Ünite 4: Kırsal Turizm 1

Giriş

Kırsal turizm, çok farklı turizm biçimini kapsayan, kimi zaman da bu turizm türleri ile karıştırılan başlıca alternatif turizm türlerinden biridir. Çiftlik turizmi, köy turizmi, doğa turizmi, yayla turizmi, dağcılık, mağaracılık gibi pek çok farklı turizm etkinliğini kapsar.

Tarımsal faaliyetlerin ekonomiye katkısının azalmaya başladığı, sanayileşmenin ön plana çıktığı pek çok ülke için kırsal turizm, kırsal kalkınma yoluyla ülke kalkınmasının en önemli araçlarından biri hâline gelmiştir.

Dünyada 19. yüzyılda İngilizlerin doğaya dönüşleri ile başlayan ve Avrupa’nın sanayileşmiş ülkelerinde hızla gelişen kırsal turizm, ülkemizde 1990’ların başında Karadeniz bölgesinde yayla turizminin geliştirilmesi ile gündeme gelmiş ve son yıllarda da giderek daha fazla önem kazanmıştır.

Kırsal Kalkınma

Kırsal kalkınma, Birleşmiş Milletler tarafından “kırsal toplulukların içinde bulunduğu ekonomik, sosyal ve kültürel koşulları iyileştirmek amacıyla giriştiği çabaların devlet desteği ile geliştirilmesi, bu toplulukların bir bütün hâlinde değerlendirilmesi ve ulusal kalkınmaya katkıda bulunmasının sağlanması süreci” olarak tanımlanmıştır.

Kırsal kalkınma;

• Kırsal alanlarda yaşayanların gelir ve refah düzeylerini iyileştirmeyi,
• İnsan ve toprak arasındaki dengesizliklerin giderilmesini,
• Kentsel alanlarda mevcut fiziki ve toplumsal alt yapının kırsal alanlarda da geliştirilmesini,
• Tarımsal ürünlerin daha etkin bir şekilde değerlendirilmesini amaçlayan tüm süreç faaliyet ve örgütlenmeleri kapsar.

Kırsal alanlar ekolojik unsurlar, ekonomik unsurlar ve sosyal unsurlar olmak üzere üç temel ölçüte göre değerlendirilir. Bu ölçütlere göre nüfus yoğunluğu nispeten düşük, ekonomisi genellikle tarıma dayalı ve otantik değerlerini koruyabilmiş alanlar kırsal alan olarak tanımlanabilir. OECD, kırsal alanları nüfus yoğunluğuna göre şu şekilde sınıflandırmaktadır:

Kırsallığı Baskın Alanlar: Nüfusun %50’den fazlasının kırsal alanda yaşadığı bölgelerdir. Çok düşük nüfus yoğunluğu ve yaş ortalamasının yüksek olması, düşük gelir düzeyi, ekonominin tarımsal istihdama dayalı olması, temel hizmetlerin yetersizliği ve çevreden izole eden coğrafi koşullar temel özellikleridir.

Orta Derece Kırsal Alanlar: Nüfusun %15-50 arası bölümünün kırsal alanda yaşadığı bölgelerdir. Temel özellikleri; nispeten kentsel alanlardan uzak olması, tarım ve tarım dışı sektörlerden oluşan karmaşık bir ekonomik yapıya sahip olması ve geniş ölçekli çiftliklerin bulunmasıdır.

Kentselliği Baskın Kırsal Alanlar: Nüfusun %15’inden az bir bölümünün kırsal alanda yaşadığı bölgelerdir. Hızla büyüyen nüfus, yoğun olan tarım dışı istihdam, büyük şehirlere yakınlık ve çevresel, sosyal ve kültürel miras yönünden tehdit altında olmak temel özellikleridir.

