Bireylerin sosyal çevreleri ve iradi tercihleri ile sonradan edindikleri farklılıklar kılık kıyafet tercihi, yaşam tarsi tercihi, cinsel yaşam tercihi, siyasi görüş ve düşünceler olarak sıralanabilir.

Hizmet edilen insanlara karşı ‘ayrımcılık’ (discrimination) yapılmayacağı gibi ‘kayırmacılık’ (nepotizm) da yapılmamalıdır

Kısacası genelde kamu, özelde içgüvenlik personelinin görev uygulamaları en genel anlamda iki kategoriye ayrılır: Kamu personelinin görevi gereği ‘yapması’ (act) gereken davranışlar, Kamu personelinin görevi gereği ‘yapmaması (omission) gereken davranışlar.

Verilen diğer seçeneklerdeki durumlar kuvvet kullanmanın en üst düzeyi olan ölümcül kuvvet kullanmayla ilgili hukukilik ve meşruiyet açısından temel ilkeler iken, ‘kaçan kişiler bakımından, anılan kişiler bir kez ikaz edilmedikçe silah kullanılmamalıdır.’ ifadesi yanlıştır. Kaçan kişiler bakımından, anılan kişiler açıkça ve ısrarla ikaz edilmedikçe silah kullanılmamalıdır. 

Bir saldırganı durdurmak veya etkisiz hâle getirmek için ne kadar kuvvet uygulaması gerekiyorsa kullanılan o miktar ‘makul kuvvet’ kabul edilir. 

Modern polis teşkilatlarının kurulmasıyla ‘içgüvenlik’ ve ‘dış güvenlik’ olmak üzere ikiye ayrılmış olan güvenlik sektörü, yirminci yüzyılın sonlarına doğru, özel güvenliğin ortaya çıkışıyla bu kez de kendi içinde ‘genel güvenlik’ (kamu) ve ‘özel güvenlik’ olmak üzere bir tür işbölümü içine girmiştir.

Toplumsal ahlaki kurallar ile mesleki etik kuralların ihlal edilmesi durumunda ‘yaptırım’ (müeyyide) cezai değil vicdanidir. Ancak böyle bir durum oluştuğunda kişi vicdanının sesini dinlemek yerine kanunun emrettiğini yapmak zorundadır.

Güvenlik görevlilerini yasa dışı uygulamalara çekmek isteyen kişi ve grupların en çok kullandığı yöntem, ülkenin ve rejimin tehlikede olduğu argümanıdır.

Bireylerin sosyal çevreleri ve iradi tercihleri ile sonradan edindikleri farklılıklar: Kıllık kıyafet tercihi,   Yaşam tarzı tercihi, Cinsel yaşam tercihleri, Siyasi görüş ve düşünceleri,

Bir güvenlik görevlisinin görev yaşamı ile özel yaşamı arasındaki farkın uçurum düzeyinde olmaması, diğer bir ifade ile onun iç ve dış uyumuna sahip olması aynı zamanda kişisel saygınlık anlamına gelen bütünlük kavramı ile tanımlanır.

Verilen diğer seçenekler güvenlik görevlilerinin bir tehdidi gidermek için kuvvet kullanma dışında kullanabilecekler alternatifler iken tehdit etme bu alternatiflerden biri değildir.

Tarafsızlık her şeyden önce içgüvenlik hizmetinin alıcısı olan insanlar arasında herhangi bir kritere göre ayrım yapılmaması anlamına gelir.

