Sadece Yükselti fizyografik faktörler arasında yer almaktadır.

Abies cinsinde uzun sürgünler üzerinde almaçlı olarak dizilen yapraklar yassıdır, yani iki yüzü vardır. Yaprakların alt yüzeylerinde çoğunlukla iki adet beyaz stoma bantı bulunur. Genellikle iki adet reçine kanalı içeren yaprakların uçları gençken sivri olduğu halde, yaşlanınca küt, yuvarlak veya emerginattır. Yapraklar düştüklerinde dallar üzerinde çukur izler bırakırlar. Bu özellikler, cinsi diğerlerinden ayıran en karakteristik özelliklerdir. Sonbaharda tohumlar olgunlaşınca, kozalak pulları dökülmeye başlar ve kozalak ekseni ağaç üzerinde kalır.

Biyosferdeki tüm kimyasal maddeleri, canlılara gereklilikleri açısından dört sınıfa ayırmak mümkündür: • Yaşam için önemli miktarlarda gerekli maddeler. Karbon, hidrojen, oksijen, azot, potasyum, kalsiyum, kükürt ve fosfor gibi canlı dokuları oluşturan başlıca maddelerdir. • Yaşam için az miktarda gerekli maddeler. Demir, magnezyum, bakır, çinko, bor, sodyum, molibden, klor, vanadyum ve kobalt gibi elementler ve bileşikleri, canlı dokular da önemli miktarlarda bulunmamakla birlikte, biyokimyasal rolleri açısından ve bazı vitamin ve enzimlerin çatısını oluşturmaları nedeniyle gereklidirler. • Yaşam için gerekli olmayan, fakat doğal olarak çevrede bulunan maddeler. Altın ve civa elementlerinin ve bileşiklerinin bilinen biyolojik rolleri yoktur ve bazıları ekolojik döngülere girip çıkarlar ama yüksek konsantrasyonlara ulaşmadıkça biyolojik sistemleri etkilemezler. 

Küresel ısınmanın doğurduğu bir takım sonuçlar vardır. Bunlar, atmosferden içeri zararlı ışınların girmesi, buna bağlı olarak iklim değişiklikleri, sıcaklıkların artarak çölleşmeye neden olması, buzulların erimesi, okyanuslarda su seviyesinin yükselmesi gibi sonuçlardır. Ancak volkanik patlamalar dünyanın çekirdeği ile ilgili olaylar olup, atmosfer ile ilgili olan küresel ısınmanın sonuçları arasında sayılmazlar. 

İnsan aktivitelerinin, yerel üretim ve yaşam biçiminin ya da uğraşlarının içinde bulundukları çevreyi ve peyzajı biçimlendirmesi ile gelişen bir kültürel peyzaj  türüne yöresel peyzajlar denir.

Odunlu bitkilerin dıştan genel görünüşünü ifade eden terime habitus adı verilir. Bitkiye karşıdan bakıldığında görülen morfolojik yapısı anlamına gelen habitus, bitki türlerinin tanınmasında ve adlandırılmasında son derece önemli bir kavramdır. 

Babil kentinin surları ve kentin giriş kapılarından biri olan Isthar Kapısı’nın Almanya’da, Berlin Pergamon Müzesi’nde sergilenmektedir.

Pulsu yapraklara sahip, tek evcikli, herdem yeşil ağaç ve ağaççık mazıdır

Birçoklarına göre planlı yerleşmeler kurulması ve bilinçli olarak insan-çevre ve insan-insan ilişkilerini düzenleme girişimlerinin ilk örnekleri Nil (M.Ö.3500), Mezopotamya (M.Ö.3500), İndüs (M.Ö.2500) ve Huang Ho (M.Ö.1500) gibi uygun ekolojik şartlara sahip vadi coğrafyalarında yer almaktadır. 