Kırsal Kalkınma Yaklaşımları

1950 ve 1960’lı yıllarda üretim yöntemlerinin modernize edilmesi, 1970’li yıllarda kırsal alanlarda devlet kontrollerinin arttırılması kalkınma politikalarında öne çıkan yaklaşımlardır. Kırsal kalkınma kavramının önemli ölçüde değer kazandığı 1980 ve 1990’lı yıllarda katılımcı bir yaklaşım benimsenmiş, aşağıdan yukarıya yerel halkın ve yerel örgütlerin katılımını sağlayacak bir yapıda ele alınmıştır. 2000’li yıllarda ise kırsal yoksulluğun azaltılmasında çok sektörlü ve yerinden yönetimi destekleyen bir yaklaşım ön plana çıkmıştır Kırsal kalkınma yaklaşımlarından en önemlileri şunlardır:

• Küçük ölçekli çiftlik yaklaşımı
• Bütünsel kırsal kalkınma yaklaşımı
• Süreç yaklaşımı
• Sürdürülebilir refah yaklaşımı

Sürdürülebilir kırsal kalkınma yaklaşımı, kırsal kesimin içinde yaşadığı bölgenin yenilenemez kaynaklarından yararlanırken, bu kaynakları koruyan, kaynakların adil ve verimli kullanımını yaşam biçimi hâline getiren ve gelecek kuşakların yaşam hakkına saygı gösteren bir anlayıştır. Bu yaklaşımın üzerinde durduğu temel kavramlar; yoksulluğun giderilmesi, çevre kalitesinin arttırılması, insana ve gelişimine önem verilmesi, ekonomi ve ekolojiyi birleştirmesidir.

Kırsal Turizm

En genel tanımıyla kırsal alanlarda uygulanan, doğal yaşama, otantik değerlere özen gösteren, tarım ve hayvancılık gibi kırsal ekonomik etkinlikleri kapsayan bir alternatif turizm çeşididir. Kırsal turizm’e çoğu zaman çiftlik turizmi, köy turizmi, yayla turizmi ya da tarım turizmi de denir. Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü (UNWTO)’ne göre kırsal turizm, kırsal alandaki tüm turizm türlerini kapsamaktadır. Farklı isimlerle anılmasına neden olan ve bu geniş kapsamlı kavramın tanımlanmasını zorlaştıran nedenler ise şunlardır:

• Kent turizmi ve kentsel alanların kırsal sınırlara kadar yayılması,
• Kırsal alan tanımının ülkelere göre farklılıklar göstermesi,
• Kentsel yapının kırsal alanlara etki etmiş olması,
• Turizmin daha çok tarih ve kent yapısı üzerine kurulu bir faaliyet alanı olması ve turistlerin de çoğunlukla kentsel alanlarda yaşaması nedeniyle kırsal alanlar üzerinde ekonomik, kültürel ve yapısal değişikliklere neden olan kentleştirici bir etkisinin olması,
• Kırsal turizmin çok yönlü bir faaliyet olarakdoğa temelli turizm etkinlikleri ile birlikte tarih, sanat, kültür ve etnik yapıya dayalı turizm etkinliklerini de kapsaması.

Avrupa Birliği, kırsal turizmi “amacı tarımsal ya da yerel değerlerle iç içe olmak ve iyi vakit geçirmek olan turistlere beklentileri doğrultusunda konaklama, yemeiçme ve diğer hizmetleri veren küçük ölçekli işletmelerin yer aldığı küçük yerleşim yerlerinde gerçekleştirilen faaliyetlerin bütünüdür” şeklinde tanımlamaktadır.

Kırsal turizm, kırsal alanlarda yörenin; ekonomik, sosyopolitik, kültürel tarihi, coğrafi ve beşeri özellikleri göz önüne alınarak gelişen ve gelişmesi gereken bir alternatif turizm çeşididir.

Doğa temelli bir turizm türü olarak kırsal alanlarda kırsal yaşam, kültür, sanat ve mirasın ortaya çıkmasını ve böylece yöre halkının ekonomik ve sosyal açıdan gelişimini sağlar.

