Kentsel Planlama batı uygarlığının aydınlanma, sanayileşme, kentleşme sürecinde geliştirilmiş bir kavramdır.

Modern koruma yöntemlerinin 17.yy daki geliştiricilerinden biride Giovanni Pietro Bellori’dir. Onu 18.yy da J.J.Winckelmann izlemiştir.

Avrupa Mimari Miras Yılı ilan edilen 1975’ten sonra kültür varlığı ve tabiat varlığı kavramları kullanılır olmuştur.

Kentsel korumada sit alanı korunacak alan anlamında yer almaktadır. Bu nedenle koruma alanları koruma amaçlı imar planlarında açıkça belirlenmek, işlenmek zorundadır.

Mahajan’ın dönemlemesi şu şekildedir:

-Birinci dönem; İkinci Dünya Savaşı öncesi; Tek Yapı Ölçeğinde Koruma, 

-İkinci dönem; 1960’lara kadar; Tarihsel Alanların Korunması, 

-Üçüncü dönem; 1970’ler; Kent Planlama ve Kentsel Rehabilitasyon, 

-Dördüncü dönem; 1970-1990 arası; Çevre yaklaşımları,

-Beşinci dönem; 1990’lardan günümüze; Tarihsel merkezlerden tarihsel kentlere (yaşayan bir anıt olarak kent).

Taşınmazda veya yapı elemanında yok olmuş parçaların tamamlanması işlemine bütünleme (Reintegration) adı verilir.

Modern koruma yöntemlerinin 17.yy daki geliştiricilerinden biri Giovanni Pietro Bellori’dir. Onu 18.yy da J.J.Winckelmann izlemiştir.

Kentsel korumayı, mimari mirasın korunmasını kentsel ve bölgesel planlamanın bir parçası, bir hedefi olarak gören ve bunu “bütünsel koruma” olarak kabul eden 1975 tarihli Amsterdam Bildirgesi’dir.

Taşınmazın yer aldığı toplumsal yapının ve taşınmazın yapı üretim teknolojisinin sürmesi 1557 yılı sonrası olarak değerlendirildiğinde konunun onarım olarak tanımlanması gerektiğini göstermektedir.

Bu dönemde (Çevre Yaklaşımları, Sürdürülebilirlik Odaklı Koruma Politikaları) kent/kır ilişkisi merkez/çevre ilişkisine dönüşmüş tarihi kentlerin yerleşik alan sınırları artık kırsal nitelikli alanlar ile sınırlanmak yerine yoğun ve denetimsiz olarak gelişen altkent yerleşimler ile tanımlanır olmuştur.

Violllet Le Duc’un yaklaşımı stilistik restorasyon olarak adlandırılmıştır.

Koruma ile ilgili olarak geliştirilen yaklaşımları dönemlere ayırarak sınıflandıran Jokilehto korumanın niteliğine yönelik olarak bir sınıflama yapmış daha sonra bu yaklaşımların kabul gördüğü ve uygulandığı dönemleri belirlemeyi tercih etmiştir. Başlıca 4 dönem belirlemiştir.

Volkanik patlamalar  bozunmaya sebep olan doğal afetlerdendir.

Türkiye Paris Sözleşmesine 1981 yılında imza atmıştır.

Fransız Kültür Bakanı Andre Malraux adıyla anılan Malraux Yasası geniş kapsamlı kentsel koruma konusunda ortaya çıkan ilk çabadır.

Bir yerleşimin ya da anıtın terk edilmesi sosyo-politik ve ekonomik sebeplerle olabileceği gibi, baraj yapımı ve benzeri ve benzeri nedenlerle de olabilir.

ICOMOS’un Ekim 1999’da Meksika’da yapılan 12. Genel Kurul toplantısında kabul edilen “Geleneksel Mimari Miras Tüzüğü’nde (Ahunbay, 2011: 180), “Geleneksel çevrenin korunması, çok disiplinli bir uzman ekip tarafından, değişim ve gelişmenin kaçınılmaz olduğu kabul edilerek ve toplumun kültürel kimliğine ilişkin değerler korunarak yürütülmelidir. Geleneksel yapılara, yapı gruplarına ve yerleşmelere yapılacak çağdaş müdahaleler onların kültürel değerlerine ve geleneksel karakterlerine saygı göstermelidir” ifadesi ile geleneksel çevreler -bir ölçüde- bayındırlık etkinliklerine karşı güvence altına alınmaya çalışılmıştır.

Guizot günümüzde kullanılmakta olan koruma ile ilgili belgeleme-envanterleme işlemlerini önermiş bir yöneticidir.

Mimari mirasın korunması, onarılması ve restorasyonu nasıl disiplinlerarası bir yaklaşım gerektirir ise, anıtlardaki bozulma nedenlerinin saptanması da yine disiplinlerarası bir işbirliği ve çalışma gerektirmektedir. Bozulmanın tespiti, niteliksel ve niceliksel yaklaşımlara dayandırılmalıdır. Bozulma sürecini ve hasar miktarını doğru saptamadan alınacak önlemler yanlış müdahalelere yol açabilir. Doğru cevap D'dir.

1996’daki İstanbul Habitat II toplantısında kentsel koruma sürecinde yerel yönetimlerin daha etkin olmaları gerektiği belirtilmiştir.