Doğal sit, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulunun Doğal (Tabii) Sitler, Koruma ve Kullanma Koşulları ile ilgili 728 sayılı ilke kararında, “... Jeolojik devirlerle, tarih öncesi ve tarihi devirlere ait olup, ender bulunmaları veya özellikleri ve güzellikleri bakımından korunması gerekli yer üstünde, yer altında veya su altında bulunan korunması gerekli alanlardır...” olarak tanımlanmaktadır (Kültür ve Turizm Bakanlığı). Doğru yanıt C şıkkıdır.

Öncelikli olarak taşınmazın yer aldığı bölgeye ait eski haritalar en önemli çizili belgelerden sayılabilir. Yapının özgün konumuna ve yakın çevresi ile ilişkisine
ne ait veriler ancak bu haritalar sayesinde elde edilir ve yorumlanır. Doğru seçenek D' dir.

Bu anlamda koruma düşüncesi; “insanoğlunun kültürel varlığının, tarihin ve yaşamın sürekliliğinde yarattığı maddi kültür kalıntılarını, yeni yarattığı mekânsal-maddi ürünler uyumlu kılarak, toplumsal, kültürel, mekânsal ve benzeri devamlılığın sağlanması için giriştiği çabalar” olarak açıklanmaktadır.

Rölöve çiziminde kullanılan ifade tekniği, görülebilenin ve ölçülebilen düzlem ve elemanların çizilmesi şeklinde olur. Görülemeyen ve detayları saptanamayan kesit düzlemleri bu çizimlerde gösterilmez. Bu tekniğe bir nevi dış kabuk çizimi tekniği de denebilir.

Eski kente ilişkin sosyal, ekonomik, kültürel yapıyı yansıtan mekansal organizasyonu, kent dokusu özelliklerini, mimari mirası içeren kentler ya da kent bölümleri kentsel sit olarak kabul edilir.Yönetmelikte mimari, mahalli, tarihsel, estetik ve sanat özelliği bulunan ve bir arada bulunmaları ve bir bütün olarak o yerleşmenin ait oldukları dönemin yaşam biçimini gelecek nesillere aktarmaları sebebiyle teker teker taşıdıkları kıymetten daha fazla kıymeti olan, kültürel ve tabii çevre elemanlarının (yapılar, bahçeler, bitki örtüleri, yerleşim dokuları, duvarlar, sokak ve meydanlar, v.b.) birlikte bulundukları...” alanlar olarak tanımlanmaktadır.

Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc, “...mimarlık kuramı üzerindeki çalışmaları, ortaçağ mimarlık tarihi araştırmaları ve restorasyonları ile...” 19. yüzyılın en etkili restorasyon kuramcısı kabul edilmektedir.

Kültür varlığını belgeleme yöntemleri yazılı, çizili ve görsel olarak üç ana başlık altında toplanır.

Temmuz 2003’te ‘Nijni Tagil’ Tüzüğü’nde yapılan tanıma göre endüstri mirası, sanayi kültürünün tarihsel, teknolojik, sosyal, mimari ve bilimsel değere sahip kalıntılarından oluşur.

Endüstri mirası ve modern mimarlık mirası gibi terimler koruma kavramları arasına giren yeni terimlerdir. Bu konular gerek tanımsal, gerekse koruma yaklaşımları açısından 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren ulusal ve uluslararası ortamlarda tartışılmaktadır.

...Bu anlamda koruma düşüncesi; “insanoğlunun kültürel varlığının, tarihin ve yaşamın sürekliliğinde yarattığı maddi kültür kalıntılarını, yeni yarattığı mekânsal-maddi ürünler uyumlu kılarak, toplumsal, kültürel, mekânsal ve benzeri devamlılığın sağlanması için giriştiği çabalar” olarak açıklanmaktadır (Aysu, 1975: 27).

Total station rölöve ölçülerinin bilgisayar destekli bir çizim programıyla uyumlu çalışan aletlerle daha hızlı ve az kişiyle alınmasını sağlayan bir yöntemdir.

İnsanı çevreden ayıran ve içinde yaşam etkinliklerini ve eylemlerini sürdürmesine elverişli toprak, hava ve sudan oluşan çevre  mekandır.

Yazılı belgelemenin ikinci ayağı olarak, söz konusu kültür varlığı için hazırlanan rapor ya da raporlar örnek olarak verilebilir. Bu yazılı belgeler taşınmaz hakkındaki daha detaylı bilgileri kapsayan bir raporlar olabilir. Söz konusu belgeleme çalışmaları taşınmazın tespit ve tescili aşamasında hazırlanan, detaylı durum tespitleri, analizler ve tanımlamalar olabileceği gibi, daha sonraki çalışma aşamalarında ayrı ayrı hazırlanacak raporlar da olabilir. Kültür varlığı ve restorasyon projeleri söz konusu olduğunda kamu yararı söz konusu olduğundan ekonomik getiri hesabı yapılması öncelik olamaz.