Kırsal turizm, yöre halkı için istihdam yaratır, sosyal, kültürel ve eğitsel değerlerin korunmasını ve gelişmesine neden olur, yöreye uzun vadeli faydalar sağlar, kırsal kalkınmayı hızlandırır ve verimliliği arttırır.

Kırsal turizm de amaç, bölge ekonomisini tarımsal üretimden uzaklaştırmak değil, tarımsal faaliyetleri sürdürerek, bunları kırsal turizm ile desteklemek ve geliştirmektir.

Kırsal alanlar doğal ve kültürel çekicilikleri ile kent insanının artan rekreasyon ihtiyacını karşılayabilecek zengin bir potansiyele sahiptir. Kırsal ve kentsel alanlarda gerçekleştirilebilecek rekreasyonel etkinlikler farklılık göstermektedir (S: 78, Tablo 4.1).

Kırsal Turizmin Bileşenleri

Dünya Turizm Örgütü’ne göre kırsal turizmin bileşenleri; kırsal alanlar, kırsal yaşam, kırsal miras ve kırsal etkinliklerdir (S:79, Şekil 4.1).

Kırsal turizmin bileşenleri bir bütün olarak turistlerin seyahat etme niyetine ve seçecekleri turizm türüne etki etmektedir.

Kırsal turizm açısından ticarileşme ön planda olmasa da yöre insanı açısından kırsal kalkınmanın gerçekleşebilmesi için kırsal turizm bileşenlerinin kabul edilebilir ölçülerde ticarileşmesi şarttır.

Kırsal turizm faaliyetleri, yörenin kendine has/özgü değerlerinden yararlanılarak geliştirilebilir. Bu değerler; bozulmamış çevre, kültürel değerler, otantik yaşam, doğal beslenme ya da doğal üretime katılma olanakları, yoğun tarihsel doku ve pek çok kırsal faaliyeti bir arada yapma olanağı sağlayan doğal yapı’dır.

Kırsal turizmin bileşenleri, kırsal turizm toplumunu etkileyerek üzerinde baskı yaratan ve toplumu kırsal turizme yönlendiren unsurlardır. Kırsal turizm ürününün tüketici beklentilerini karşılayabilmesi için doğal, tarihi ve çevresel çekiciliğe sahip olması gerekir. Kırsal alanların sahip olduğu özellikler kırsal turizmin temellerini oluşturmaktadır.

Kırsal Turizmin Gelişimi

Turizm endüstrisinin gelişim sürecinde rol oynayan faktörler kırsal turizmi de harekete geçirmiştir. Bu faktörler;

• Eğitim düzeyinin artması,
• Kültürel ve doğal mirasa ilginin artması,
• Boş zamanın artması,
• Ulaşım ve iletişim teknolojilerinin gelişmesi,
• Sağlıklı yaşam bilincinin artması,
• Doğada yaşam için kullanılan ekipmanların gelişmesi,
• Özgün yemeklere ilginin artması,
• Yeşil/çevre dostu kavramlarının dikkat çekmesi,
• Kırsal alanların otantik değerlerinin korunması,
• Huzur ve sükûnet ihtiyacı,
• Aktif, yaşlı nüfusun artması,
• Macera ve deneyim arayışı,
• Bireyselleşme,
• Kırsal acentalar.

Kırsal turizmin gelişme sürecinde kırdan kente göçün önlenmesi, ekonominin çeşitlendirilmesi ve çevreyi koruma gibi konular ön plana çıkmış ve turizm kırsal kalkınmanın bir aracı olarak değerlendirilmeye başlanmıştır. Ayrıca insanların geçmişten günümüze talep ettikleri rekreasyonel etkinliklerde de birtakım değişiklikler ortaya çıkmıştır (S:82, Tablo 4.2).

