Çim alanlar, yer örtücü ve yayılıcı bitkiler, kısa boylu otsu bitkiler zemin oluştururken; çalılar, ağaçlar, sarılıcı ve tırmanıcı bitkiler yanal yüzeylerin oluşumunda rol oynarlar.

Gölge ağaçlarının bazı faydaları aşağıda verilmiştir:

Gerek iç gerekse dış mekanlarda ısıtma ve soğutma maliyetlerinin azalmasını sağlarlar.

Yaz sıcaklıklarını 10 °C’ye kadar düşürebilirler.

Sert zeminlerden yansıyan ısı miktarını azaltırlar.

Yapıların ve canlıların sıcaktan korunmasına yardımcı olurlar.

Yaban yaşamını cezbeder ve sürekliliğini sağlarlar.

Bulundukları mekana estetik ve değer katarlar.

Toprak erozyonunu önlemeye yardımcı olurlar.

Oksijen üretimini artırıp, karbon emisyonlarının azaltılmasına yardımcı olurlar.

Yaprak ve gövdenin yapışkan bir maddeyle kaplanması, yapraklarda küflenme, yapraklarda veya dal çatallarında küçük kahverengi veya beyaz objelerin görülmesi, yaprak dökülmeleri ve dalların kuruması, yaprak veya büyüme noktalarında bozulmalar kabuklu ve unlu bit istilasının göstergesidir. 

Rizom gövde: Toprak altında toprak yüzeyine paralel olacak şekilde gelişme gösteren kalın ve kuvvetli bir yapıda olan, belirgin bir nodyum ve internodyum yapısına sahip olan, nodyumlarında örtü pullar taşıyan ve tomurcuk oluşturabilen gövde tipidir. Rizom gövdeler genellikle ana eksenin belli olmadığı, eşağı yukarı eşit kalınlıktaki dallanmalar gösterir. Rizom gövdeye sahip bitkilere Ayrıkotu, Kahkaha çiçeği, Süsen, Nilüfer gibi bitkiler verilebilir. 

Yanaştırma ve daldırma aşı yöntemleridir. Şaşırtma ise herhangi bir çoğaltma yöntemi değildir. Özelleşmiş vegetatif organlardan soğanlar ve soğanımsı gövdeler gibi doğal olarak ayrılabilen kısımlardan yararlanan çoğaltma işlemine ayırma, bitkinin rizomlar, gövde ve kök yumrularında olduğu gibi, kesilerek parçalara ayrıldığı durumlardaki çoğaltmaya ise bölme adı verilir.

Yapraklarda benekler, lekeler, kabarcıklar ve kabuklu noktalar görülmesinin nedenleri bitkinin yerinin değiştirilmesinden kaynaklı yoğun ışık, bitkinin düşük sıcaklığa maruz kalması, kimyasal içerikli spreyler, aşırı sulama, mantar veya bakteri kaynaklı enfeksiyonlardır. Düşük nem daha ziyade kahverengi veya kavrulmuş yaprak uçlarının olası belirtilerindendir. Doğru cevap  E’dir.

Çim, buğdaygiller familyasından, Lolium, Agrostis, Festuca, Poa ve Lolium cinslerine ait tek ya da çok yıllık çimen oluşturan bitkilere verilen genel isimdir. Çimler, yumak gövde şekli oluşturan bir bitkidir. Çok yıllık çim türleri dik gelişirler ve 90 cm kadar boylanırlar. Yaprakları tüysüz, parlak yeşil renkte ve genç sürgünlerde yaprak ayaları katlanmış durumdadır. Başakçık topluluğu yaklaşık 30 cm uzunluğunda bir başak oluşturur. Tek yıllık çimler çok yıllık çime göre daha uzun boylu olurlar, gövdeleri dik gelişir ve yaklaşık 130 cm kadar boylanır. Tek yıllık çimin yaprakları da tüysüzdür. Fakat genç sürgünlerin yaprak ayaları katlanmamıştır. Başakçık topluluğu daha uzun boylu olur. Çim bitkileri kullanılacak yerin özelliğine göre değişik türlerin farklı oranlarda karışımları yapılır. 

Doğru cevap B dir. Alerjik reaksiyon Hasta Bina Sendromu’ndan kaynaklı şikayetlerinden birisi değildir. 

