Vekâlet sözleşmesinin unsurları; İş görme / hizmetin ifası unsuru, İş görmenin başkasının menfaatine ve   iradesine uygun olarak yapılması unsuru, Vekilin yükümlülüklerini müvekkil nam ve hesabına yapması, sonuç rizikosu taşımaması, Ücret unsuru ve Anlaşma unsuru olarak sıralanabilir.

 Genel Olarak Hasta Sorumlulukları şunlardır:

 1. Her insan kendi sağlığını korumakla mükelleftir. Sağlığın korunması kişilerin sorumluluğundadır.

2. İnsanlar kendi sağlıklarına dikkat ederken aynı zamanda sağlıklı bir yaşam için kendisine tavsiye edilen hususlara riayet etmelidir.

3. Kişi ancak bedenen, fiziken ve moral bakımından uygun olması durumunda kan verebilir veya organ bağışında bulunabilir.

 4. Sağlığın korunması maksadıyla kişiler basit tedbirler almak suretiyle kendi bakımlarını yapmak durumundadır

"Hasta, tedavi olduğu sağlık kuruluşunun kural ve uygulamalarına uymalıdır" şeklindeki yükümlülük hastanın hastane kurallarına uyma ile ilgili yükümlülüğüdür.

Doğru yanıt E seçeneğidir.

İlk yardım sağlık görevlilerinin yardımı sağlanıncaya kadar tıbbi araç ve gereç olmaksızın yapılan müdahalelerdir. 

BM Ekonomik ve Sosyal Konseyinin daveti neticesinde New York’ta toplanan
Uluslararası Sağlık Konferansı sonrasında 22 Temmuz 1946 tarihinde Dünya Sağlık
Örgütü Anayasası (Constitutional of The World Health Organization) imzalanmıştır.

Hekim Yükümlülükleri

• İnsan Yaşamını Koruma Yükümlülüğü
• Hekimlik Meslek Kurallarına Uygun Davranma Yükümlülüğü
• Hasta Haklarına Özen Gösterme Yükümlülüğü
• Teşhis Koyma Yükümlülüğü
• En Uygun Tedaviyi Seçme Yükümlülüğü
• Malpraktis’ten Kaçınma Yükümlülüğü
• Dikkat ve Özen Gösterme Yükümlülüğü
• Hekimin Sır Saklama Yükümlülüğü
• Hekimin İhbar Yükümlülüğü
• Hekimin Dosya Tutma Yükümlülüğü

Kendisi adına vekil tayin ettiği kişinin işe başlayıp başlamadığını, işin nasıl yürütüldüğünü ve sonuçlandırıldığını bilme hakkı olan müvekkil, istediği takdirde vekil belgeleriyle birlikte hesap vermekle yükümlüdür. 

Tıbbi müdahale ile kişinin yaşama hakkı, fiziksel ve bedensel ve ruhsal bütünlüğü esas alınırken ekonomik bütünlük esas alınmamaktadır. 

Bir sözleşme kurulurken irade beyanlarından önce yapılan açıklama öneri olduğundan öneri sözleşmeden önce gerçekleştirilen bir eylemdir. 

Uygulamada aydınlatma yükümlülükleri farklı isimlerde ve türlerde anılmaktadır.

Bunlardan bazıları; tedavi (güvenlik) aydınlatması, otonomi (karar) aydınlatması ve risk aydınlatması şeklinde ifade edilmektedir.

Tedavi (güvenlik) aydınlatması; tedavi aydınlatmasını, otonomi (karar) aydınlatmasından ayıran özelliği, hastanın rızasını almaya yönelik bir aydınlatma olmamasından kaynaklanmaktadır. Bu tür aydınlatmaya öğretide “uyarı yükümlülüğü” adı da verilmektedir.

Hekim, her durumda hastasının içinde bulunduğu durumu aydınlığa kavuşturmalı, tıbbi müdahalenin gerekliliği konusunda bilgilendirmeli ve tedavinin başarısı, hastanın yeniden sağlığına kavuşmasının önündeki tehlikelerin engellenmesi bakımından belirli davranış kurallarına uyması gerektiği açıklanmalıdır. Hastanın isteği ile hekim bu tür bir aydınlatma yapmaktan kaçınamaz, mutlaka hekimin tedavi aydınlatmasında bulunması gerekmektedir.