Kırsal Turizmin Özellikleri

Kırsal turizm, hem arz hem de talep açısından diğer turizm türlerinden farklılık gösterir. OECD’ye göre kırsal turizm; kırsal alanlarda, kırsal bölgelerin özellikleri ile bütünleşen, tesis ve yerleşim açısından küçük ölçekli, geleneksele uygun, organik ve yerel halk ile bütünleşen, kaynak kullanımı açısından gelişimi sürdürülebilir ve aynı zamanda yörenin karakteristik özelliklerini koruyan, kırsal çevreyi, ekonomik yapısını ve tarihini yansıtacak şekilde karmaşık bir yapıya sahiptir.

Kırsal ve kentsel turizmin özellikleri arasındaki farklar, kırsal turizmde arz unsurları ve talep özellikleri üzerinde belirleyici rol oynamaktadır (S:83, Tablo 4.3).

Kırsal Turizm Talebinin Özellikleri Kırsal turizm talebini etkileyen faktörler şunlardır:

• Farklı tatil beklentilerinin ortaya çıkması,
• Kent yaşamının stres düzeyinin artması,
• Deniz kıyılarında çevresel bozulmanın artması,
• Kentsel alanlarda yoğunlaşan nüfusun giderek kırsal alanlara dönme eğiliminin artması,
• Kentsel nüfusun büyük bölümünün kırsal köklerinin olması ve belirli bir düzende kırsal alanları ziyaret etmeleri,
• Düşük ve orta gelirli ailelerin daha ekonomik tatilleri ve dolayısıyla kırsal alanları tercih etmesi,
• Kent yaşamının kişisel ilişkileri, yakınlığı, dostluğu ve diyalog kurmayı zorlaştırması ve bu nedenle insanların daha samimi bir ortam sunan kırsal alanları tercih etmeleri.

Kırsal turizme katılanlar temelde dört gruba ayrılır. Bunlar:

1. Aktifler: Uzun yürüyüşler, bisiklete binme, ata binme, tırmanma, balık tutma gibi sportif faaliyetleri tercih eden, çoğunlukla gençlerden oluşan kırsal turistler içindeki en büyük gruptur.
2. Gözlemleyenler: Genellikle dinlenmeye ve açık alan faaliyetlerine ilgi duyan, kısa yürüyüşler, piknik, doğa ile ilgili etkinliklerden hoşlanan turistlerdir.
3. Dinlenenler: Temel olarak rahatlama, dinlenme ve çok fazla fiziksel etkinlik gerektirmeyen golf ve balık tutma gibi faaliyetleri tercih eden gruptur.
4. Kırsallar: Kırsal alanda tatil yapmaya ilgi duyan emekli ve yaşlılardan oluşan, en düşük gelir düzeyine sahip turist grubudur.

Kırsal Turizm Arzının Özellikleri

Kırsal turizmde arz unsurları daha çok küçük ölçekli, yerel ve amatör işletmeciliğe dayalı, bireysel ilişkilerin ön plana çıktığı bir yapıya sahiptir.

Doğal çekicilikler, yöresel el sanatları, yöresel yemekler, halkın misafirperverliği, tarihî ve kültürel değerler kırsal turizm arzını oluşturan unsurlardır. Kırsal unsurların turizm arzı niteliği kazanabilmesi için sahip olması gereken özellikler şunlardır:

• Kırsal alanların ulaşılabilir olması,
• Kırsal alanlarda altyapı hizmetlerinin yeterli olması,
• Konaklama olanaklarının çeşitlendirilmesi, daha ekonomik konaklama olanaklarının sunulması,
• Kırsal alanlarda gelenekselliğin ön planda tutulması, otantik değerlerin korunması,
• Doğal güzelliklerin korunması,
• Yöresel değerlerin, tarihi ve kültürel özelliklerin korunması,
• Sportif etkinlikler için uygun alt ve üstyapı tesislerinin kurulmuş olması,
• Sunulan hizmetlerin belli bir standartta ve ekonomik olması,
• Kırsal halkın turizm etkinliklerini benimsemiş olması,
• Yöresel faaliyetlerin ve el sanatlarının turistlerin katılımını sağlayacak uygulamalarla zenginleştirilmesi.

