ile konuşurken özellikle yüksek ve otoriter bir ses tonu kullanmak
Görüldüğü üzere sessiz bir şekilde etrafına bakmak soruda geçen davranışlardan biri değildir. 

Bir güvenlik personelinin kendisinin kim olduğunu ve görev yaptığı birimi uzun uzun anlatmak yerine sadece yüksek bir sesle ‘güvenlik!’ diye bağırması onun kimliğini belirtmesi için ‘gerekli’ ve ‘yeterlidir’. Ondan sonra, ‘kıpırdama!’ gibi çok kısa ve net bir ifade ile kişiden ne istenildiği belirtilmelidir. Bu iki kelime ayrı ayrı ve aralıklı olarak değil de birleştirilerek ‘güvenlik!, kıpırdama!’ şeklinde oldukça kısa fakat yeterli bir şekilde kullanılabilir.  

Disiplin, sözlük anlamı ile “kişilerin içinde yaşadıkları topluluğun genel düşünce ve davranışlarına uymalarını sağlamak amacıyla alınan önlemlerin bütünü” olarak tanımlanır. Diğer bir ifade ile disiplin, bir topluluğun yasalara ve düzenle ilgili yazılı ya da yazısız kurallara titizlik ve önemle uyulması durumudur. 

Güvenlik personelinin kişisel duygu ve düşünceleriyle karşılarındaki insanlar arasında bazı kimselere pozitif ayrımcılık yapması kayırmacılık olarak ifade edilebilir.

Güvenlik personelinin uygulamalarında tarafsızlığını etkileyen en önemli unsurlardan birisi onların inisiyatif kullanma imka^nına sahip olmalarıdır. Bir güvenlik personelinin görev yaparken pratik anlamda sahip olduğu tercih yapma durumu ‘inisiyatif kullanımı’ olarak tanımlanır.

Genel güvenlik sektöründe olduğu gibi özel güvenlik sektöründe de gerek kurum mensupları ve gerekse vatandaşlarla ilişkilerde ırk, etnik köken, bölge, hemşirecilik, dil, din, inanç ve mezhep farklılığı, cinsiyet, kıllık-kıyafet, yaşam tarzı veya herhangi bir farklılık esasına dayanarak ayrımcılık yapılmaz. Soruda verilen örnekte görevlinin sosyal statü farklılığı sebebiyle üst sınıftan birine tarafgirlik yaptığı görülmektedir. 

Kuvvet kullanma uygulamalarında yürürlükteki yasalara uygunluğun yanı sıra, uluslararası anlaşmalar, anayasa ve profesyonelliğin gereği olan mesleki beceri, mesleğin etik ilkeleri ve son olarak ‘toplumsal onay’ (consensus) gibi faktörlere de riayet edilmelidir.

Uzmanlar bireyin bulunduğu fiziki çevreyi birbirini çevreleyen üç ayrı daire şeklinde ele almaktadırlar. Güvenlik görevlisinin el uzunluğu mesafesinden daha kısa ve en dar daire saldırı alanı veya özel alan olarak tanımlanmaktadır. 

Özel güvenlik sektöründe çalışan görevlilerin zaman zaman kendi çıkarları ile görev yaptıkları kurumun çıkarlarının çeliştiği durumlar ile karşılaşabilirler. Bu tür durumlarda bir özel güvenlik görevlisinin asli ve öncelikli görevi kamunun ve hizmet etmiş olduğu kurumun çıkarlarını korumak ve onlara zarar vermemektir. Kamu hizmet bilincine sahip bir güvenlik görevlisi her zaman kamu çıkarlarına öncelik verecektir.Dolayısıyla A seçeneği yanlış ifade barındırmaktadır. Geri kalan seçeneklerin tamamı ise bir özel güvenlik görevlisinin taşıması gereken duyarlılıklardır.

Güvenlik görevleri kamu veya özel kurumlara ait mekanlarda yerine getirilen hizmetlerdir. Bu hizmetlerin verildiği zaman dilimi sadece bu görevlerin yerine getirilmesi için kullanılmalıdır.

Yasalarca sınırları tanımlanmış şekilde uygulanan güç ‘kuvvet’ olarak ifade edilmektedir. 

Güvenlik hizmetleri yerine getirilirken dikkat edilmesi gereken ve profesyonelliğin gereği olan kurallardan bir diğeri de ‘sır saklama’ (confidentiality) duyarlılığıdır. İlk bakışta bireysel bir kişilik özelliği gibi görülen ‘sır saklama’ içgüvenlik hizmetlerinde görevlerin icrası ve hizmet kalitesi açısından taşınması gereken önemli bir mesleki gerekliliktir.

Mesleki disipline değinmeden önce genel anlamda disiplin sözünden ne anlaşıldığına bakmakta yarar vardır. ‘Disiplin’, sözlük anlamı ile “kişilerin içinde yaşadıkları topluluğun genel düşünce ve davranışlarına uymalarını sağlamak amacıyla alınan önlemlerin bütünü” olarak tanımlanır. Diğer bir ifade ile disiplin, bir topluluğun yasalara ve düzenle ilgili yazılı ya da yazısız kurallara titizlik ve önemle uyulması durumudur