Otonomi (karar) aydınlatması; hastanın serbest ve kendi sorumluluklarını farkında olarak karar vermesine olanak sağlamayı amaçlamaktadır. Hastanın genel hatları ile neye rıza gösterdiğini bilmesiyle birlikte uygulanacak tıbbi tedavinin hastanın sağlığına zarar verme ihtimali olsa bile hekim tarafından hastaya aktarılması gerekmektedir. Çünkü burada kararı verecek olan hastadır. Hastanın içinde bulunduğu durumu, hekim somut

olayın gereklerine göre değerlendirmeli tehlikenin büyüklüğü, riskin ağırlığı ve tıbbi müdahale yapılmaması sonucu meydana gelebilecek sonuçları uygun bir dille açıklamalıdır.

Otonomi aydınlatmasını da kendi içinde teşhis aydınlatması, süreç aydınlatması, alternatifler konusunda aydınlatma ve tıbbi müdahalenin yapılmaması durumunda sonuçlar bakımından aydınlatma şeklinde alt başlıklara ayırmak mümkündür.

Riziko aydınlatması; hekim tarafından azami derecede özenin gösterilmesi, tıbbi müdahalenin hatasız yapılmasına rağmen yapılan müdahale sonucu meydana gelebilecek muhtemel daimi veya geçici yan etkiler hakkında hastanın aydınlatılmasıdır.

Bulaşıcı hastalığı önlemek üzere kişinin rızasına bakılmaksızın aşılanması halinde tıbbi müdahalenin hukuka aykırılığını ortadan kaldıran sebep üstün kamu yararıdır.

“Bilgilendirmenin Kapsamı Hastaya; a. Hastalığın muhtemel sebepleri ve nasıl seyredeceği, b. Tıbbi müdahalenin kim tarafından nerede, ne şekilde ve nasıl yapılacağı ile tahmini süresince. Diğer tanı ve tedavi seçenekleri ve bu seçeneklerin getireceği fayda ve riskler ile hastanın sağlığı üzerindeki muhtemel etkileri, ç. Muhtemel komplikasyonları, d. Reddetme durumunda ortaya çıkabilecek muhtemel fayda ve riskleri, e. Kullanılacak ilaçların önemli özellikleri, f. Sağlığı için kritik olan yasam tarzı önerileri, g. Gerektiğinde aynı konuda tıbbî yardıma nasıl ulaşabileceği, hususlarında bilgi verilir.” 

1.5 maddede yer alan Özellikle tedavi bakımından hizmet sınırlılığı olan durumlarda potansiyel hastalar arasında bir seçim yapılması gerekiyorsa bu seçimin bütün hastaların hakkını dikkate alarak eşit bir şekilde yapılması gerekir. Bu seçim tıbbi ölçütlere göre ve ayırım yapılmaksızın yapılmalıdır. 

Tıbbi müdahale önce hastanın aydınlatılmış rızasız için rızanın hukuka , ahlak kurallarına ve kişilik haklarına aykırı olmaması ve irade sakatlığı bulunmaması gerekir. Ötenazi(Artık acılara dayanamayarak hekime başvurarak ölümüne rıza göstermesi)kişinin temel haklarından olan yaşama hakkının ortadan kaldırılmasına yönelik olduğundan hukuka aykırıdır. 

Kusura dayalı hatalı tıbbi uygulamaya malpraktis denir. 

Hukuk sistematiği bünyesinde sorumluluk üç ana türe ayrılmaktadır. Bunlar; idari sorumluluk, cezai sorumluluk ve hukuki sorumluluktur. 

Dünya Sağlık Örgütü , Sağlık Bakanlığı, Türk Tabipleri Birliği temel sağlık kurum ve kuruluşları arasında yer alır. Doğru cevap E şıkkıdır.

Aydınlatma yükümlülüğünün belirtilen şartlar dâhilinde usulünce yerine getirildiğinin ispat yükü hekimin üzerine bırakılmıştır. 

Lizbon Bildirgesi’nden sonra 1994 yılında kabul edilen Amsterdam Bildirgesi, yalnızca Avrupa kıtası ile sınırlı kalması nedeni ile eleştirilmiştir. 

Sözleşme iki tarafın karşılıklı ve birbirlerine uygun bir biçimde iradelerini açıklamaları ile oluşan hukuki ilişkidir.