Toplulukların grupların ve kimi durumlarda bireylerin kültürel miraslarının bir parçası olarak tanımladıkları uygulamalar, temsiller, anlatımlar, biligler, beceriler ve bunlara ilişkin araçlar, gereçler ve kültürel mekanlar somut olmayan kültürel miras kavramı içinde ele alınabilir. Geleneksel halk müziği de bunlardan biridir.

Doğruların birbirleriyle yaptığı açıların belirlenmesi ve mekanların hatasız ölçülebilmesi kurulacak poligonlarla mümkündür. Bunu sağlamanın yolu üçgenler kurarak ölçü almaktan geçer. Böylece duvarlar arasındaki açıların ayrıca ölçülmesine de gerek kalmaz.

Görsel belgeleme yöntemi olan fotografik tespitlerin kullanım amaçlarına uygun olarak, teknik açıdan doğru olarak elde edilmiş, net, yeterince aydınlık ve kontrast içeren ve doğru çözünürlüklerde elde edilmiş olmaları gereklidir. Ancak bu yöntemin profesyonel kişilerce yapılması gibi bir zorunluluk yoktur.

Titreşim ve trafik  özellikle bağdadi sıvalı duvarları , kündekari gibi geçmeli ahşap elemaları, çivi ile tutturulmuş panelleri etkileyen bozunma sebebidir.

Değişen iklim koşullarında ısı ve nem dengesinin değişmesi, uzun süreli yağışlara ve don etkisine maruz kal­mak, anıtların malzemelerinde ve taşıyıcı sistem elemanlarında kayıplara sebep olacaktır. Bu etkilenmede, malzemenin fiziksel ve mekanik dayanıklılığının azlığı, uygulama hataları ve kötü işçiliğin yanı sıra binalara düzenli bakım yapılmaması da sorunu arttırıcı etkenlerdir. Rüzgarla taşınan toprak ve bitki sporları bina yüzeylerindeki boşluklarda tutunarak biyolojik oluşuma sebep olurlar. Rüzgarla birlikte ayrıca, hava kirliliğinin, tozların, kum zerreciklerinin ve deniz kıyısında taşınan tuzların malzeme yüzeyinde aşındırıcı etkileri vardır. Dalga hareketleri de özellikle kıyı yapılarının temellerinde boşalmaya, temelin zayıflamasına sebep olmaktadır. Boğaz kıyısında yer alan yapılarda temelin zayıflaması le deniz cephesindeki duvarlarda Boğaza doğru eğilmeler söz konusudur. Anıtların ahşap gibi organik malzemeli kısımları nem değişiklikleri, ışık, bitki­sel oluşumlar ve canlı organizmalara karşı daha hassas bölgeler olduğundan deği­şen çevresel ve iklimsel koşullar etkisiyle daha kolay bozulurlar. Tüm seçenekler doğru olduğundan Doğru cevap B’dir.

Kent adına bazı temel değişkenler tarım dışı üretime dayalı üretim özelliği, nüfus ile ölçülebilen büyüklük, birim alanda oturan nüfus ile ölçülebilen yoğunluk, heterojenlik (çok işlevlilik, her tür görünümde çeşitlilik), ulaşım ve haberleşme yolu ile gerçekleşen insan ilişkilerinin ait olduğu yerleşmenin coğrafi alanına dağılış biçimi ve bu ilişkilerin yoğunluğu (bütünleşme) biçiminde özetlenebilir. Buradan hareketle; demografik, ekonomik, işlevsel veya yönetsel açıdan resmi olarak belirlenen limitleri sağlayan ve kırsal alanlar dışında kalan yerleşmeler kent olarak tanımlanabilmektedir (Çetiner, 1972: 23). Değinilen diğer kriter ya da değişkenlerle bu tanımı kombine ettiğimiz takdirde kent; tarımsal olmayan üretim yapılan ve tüm üretimin denetlendiği, dağıtımın koordine edildiği, belirli teknolojinin beraberinde getirdiği, büyüklük, yoğunluk, heterojenlik ve bütünleşme düzeylerine ulaşmış yerleşme türü biçiminde ele alınabilir (Kıray, 1964: 2).

Birbirinden farklı düzlemlerin art arda görüntülenmesi gerektiğinde, konuların teknik resim kurallarına göre, büyüklüklerinin gerçeğe yakın ve tümünün aynı resim düzleminde, derinliksiz görüntülenmesi isteniyorsa konudan uzaklaşmak ve uzun odaklı mercekler kullanmak gereklidir.