Estetik olarak tercih edilse bile çim aşırı su ihtiyacı nedeniyle su kaynaklarının hızlı tükenmesine neden olmaktadır. Çim alanlar yerine su ihtiyacı düşük yayılıcı ve örtücü bitkilerin seçimi daha doğrudur. 

Tozlaşma (Döllenme)

Erkek eşey hücrelerini içeren çiçek tozunun, erkek üreme organının bir parçası olan anterden, dişi üreme organının bir parçası olan stigmaya taşınmasıdır.

Ladin, çam, göknar, sedir, mazı, servi, ardıç, şimşir, porsuk, ateş dikeni herdem yeşil bitkiler arasındadır. Çınar, meşe, huş, at kestanesi, tespih ağacı, dişbudak, erguvan, kayın, karaağaç, akçaağaç, söğüt, leylak, filbahri, kızılcık, mürver, inci çalısı, keçi sakalı, altın çanak vb. yaprak döken bitkilere örnektir. 

Bitkiler yaprak döken ve dökmeyen bitkilerin yanı sıra yaprak yapısına göre geniş yapraklı, dar yapraklı ve iğne yapraklı bitkiler şeklinde de sınıflandırılmaktadır. Çınar, akçaağaç, katalpa, ıhlamur geniş; söğüt, iğde, okaliptüs, zakkum dar; sedir, çam, ladin ise iğne yapraklıdır.

Buna göre; peyzajda kullanılan bitkiler genellikle ömür ve habitus özellikleri ile dendrolojik özelliklerine göre önce 2 başlıkta gruplandırılırlar. Daha sonra ömür ve habitus özelliklerine göre; tek yıllık, iki yıllık ve çok yıllık olarak 3’e ayrılır. Dendrolojik özelliklerine göre ise ayrım öncelikle ölçü, biçim, renk ve doku yönünden olmak üzere 4’e ayrılarak yapılır. Daha sonra bitkiler ölçü yönünden kendi aralarında; yer örtücüler, ağaçlar ve çalılar olarak 3’ e, biçim yönünden ise; salkım, sütun, piramit, yuvarlak ve manzara olmak üzere 5 farklı gruba ayrılırlar.

Bitkilerde hastalık ve zararlılarla mücadelede aşağıdaki yöntemler kullanılır.

Mekanik mücadele; hastalık veya zararlının bulunduğu bitki organı kesilir ve uzaklaştırılır. Bu yöntem sayesinde yeni oluşacak enfeksiyonlar azaltılmış veya önlenmiş olur.

Biyolojik mücadele; uzun bir süreç alan bu yöntemde bitkilere sorun oluşturan böcek, bakteri, mantar vb. canlıların düşmanı olarak bilinen başka canlıların kullanılması ve sorun olan hastalık-zararlı etmenlerinin ortadan kaldırılması ya da kontrol altına alınması işlemidir.

Kimyasal mücadele; bitkilerde zararlı popülasyonun çok yükseldiği, zararın hızla arttığı ve diğer yöntemlerle önlenemediği durumlarda başvurulan ve kimyasal ilaç kullanılarak yapılan mücadele yöntemidir. Kullanılacak ilacın cinsi, dozu ve uygulama zamanı iyi seçilmelidir.

Nem, tohumla bitki yetiştirmek için gerekli olan durumlardan biri değildir. 

Sulama ya günün erken saatlerinde ya da geç saatlerinde yapılmalıdır. Günün sıcak saatlerinde yapılan sulamada hem su buharlaşması fazla olur hem de su damlaları bitki üzerinde mercek etkisi yaparak bitkiyi yakabilir. Sulamanın aşırı yapıldığı durumlarda taban suyu yükselir ve bunun sonucunda topraktaki tuzlar çözülür ve bitki kökleri çürüyebilir. Çiçek parteri ve ağaçlandırma alanlarında daha çok damlama sulama yöntemleri kullanılmaktadır.

Belirtilen çalışma koşullarının tamamı ekolojinin çalışma koşullarındandır.

Bitkilerin kokusu peyzaj biliminde esas olan özelliklerden biri değildir. 

Budamada odunsu bitkilerde kuru dalların temizlenmesinin yanında gelişmeyi güçlendirip hızlandırmak, istenilen formu vermek, çiçeklenmenin, meyvelerin miktarını ve kalitesini arttırmak için yapılır. Bazı durumlarda belirli bir şekil vermek için yetiştirilen çit bitkileri de şekil vermek için budanır. Budama sayesinde ana dalların sayıları ve dağılışları düzenlenerek daha iyi bir form oluşturmaları sağlanabilir. Yaşlanan ve verimsiz bitkiler gençleştirilir. Budama gövde üzerinde ana dalları sayılarını ve dağılışlarını düzenleyerek ağaçların sağlam, düzenli ve dengeli taç oluşturmalarını sağlar. 

Sebepler:

1. Aşırı sulama, aşırı toprak kuruluğu, topraktaki aşırı besin maddesi veya diğer çözünür tuzların varlığından kaynaklı sağlıksız kökler veya kök çürüklüğü hastalığı
2. Florit, bakır veya bor gibi besin maddesi zehirlenmeleri
3. Düşük nem
4. Pestisitler veya mekanik yaralanmalar

Bitkiler aktif olarak yer değiştirmezler.

Vejetatif üretim tekniğinde anaç bitki ile birebir aynı karakteristik yapıya sahip yeni bireyler elde edilir. Dolayısıyla, Vejetatif üretimde başarı, anaç bitkinin iyi seçimine bağlıdır. Anaç bitkilerin iyi bakılmış ve herhangi bir hastalığı olmaması gerekmektedir. 

Besin maddeleri tuz içerirler ve saksılı bitkilerde tuz birikimine neden olur. Saksıların dışında oluşan beyaz ve sarı tortulanma ve lekeler tuz birikiminin bir işaretidir. 

Çift çenekli bitkiler genellikle odunsudur,  yaprakları geniş parçalıdır,  yaprakları ağsı damarlıdır,  tohumda çift çenek bulunur, Kambiyum bulunur,  iletim demetleri düzenlidir,  kazık ve yan köklerden oluşur,  gövde kalındır. Bu gruba çevremizdeki ağaç ve çalıları örnek olarak verebiliriz. Doğru cevap A'dır.

Güneybatı olmalıdır.

Çiçek, tohumlar aracılığıyla yeni bireylerin oluşmasını ve bitkinin devamını sağlar. Çiçek taşıyan bitkilere antofit (Çiçekli bitki) veya tohumlu bitki denir.

Biyolojik mücadele; uzun bir süreç alan bu yöntemde bitkilere sorun oluşturan böcek, bakteri, mantar vb. canlıların düşmanı olarak bilinen başka canlıların kullanılması ve sorun olan hastalık-zararlı etmenlerinin ortadan kaldırılması ya da kontrol altına alınması işlemidir.

Bitkilerin sınıflandırılmasıyla ilgili birbirinden farklı yöntemler ve yaklaşımlar kullanılabilmektedir. Bu yaklaşımlar arasında; bitkilerin gösterdiği genel fiziksel gelişim ve büyüme özelliklerine göre (ağaç, çalı, sarmaşık, yer örtücü vb.), gövde ve yaprak yapılarına göre (otsu, odunsu, yaprak döken, herdem yeşil, yarı herdem yeşil vb.), yaşam süresine göre (tek yıllık, iki yıllık, çok yıllık vb.) yapılan sınıflandırmalar örnek olarak gösterilebilir. Doğru cevap A’dır.