Bir güvenlik görevlisinin karşılaştığı bir olay karşısında kendi iradesi ile seçebildiği bir davranışı ortaya koymasına inisiyatif kullanma denir.

Konuşulması gereken zamanda susmayıp konuşmak doğru bir iletişim sözlü iletişim davranışıdır.

Kuvvet kullanma konusunda verilecek eğitim, ‘teorik’ (mevzuat bilgisi), ‘pratik’ (savunma sanatları) ve ‘etik’ (meslek ahlakı) olmak üzere üç ayrı alanda ele alınmalıdır. Yerine getireceği görev konusunda önce ‘teorik’ ve ‘pratik’ sonra da bu eğitime ruh kazandıracak olan ‘etik’ değerler ile yüklü bir eğitim almış bireylerin görevlerini suistimal etme olasılığı oldukça düşük olacaktır.

Bir içgüvenlik görevlisinde özellikle aranan ve sahip olması veya olmaması arzu edilen bazı kişisel nitelikler vardır. Bu kişisel niteliklerin onun hizmet kalitesi üzerinde olumlu veya olumsuz etkiler yapabileceği düşünülür. Bir güvenlik görevlisinin öncelikli olarak sahip olması gerektiğine inanılan nitelikler, şüphecilik, sır saklama, tahrik olmama, tahrik etmeme, tahrikleri engellemedir. Gerginlik ise bir güvenlik görevlisinde kesinlikle olmaması gereken bir özelliktir.  

‘Taktik iletişim’, beden dili ve öz dilinin ortak kullanılarak gerçekleştirilen iletişimdir. Örneğin güvenlik görevlisi bir araç ya da şüpheli bir şahsı durdururken sadece ‘dur!’ demez. Aynı anda elini de kaldırarak, avuç içini muhatabına çevirerek ‘dur!’ uyarısını beden diliyle de destekler. 

Kuvvet kullanımı güvenlik görevlilerinin her türlü güç uygulamalarını içeren en genel kavramdır. 

Kuvvet kullanan personelin öncelikli olarak yasaları sonra da mesleki incelikleri titizlikle gözetmelidir. Bu şartlar yerine getirilerek yapılan kuvvet uygulamalarına teknik olarak etkisi hale getirme denmektedir.

Güvenlik görevlilerinin güç kullanımının yasal ve meşru sınırlarını aşmaları, kullandıkları gücün derece ve şekline göre kötü muamele, aşırı güç, şiddet ve işkence gibi farklı kavramlar ile de tanımlanabilir. Kuvvet ise güvenlik görevlerinin yasalar çerçevesinde güç kullanması için kullanılır. 

Genel güvenlik görevlileri (kolluk), zor kullanma yetkisi kapsamında, kendilerine yönelik tehdit veya direncin mahiyetine ve derecesine göre direnenleri etkisiz hâle getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette ‘bedeni kuvvet’, ‘maddi güç’ ve kanuni şartları gerçekleştiğinde ‘silah kullanma’ yetkisine sahiptirler. PVSK’nın 16/2 ve 16/3-b maddelerinde düzenlendiği gibi maddi güç kavramı; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedenî kuvvetin dışında; kullandığı kelepçe, cop, basınçlı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fiziki engeller, polis köpekleri ve atları ile sair zor kullanma araçlarını ifade etmektedir. Genel güvenlik görevlilerine (kolluk) tanınan zor kullanma yetkisinin en etkili olanı ve en ağır sonuç doğuran şekli PVSK’nın 16/7. maddesinde düzenlenmiş bulunan silah kullanma yetkisidir. Bu nedenle bu husus daha özenli bir şekilde yaklaşılması gereken bir konudur 

Güvenlik personeli tarafından görevlerinin gereği olarak kullanılan fiziki güç ve silah kullanımı en genel anlamda ‘kuvvet kullanımı’ (use offorce) olarak tanımlanır.

Kısacası genelde kamu, özelde içgüvenlik personelinin görev uygulamaları en genel anlamda iki kategoriye ayrılır: Kamu personelinin görevi gereği ‘yapması’ (act) gereken davranışlar, Kamu personelinin görevi gereği ‘yapmaması (omission) gereken davranışlar.