Sarkıcı formlu bitkiler mekanın olduğundan daha alçak algılanmasına yardımcı olurken sütun formu, piramidal bitkiler ise mekanın daha yüksek gösterilmesine yardımcı olur. Chlorophytum comosum (kurdele çiçeği), Nephralepsis exaltata (aşk merdiveni) sarkıcı formdaki; Sansevieria trifasciata (paşa kılıcı), Dracena warneckii sütun formlu iç mekan bitkisi örnekleridir.

Herdem yeşil bitkiler yaz-kış yapraklarını dökmeyen bitkilerdir. İklimsel koşullara bağlı olarak yaprak dökme durumu değişkenlik gösterebilen bitkilere ise yarı herdem yeşil bitkiler denmektedir. Yılın belirli bir kısmında çok kısa süreliğine yapraklarının büyük kısmını döken bitkiler de yarı herdem yeşil olarak adlandırılmaktadır. Ladin, çam, göknar, sedir, mazı, servi, ardıç, şimşir, porsuk, ateş dikeni herdem yeşil bitkiler arasındadır. Çınar, meşe, huş, at kestanesi, tespih ağacı, dişbudak, erguvan, kayın, karaağaç, akçaağaç, söğüt, leylak, filbahri, kızılcık, mürver, inci çalısı, keçi sakalı, altın çanak vb. Yaprak döken bitkilere örnektir. Güzellik çalısı, ortanca ve bazı dağ muşmulası türleri yarı herdem yeşil bitkilerdir.

Bir aşının tutması için anaç ve kalemin akrabalık ilişkileri önemlidir. Yani birbirlerine ne kadar yakın türler olursa aşının tutma oranı o kadar yüksek olur. Aşı başarısında bitkinin türünün de önemi çoktur. Bazı türlerde aşı ile üretim mümkün olmayabilir.

Fazla sulama, ayrıca, yaprakların yavaş büyümesine, çiçeklerin ise kısa sürede solup düşmesine, yaprakların solmasına ve dökülmesine neden olabilir. 

Bitkide döllenme olayı sonucunda oluşan tohum yapısına, çiçeğin ovaryumu, taç ve çanak yaprakları, çiçek tablası, çiçek sapı gibi bazı kısımlarının katılması ile meydana gelen yapıya meyve denir. 

Tuber (Yumru) gövde: Genellikle rizomun özelleşmiş bir şekli olarak karşımız çıkar. Bir yer altı sürgününün şişkinleşen uç kısımlarında meydana gelen yedek maddece çok zengin olan kalınlaşmış gövdeler olarak tanımlanabilir. Patates, yer elması en tipik tuber gövde örneğidir. 

Sınırlandırılmış bölgede yaşayan bitki topluluklarına flora denir. 

Şişe bahçeleri tercihen doğrudan güneş ışığı alacak şekilde konumlandırılmamalıdır. Aksi takdirde şişenin içindeki sıcaklık aşırı derecede yükselebilir ve bitkilerin kavrulmasına neden olabilir

Doğal olarak peyzaj uygulamalarında da kullanılan bitkilerin çok büyük bir bölümünü kapalı tohumlu bitkiler oluşturur. Kapalı tohumlu bitkiler açık tohumlu bitkilere göre oranla daha gelişmiş özelliklere sahiptir. Çünkü vegetatif (kök, gövde, yaprak vb.) kısımları ortam koşullarına daha rahat uyum sağlayabilmektedir. 

İç mekanda gerçekleştirilecek bitkisel tasarımlarda göz önüne alınacak bazı temel etmenler aşağıdaki gibi özetlenebilir. Bunlar; Renk, ölçek, form ve dokudur. 

Kabuk Aşısı: Kolay bir yöntemdir. Çok kalın dallara yapılabilir. 

Genellikle, iyi bir saksı toprağının gözenekli, fazla suyu kolaylıkla drene eden, su tutma kapasitesi yüksek, streil, içindeki çözünür tuz oranı düşük ve hafif olması arzu edilir. Hazır saksı topraklarının yaklaşık 2/3’ü hindistan cevizi lifleri, perlit ve vermikülit gibi malzemelerden, geri kalanı kumlu topraktan meydana gelmektedir. Ayrıca bazı iç mekan bitkileri için değişik karışımlar da kolaylıkla temin edilebilmektedir. Bu topraklar genellikle bitkiler için yeterli besin maddelerine sahip olup zararlı organizmalardan arındırılmıştır.