Avrupa Görsel-İşitsel Gözlemevi (EUREKA) bahsedilen konuda çalışma yapan bir kuruluş değildir.

18.yy dan günümüze koruma politikalarında kesinti ve büyük değişim görülmemiştir. Jokilehto bu uygulamaları dört başlıkta toplamıştır. Modern restorasyon bunlar arasında yer almamaktadır.

Olduğu gibi koruma, taşınmazın en az müdahale ile korunmasıdır.

Yerel yönetimler motorlu araç trafiğini göz önünde bulundurarak önlemler alırlar.

Bu araştırma süreci, tarihi dokuyu analiz etmenin başlıkları da şu biçimde içeriklendirilmelidir: Tarihi dokunun geçmişi, varoluş süreci ve günümüzdeki sosyal ve demografik göstergeleri, Tarihi dokudaki tescilli yapılar, anıt eserler,  Tarihi dokudaki mevcut işlevler, Tarihi dokudaki yapıların kat adetleri, Tarihi dokudaki parsel büyüklükleri, Tarihi dokudaki yapıların siluetleri, Tarihi dokudaki yapıların doluluk- boşluk (pencere) oranları, Tarihi dokudaki yapıların mimari özellikleri. Doğru cevap E'dir.

Modern mimarlık ürünlerini kapsayan zaman aralığı 1920-1970 tarihleri arasıdır.

Nötrlük/etkisizleştirme,tarihi dokuda yapılacak yapıyı yok etme, hissettirmeme, dokuda bir ayna gibi kullanma veya geçirgenlik sağlama biçiminde düşünülmelidir. Bu uygulamalar yapıyı bir duvar gibi tarihi dokunun devamı niteliğinde ele almak, yansıtıcı cam kullanarak tarihi dokuyu ve yapıları yansıtmak, şeffaf cam kullanarak geçirgen bir yüzey elde etmek veya yapıyı tarihi çevrede göze batmayacak biçimde zemin kotunun altında tasarlamaktır.Doğru cevap A'dır.

Washington Tüzüğü  tarihi kentlerin ve kentsel alanların korunması ile ilgilidir.

Modern mimarlık hareketine özgü birikimin yitirilme tehlikesi Avrupa’da 1980’li yıllarda kapsamlı biçimde tartışılmıştır. 1988’lerde başlatılan örgütlenme düşüncesi Documentation and Conservation of Modern Movement DoCoMoMo (Modern Hareketin Korunması ve Belgelenmesi) adıyla 1990 yılında somutlaştırılmıştır.

Frank Lloyd Wright’in Tokioter Imperial Oteli, Auguste Perret’in Esder Fabrikası, Mendelsohn’un Kaufhaus Schoken binası, Louis Kahn’ın Philadelphia Sağlık Müdürlüğü gibi yapılarının 1960’lı ve 1970’li yıllarda gerçekleşen yıkımlarının ardından, St. Louis Missouri’deki Pruitt-Igoe konut kompleksinin 1972’de dinamitle yıkılmasını teorisyenler modern mimarlığın kültür mirası olarak tanımlanması meselesinin başlangıcı olarak nitelerler.

Turizm arkeolojik ve tarihi çevreler için bir potansiyel olarak da görülebilir. Ancak turizmin gerektirdiği altyapı çalışmaları ve gereğinden fazla kullanımın doğurduğu sonuçlar yapılar ve yerleşmelerde bozulmaya yol açar. Ziyaretçilerin fazlalığından kaynaklı yapıların belirli zamanlarda fazla yüke maruz kalması, ziyaretçilerin bölgeyi kirletmesi dolayısıyla yapılara zarar vermesi, ziyaretçilerin fazlalığı nedeniyle tarihi çevrelerde yapılan yeni yol ve altyapı çalışmaları, turizm gereksinimi sonucu yapıların yeni işlevlerle kullanımı bunlara örnektir. Ancak yapı yüzeylerinde yosunlanma fiziksel bir bozulma biçimi olup, turizm kaynaklı değildir.

Kültürel mirasın eskiliğini ifade eden zaman boyutu, tarihi yapı ya da yerleşmelerin eskilliğinden dolayı korunmaya değer olduğunu savunur. Ancak modern dönem üretimi olan ya da sanayi döneminde üretilen yapılar bu bağlamda ele alındığında korunmaya değer değiller gibi algılanmaktadır. Zaman boyutu bu tip yapılarda öncelikli koruma sebebi değildir. Bu yapıların üretildikleri dönem özelliklerini yansıtmaları nedeniyle, teknik değerleri yüksektir. Yeni malzemeleri yeni yapım teknikleri ve yeni yapı tipleri modern dönem yapılarının korunma nedenlerinde öncelikli sırada yer alır.

Yatay düzlemin belirlenmesinde kullanılabilecek en basit yöntem ince, şeffaf bir hortum içine doldurulan su ile uygulanan “hortum terazi” yöntemidir. Mekânın karşılıklı iki duvarı veya köşesinde tutulan hortumun iki ucunda su hareketi durduğunda yatay düzlemin iki noktası belirlenmiş olur; diğer duvar ve köşelerde de işlemin tekrar edilmesiyle tüm mekânda yatay bir düzlem belirlenmiş olur.

Restitüsyon ve restorasyon projelerinin hazırlanmasında teknolojinin gelişmesiyle eskisi kadar güvenilir olmasa da yine de eski fotoğraflar diğer görsel malzemeye göre daha güvenilir bulunarak sıklıkla kullanılmaktadır.

TICCIH İngiltere’de 1973 yılında kurulmuştur.

Uzun odaklı objektiflerin (tele objektif) verdiği görüntüler ise daha az derinlikli, perspektif etkisi az olan görüntülerdir. Özellikle konudan uzak bir konumda kullanıldıklarında elde edilen fotoğraflarda nesneler teknik resim kurallarına daha yakın bir görünümde belgelenmiş olurlar. Bu yöntemle kamera konuya iki düzlemde de paralel olarak tutulduğunda az kaçışlı, mimari cephe çizimlerine yakın görüntüler alınabilir.

Netlik derinliği kısaca netlik ayarı yaptığımız nesnenin önünde ve arkasında bir miktar alanın daha, net görünmesi şeklinde tanımlanabilir. Yukarıda açıklanan durumda netlik derinliği önem kazanır.

Eğer birbirinden farklı uzaklıkta düzlemler varsa, bunların tümünü net görmek amacıyla, diyafram ayarını kısmak, geniş açılı objektif kullanmak, konudan uzaklaşmak gerekebilir. Bazen bu seçimlerden birkaçını bir arada kullanmak da gerekli olabilir. Tersine konu olan düzlem veya nesneleri netlik yardımıyla birbirinden ayrıştırmak gerektiği durumlarda ise diyafram ayarını açmak, teleobjektif kullanmak ya da konuya yaklaşmak gerekli olur.

Taşınmazın yer aldığı bölgeye ait eski haritalar en önemli çizili belgelerden sayılabilir. Yapının özgün konumuna ve yakın çevresi ile ilişkisine ait veriler ancak bu haritalar sayesinde elde edilir ve yorumlanır. Diğer seçeneklerdeki belgeler yapının doğrudan kendisiyle ilgilidir.