Kırsal alanlarda turistler konaklama için genellikle köy ve çiftlik evlerini, çadır veya karavanları, kırsal otel ya da motelleri, kırsal pansiyonları, kırsal özellikli tatil köylerini, kırsal alandaki ikinci konutları ya da akraba, tanıdık yanında kalmayı tercih etmektedir.

Konaklama tesisleri yanında, kırsal turizme hizmet sunan ve turistlerin farklı ihtiyaçlarına cevap vermek çalışan çiftlikler bulunmaktadır. Bunlar; tarımsal çiftlikler, hizmet çiftlikleri, sosyo-kültürel çiftlikler, spor çiftlikleri ve orman çiftlikleridir.

Kırsal Turizm ve Kalkınma Politikaları

Türkiye, sosyoekonomik kalkınma faaliyetlerini planlar çerçevesinde yürüten ve planlı kalkınmayı 1930’lu yıllardan itibaren uygulamaya başlayan ülkelerden biridir.

1970’li yıllarda Köy Kentleri ve Tarım Kent, 1980’li yıllarda Merkez Köyler ile altyapı hizmetlerinin sağlanması ve sınırlı kamu kaynaklarının daha etkin kullanılması yönünde çalışmalar yürütülmüştür. 2000’li yıllarda kırsal altyapı eksikliklerinin devam etmesi ve kırsal kalkınmanın istenilen düzeye ulaşamaması devleti yeni arayışlara yöneltmiştir. Dokuzuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı’nda (2007-2013) uygulamaya konulan Kırsal Kalkınma Planı, kırsal kalkınmayı dört stratejik amaç çerçevesinde ele almaktadır. Bunlar; ekonominin geliştirilmesi ve iş imkânlarının arttırılması, insan kaynaklarının, örgütlenme düzeyinin ve yerel kalkınma kapasitesinin geliştirilmesi, kırsal alan fiziki altyapı hizmetlerinin geliştirilmesi ve yaşam kalitesinin artırılması, kırsal çevrenin korunması ve geliştirilmesi.

Kalkınma planlarında kırsal kalkınmanın ve kırsal turizm kavramının ele alınması 1985-1989 dönemini kapsayan Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı ile mümkün olmuştur. Planda doğal, tarihi, arkeolojik ve kültürel varlıkların korunması, turizmin mevsimsel dağılımının iyileştirilmesi, dış pazarlarda değişen tüketici tercihleri doğrultusunda kış, av, su sporları, festival, sağlık, termal ve gençlik turizmi gibi alternatif turizm türlerinin değerlendirilmesi konuları ele alınmıştır.

Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı (1990-1994) ve Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planında (1995-1999) kırsal turizmin katkısını ön plana çıkaran önlemler, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planında (2000-2004) kırsal turizmi destekleyen önlemler, Dokuzuncu Beş Yıllık Kalkınma planında ise kırsal turizmin kırsal kalkınmaya etkileri yer almaktadır.

Kalkınmada Kırsal Turizmin Rolü

Kırsal turizm; gelirlerin ve istihdamının artması, girişimciliğin desteklenmesi, çevre korumanın geliştirilmesi ve zayıf ekonomilerin canlandırılması gibi alanlarda kırsal ekonomilere önemli katkılar sunmaktadır.

Kırsal turizmin kalkınma üzerinde ekonomik, sosyokültürel ve çevresel etkileri bulunmaktadır (S:88, Tablo 4.4).