Düşük yoğunluklu kuvvet uygulaması olarak tanımlanan bu aşamada herhangi bir araç veya silah kullanılmaz. Personelin üniforması, teçhizatı ve motorize araçları ile bir yerde var olması, pasif de olsa bir kuvvet uygulama etkisi oluşturur. Kuvvet kullanımının en alt seviyesini oluşturan bu aşamayı personelin beden dili, duruşu, yüz ifadeleri ve sözlü uyarıları izler. Bütün bu uygulamalar başkaları üzerinde etki oluşturabilen düşük yoğunluklu kuvvet uygulamalarıdır. Güvenlik görevlilerinin kendilerine veya başkalarına yönelik ani ve hayati tehlike düzeyindeki bir tehdidi gidermek için kullanmak zorunda kaldıkları güç uygulamaları yüksek yoğunluklu kuvvet olarak tanımlanır. Yüksek yoğunluklu kuvvet kullanımının en üst boyutu ‘ölümcül kuvvet kullanımıdır. Gerekli yasal şartlar oluştuğunda ve diğer tüm barışçıl metotların kullanılmasına rağmen istenen sonucun alınamadığı veya kullanımının uygun ve uygulanabilir olmadığı durumlarda son çare olarak ölümcül kuvvete başvurulur. Ölümcül kuvvet uygulaması denildiğinde akla ilk gelen ateşli silah kullanımıdır. Çok yüksek yoğunluklu kuvvet adıyla bir kuvvet türü ise yoktur. Soruda geçen kuvvet türü orta yoğunluklu kuvvettir.

Kanuna uygun olarak gerçekleştirilen güç uygulamaları kuvvet olarak adlandırılır. 

Verilen diğer seçenekler bir güvenlik görevlisinin kuvvet kullanımını etkileyen iç faktörler arasında sayılırken, toplumsal beklentiler kuvvet kullanımını etkileyen dış faktörlerdendir.  

Yasal emrin içeriği ve kullanılan ses tonu bazı durumlarda şüphelinin üzerinde zor kullanma gibi güçlü bir etki yapabilir. Üçüncü şahıslar tarafından gözlemlendiğinde toplum tarafından normal ve kabul edilebilir iletişim sınırlarının aşıldığı sonucuna varılacak bir düzeyde yüksek ses tonuyla konuşmak ve bağırıp çağırmak şeklindeki iletişim sözlü şiddet olarak tanımlanabilir. 

Özel güvenlik personelinin uyması gereken birçok mesleki etik ilke vardır. Bunlar kendi içinde genel etik ilkeler ve bu ilkelerin görev davranış ve uygulamalara yansımalar olmak üzere iki kategoride ele alınabilir. Genel ilkeler, kavramdan da anlaşılacağı gibi bir özel güvenlik personelinin mesleği hakkında sahip olması gereken ‘insana saygı’, ‘kamu hizmet bilinci’ ve ‘mesleki yeterlilik ve profesyonellik’ gibi genel ilkeleri içermektedir. Kamu ve kurum çıkarlarını koruma ile gizlilik ise genel ilkelerin görev davranış ve uygulamalara yansımalarıdır

 Güvenlik personeli görevlerini yerine getirirken yasalara uymak zorundadır.

Bir ülkede yaşayan ve güvenlik hizmetlerinin alıcısı konumunda olan insanlar her konuda birbirinin aynısı olamazlar. İnsanlar, bir kısmı ‘cinsiyet’, ‘ırk’ ve ‘renk’ gibi doğuştan sahip oldukları, bir kısmı ise, ‘kılıkkıyafet’, ‘yaşam tarzı’, ‘siyasi görüş ve düşünce’ gibi kendi iradi tercihleri olarak sonradan benimsedikleri bazıfarklılıklar ile diğer insanlardan ayrılabilirler. Bu farklılıklardan en fazla bilinen ve yaygın olanlarından bazıları aşağıda kategorize edilmiştir.

Bir güvenlik görevlisinin dışa yansıyan davranışlarının profesyonel düzeyde olabilmesi, öncelikle onun kendi içinde mesleğine karşı profesyonel bir tutum geliştirmesine bağlıdır.

Profesyonelliğin gereği olan tutum ve onun yansıması olan davranışlardan bazıları aşağıda sıralanmıştır:

Kendisinin de diğer ‘insanlardan bir insan’ olduğunu sürekli olarak hatırında bulundurmak

Kendisine yapılmasını istemeyeceği bir şeyi başkalarına yapmama duyarlılığı taşımak

Olumsuz ayrımcılık’ içeren tutucu davranışlardan uzak durmak

Çocuklara, yaşlılara ve yardıma muhtaç insanlara karşı ‘olumlu ayrımcılık’ göstererek daha duyarlı ve nazik davranmak

Görev ilişkilerinde sürekli negatif değil ‘olumlu, yapıcı ve yardımcı’ olmak

Kişisel ve özel sorunlarını belirgin bir şekilde görevine yansıtmamak