Kentsel yeşil alanlar ekolojik işlevine göre ise dört grupta incelenebilir. İlk grubu oluşturan ekolojik değer ve işlevi kent için önemli olan “geniş yeşil alanlar” kent içindeki koruluklar, tarihi bahçeler, kenti saran yeşil kuşaklar, sulak alanlar ve doğal alanlar gibi alanlardır. İzmir kuş cenneti İzmir’in Çiğli ilçesi Çamaltı tuzlasında bulunan çok önemli bir doğal ve sulak alandır. Orman genel müdürlüğü tarafından koruma altında olan alan aynı zamanda 1982 yılında Su Kuşları Koruma ve Üreme sahası olarak tescillenmiştir. Aynı zamanda arkeolojik sit alanı olan Kuş Cenneti 1985 yılında da birinci derece sit alanı ilan edilmiştir. Her yıl 50 000 üzerinde kuşun ziyaret ettiği alan kuşların göç yolları üzerindedir. İkinci grup yeşil alanlar kent içerisindeki biyolojik türlerin yetişmesine katkıda bulunan park, mezarlık, kent içi tarım alanları gibi “küçük yeşil alanlar” a işaret eder. Bu gruba örnek vermek gerekirse İstanbul’daki tarihi Yedikule Bostanlarını gösterebiliriz. 1500’lü yıllardan beri kent içi tarım alanı özelliğini sürdürebilmiş bostanlar ülkemizin çok önemli kentsel kültürel peyzaj alanlarıdır. Ekolojik işlevine göre ayrılmış yeşil alanlardan üçüncüsü “koridor yeşil alanlar”dır. Bu alanlar yeşil sistem içerisinde büyük ve küçük yeşil alanları birbirine bağlayan doğal ya da yapay, özel ya da kamusal olabilen yeşil alanlardır. Bu gruba vadiler ve tampon işlevi gören yeşil bantlar girebilir. Son grup yeşil alanlar ise tampon bölgelerdir. Önemli yeşil alanların çevresinde koruma amaçlı alanlar olarak bulunurlar. 

Göreme Ulusal Parkı, doğal site örnek olarak verilebilir. 

İnsanın ya da toplumların, kurumların, kentlerin barınma, beslenme, ulaşım, enerji gibi gereksinimlerinin karşılanabilmesi için kullandığı doğal kaynaklar nedeni ile, doğa üzerinde oluşturduğu varsayılan etkiye “Ekolojik Ayak İzi” denir. 

Pek çok dinsel inanca göre insanoğlunun doğduğuna inanılan cennet (paradeisos) sözcüğü Farsça da ‘park’, ‘çevrili alan anlamına gelmektedir. Kutsal kitaplarda kokulu çiçekler, leziz meyvalar, akan sular gibi doğal güzelliklerle tasvir edilen, gerçek dünyanın huzursuzluğuna karşın sonsuz bir huzurun ve mutluluğun mekânı olarak tarif edilen öteki dünyanın ‘bahçesi’ en erken peyzaj tasarımları olarak kabul edilebilir. 

Kültürel miras tanımı 1975 yılında tanımlanmıştır.

Ana ekseni hemen hemen toprak seviyesinde veya toprak altında ilk dallarını vermektedir ifadesi ağaçcık bitkisinin bir özelliğidir. 

Açık tohumlu bitkilerin sahip olduğu özellikleri aşağıdaki şekilde maddeler halinde sıralmak mümkündür; • Açık tohumlu bitkiler, çoğunlukla ağaç ya da ağaççık, nadiren de çalı formunda olan bitkilerdir. Bütünüyle odunsu olan bu bitkilerin otsu üyeleri bulunmaz. Herdem yeşil olan bu bitki grubuna ait üyeleri sıklıkla iğne yapraklıdır. Bunun dışında pulsu, yelpaze şeklinde ya da tüysü yaprak taşıyan türleri de bulunmaktadır. • Bir veya iki evcikli bitkilerdir. Bir evcikli olanlarda kozalaklar tek eşeylidir (cinsiyetlidir). Başka bir ifade ile, erkek ve dişi kozalaklar aynı bitki üzerinde ayrı ayrı bulunur. • Açık tohumlu bitkilerde kozalak denilince hemen akla geliveren büyük kozalak, dişi kozalaktır. Bunun dışında daha küçük, genellikle daha az dikkat çeken erkek kozalaklar yer almaktadır. 

Toprağın besin durumu edafik faktörlerdendir.

Çevre unsurlarına göre çevre kirliliği çeşitleri hava, toprak, su, ısıl, radyoaktif, gıda, gürültü, elektromanyetik, görüntü, ışık kirliliği şeklinde sınıflandırılabilmektedir.

Çevre kirliliğine ve yol açtıkları olumsuz etkiler göre temel kirletici kaynaklar endüstriyel, kentsel ve tarımsal olmak üzere üçe ayrılır. Endüstriyel kaynaklı çevre kirliliği daha çok hava, su ve toprak üzerinde etkili olmaktadır.