Ekonomik Etkiler: Kırsal turizmin yöre halkına ek gelir sağlamak, kırsal kalkınmaya katkı sağlamak, kırsal alanlarda kadın istihdamını arttırmak, kırdan kente göçü azaltmak, diğer sektörleri canlandırmak, kırsal bölgenin tanıtımı, yatırımları arttırma, yabancı sermaye için çekicilik yaratma ve enflasyonun artması gibi ekonomik etkileri bulunmaktadır.

Sosyo-kültürel Etkiler: Kırsal turizmin geleneksel yaşam biçimi, üretim yöntemleri, bireysel davranış biçimleri ve değer yargıları, ahlaki gelenek ve görenekler üzerinde yarattığı etkiler sosyo-kültürel etkilerdir. Kırsal turizmin bu etkileri kültür etkileşimi, alışkanlıkların değişmesi, kadının öneminin artması, el sanatlarına verilen önemin artması ve yabancı korkusudur.

Çevresel Etkiler: Alt ve üstyapının gelişimi, çevre bilincinin yaygınlaşması ve restorasyon çalışmalarının artması kırsal turizmin çevresel etkileridir.

Kırsal Turizmin Sorunları

Bir bölgede turizmin gelişmesi ekonomik, sosyokültürel ve çevresel açıdan pek çok fayda sağlamakla birlikte, bu gelişmenin plansız ve kontrolsüz olması potansiyel sorunları da beraberinde getirmektedir. Genel olarak kırsal turizmin yaratabileceği sorunlar şunlardır:

Çevresel Sorunlar: Çevresel bozulma, gürültü, kirlilik kırsal alanların sessiz ve otantik doğal yapısı için bir tehdit oluşturabilir.

Sosyokültürel Sorunlar: Kırsal turizmin gelişmesi ile birlikte kazanç yapısının ve güç dengelerinin değişmesi, kırsal alanda sosyo-kültürel yapının da değişmesine neden olabilir.

Barınma Sorunu: Halkın evlerini turizme açması, turistlerin ev satın almaları, ev fiyatlarının yükselmesi gibi sorunlar, bölgenin yapılaşmaya açılmasına ve doğal yapının bozulmasına da neden olabilir.

Dış Yatırımcılar: Yöre dışından yatırımcıların yerel kültüre ve yapıya duyarsız olmaları, yerel işletmelerden faydalanmamaları, kazançlarını bölge dışına çekmeleri durumunda kırsal alanlar için önemli ekonomik ve sosyokültürel sorunlar ortaya çıkabilmektedir.

Trafik Yoğunluğu: Kırsal turizmin gelişimi, dar ve sınırlı yollarda aşırı trafiğe, park alanları açısından sıkışıklığa, turizm dışı faaliyetlerin zarar görmesine neden olabilir.

Planlama ve Yerel Denetim, Katılım İş Birliği Sorunları: Bu sorun çevresel, sosyal, barınma, dış yatırımcılar ve trafik yoğunluğu sorunlarının bir ölçüde kaynağıdır.

Kırsal Turizmde Başarı Sorunu: Kırsal alanda turizmin başarılı bir şekilde geliştirilmesi için bölgenin özellikleri, sahip olduğu kaynaklar gibi çeşitli unsurların dikkatle değerlendirilmesi ve uygun planların geliştirilmesi gerekir.

Çiftçiler: Çiftçiler, kırsal turizme karşı olumsuz bir tutum sergileyebilir, turizmin bölgede gelişmesine karşı durabilirler.

Eğitim Eksikliği: Kırsal alanda yaşayan ve kırsal turizm işletmelerinde çalışanların çoğu ya da tamamının, turizm konusundaki eğitim eksikliği kırsal turizm işletmelerinin başarısızlığına sebep olmaktadır.

İşbirliklerin Kurulamaması: Kırsal turizm işletmelerinin pazarlama, tedarik ve eğitim gibi alanlarda iş birliği yapması kooperatiflerin, kırsal alanda faaliyet gösteren küçük işletmelerin rekabet ortamında başarılı olmasını sağlayabilir.

Kırsal Turizme Örnekler

Kırsal turizm kavramı, günümüzde pek çok ülkenin kırsal kalkınma planları içinde geniş yer almaktadır. Özellikle Avrupa’da kırsal alanların geliştirilmesi için hazırlanan plan ve programlar, kırsal turizmi önemli bir araç olarak ele almakta ve maddi olarak teşvik etmektedir.

Kırsal Turizme Dünyadan Örnekler

Amerika Birleşik Devletleri, kırsal turizm farkındalığı konusunda en üst sırada yer almaktadır. Japonya ’da son yıllarda gelişmeye başlayan kırsal turizm faaliyetleri genellikle küçük çiftliklerde sunulan konaklama ve yeme içme hizmetlere ek olarak turistlere çiftlik işleri, balıkçılık, hasat gibi faaliyetlere katılım şeklinde sunulmaktadır. Fransa ’da 1955’te devlet desteği almaya başlayan kırsal turizm faaliyetleri yeşil/doğaya saygılı turizmi geliştirmek köylülere ek gelir sağlayarak kente göç etmelerini önlemek, tarihî mirası korumak amacıyla yürütülmektedir. İspanya ’da kırsal turizm faaliyetleri özellikle dağlık bölgelerde geliştirilmeye devam etmektedir. Aile işletmelerine dayalı çiftliklerde kırsal turizm faaliyetlerinin geliştirilmesi için yerel halkın eğitimi ve turizm faaliyetlerine dâhil olması için projeler yürütülmektedir. İtalya ’da çiftçilerin ev pansiyonculuğu yapması, yerel ürünleri ticari amaçlarla üretmesi için destek verilmiştir. Almanya , tarım ve turizm arasındaki ilişkiyi en iyi şekilde değerlendiren ülkelerden biridir. 1970’leri başında devletin sağladığı teşvikler ile çiftlik turizmi yaygınlaşmış ve kırsal turizm faaliyetleri çiftlikler üzerinde yoğunlaşmıştır. İngiltere ’de İngilizlerin kırsal turizm ve günübirlik kırsal faaliyetlere katılma alışkanlıkları sayesinde özellikle çiftlik turizmi başta olmak üzere, akarsu turizmi, yeşil turizm gibi pek çok kırsal turizm türü için çeşitli olanaklar geliştirilmiştir.

Kırsal Turizme Türkiye’den Örnekler

Kırsal kalkınma açısından sınırsız kaynağa sahip olan Türkiye bu kaynakları henüz yeterince etkin bir şekilde kullanamamaktadır. Kırsal alanların daha etkin kullanılması için yürütülen devlet destekli projeler özellikle Avrupa Birliği’nin sağladığı fonlarla hızlanmaya başlamıştır. Bu destekler sayesinde çiftlik turizmi, ekoturizm, tarım turizmi ve gençlik turizmi gibi alanlarda hizmet vermek üzere çok sayıda küçük otel işletmesi kurulmuş, kırsal alanlarda aile pansiyonculuğu desteklenmiştir. Kırsal turizm türlerinin gelişmesine yönelik olarak hazırlanan projelerden bazıları doğrudan kırsal alanları ve korunması planlanan bölgeleri hedeflerken bazıları da konuyu bölgesel açıdan ele alarak daha geniş ölçekli kırsal kalkınma planlarını devreye sokmaya çalışmaktadır. Bu projelerden bazıları: Doğu Anadolu Kalkınma Programı (DAKAP) Kırsal Turizm Çalışmaları, Azdavay Eko Turizminin Geliştirilmesi Projesi, Gökçeada Organik Yaşamı Ada’da Öğrenmek Projesi, TaTuTa (Ekolojik Çiftliklerde Tarım Turizmi, Gönüllü Bilgi ve Tecrübe Takası) Projesi’dir.