Piyasa yapılarını dört gruba ayırarak inceleyebiliriz. Bunlar;

• Rekabetçi piyasalar
• Monopolcü rekabet piyasaları
• Oligopolcü piyasalar
• Monopolcü piyasa yapılarıdır

Doğrusal olmayan (nonlinear) fiyat farklılaştırması olarak bilinen ikinci derece fiyat farklılaştırmasında, birim başına fiyat sabit olmayıp satın alınan malın miktarına göre değişmektedir.

Joseph Schumpeter’e göre; Yanlış kaynak kullanımının yol açtığı stati  etkinsizliğin nisbi önemi, yenilikten kaynaklanan rekabetten daha düşüktür, monopol güç gözde çok büyütülmektedir, monopol gücü olan firmalar bazen rekabetçi firmalardan çok daha yenilikçi olmaktadır. Birkaç büyük işletmeden oluşan modern endüstri teknik değişim açısından en uygun ortamdır görüşü ise Kenneth Galbraith’e aittir.

Standart Endüstri Sınıandırma (SIC) kod sistemi sürekli genişleyen ürün ve hizmet yelpazesini tam olarak temsil etmekte yetersiz kaldığı için 1997 yılından itibaren yerini daha da geliştirilmiş bir sistem olan Kuzey Amerika Endüstri Sınflandırma Sistemi (North Amerikan Industry Classification System - NAICS) koduna bırakmıştır. Bu yeni 6-rakamlı kodlama sistemi aslında yeni endüstrileri ve üretim aşamalarını da sınflandırabilen ve Meksika, A.B.D. ve Kanada’dan oluşan Kuzey Amerika ülkelerinin üçünde de ortak olarak kullanılan yeni bir SIC kodu türüdür.

GSM firmalarının sunduğu mobil telefon ile iletişimde tüketiciler asgari ve zorunlu aylık belirli bir miktardaki iletişim hizmetine birim başına yüksek bedel ödemeye hazırdırlar. Kulanım miktarları arttıkça iletişime duyulan ihtiyacın şiddeti düşecek ve doğal olarak birim başına ödemeye istekli oldukları fiyat da düşecektir. Bu durumda firma tüketilen miktara göre fiyat farklılaştırmasına gidebilir. Bu ikinci derece fiyat farklılaştırmasıdır.

ISO 9005: Kalite ile ilgili temel terimleri ve tanımları içeren sözlüktür.

Genellikle piyasa yapısını belirleyen nitelikler şöyle sıralanabilir.
i. Piyasadaki satıcıların birbirleri ile ilişkileri
ii. Alıcıların birbirleri ile ilişkileri
iii. Satıcılarla alıcılar arasındaki ilişkiler
iv. Piyasadaki satıcıların potansiyel satıcılarla ilişkileri

Firma başarısının belirlenmesinde firmalar grubunun yani piyasa yapısının payı oldukça büyüktür. Piyasa yapısı belirleyen nitelikler ise yukarıda (I, II, III, IV) sıralanan niteliklerdir.

I. de belirtilen fiyatın satın alınan miktara göre farklılaşması ikinci derece fiyat farklılaştırmasıdır. Eğlence merkezleri çift yönlü fiyat tarifesinin klasik örneğidir. Zamanlar arası fiyat farklılaştırması üçüncü derece fiyat farklılaştırması ile ilgili önemli ve sık kullanılan bir fiyatlama stratejisidir.

Etkinlik, yüksek kar elde etme arzusu, giriş engelleri ve hukuki yapının oynadığı koruyucu rol bie endüstrideki yoğunlaşmayı artırıcı güçler arasındadır. Genel ekonomik büyüme ise yoğunlaşmayı azaltıcı etkisi olan bir güçtür.

Zamanlararası bir fiyat farklılaştırmasından firma her bir dönemdeki marjinal gelirini marjinal maliyetine eşitleyerek fiyatı belirlemektedir. Talebin yüksek olduğu dönem için daha yüksek bir fiyat belirlemekte, talebin düşük olduğu dönem için ise daha düşük bir fiyat belirlemektedir.

Zamanlar arası fiyat faklılaştırması, üçüncü derece fiyat farklılaştırması ile ilgili önemli ve sık kullanılan bir fiyatlama stratejisidir. Burada tüketiciler farklı zamanlarda, talebin en çok ile en az olduğu zamanlarda, değişik fiyat uygulamasına tabi tutularak farklı talep fonksiyonlarına sahip farklı gruplar hâline getirilmektedirler.

Üçüncü derece fiyat farklılaştırmasında, farklı alıcı gruplarına farklı fiyat uygulanmaktadır. Yani talep esnekliği farklı gruplara farklı fiyat uygulanarak tüketici artığı daha fazla üreticilere transfer edilmektedir.

Genel olarak paket dahilindeki satışların etkinliği taleplerin ne ölçüde negatif bir ilişki içinde olduğuna bağlıdır. Diğer bir deyişle birinci mal için yüksek rezervasyon fiyatı olan tüketicilerin, ikinci malla ilgili rezervasyon fiyatı düşük olması durumunda (ya da tersi durumda) birlikte satış iyi bir fiyatlama stratejisidir. Doğru seçenek "B" şıkkıdır. 

Endüstri çıktısını en düşük maliyetle üreten firma sayısı ise büyük ölçüde üretim tekniğine bağlıdır. Genelde kapitalin yoğun olarak kullanıldığı endüstrilerin (Bunlar; büyük ya da bölünebilirliği az araçlarla üretimi gerçekleştirirler.) doğal olarak monopol ya da oligopol olduklarını, yine emek yoğun endüstrilerin ise daha çok rekabetçi piyasaya uygun oldukları düşünülür. Dolayısıyla teknolojik bilgi anahtar rol oynamaktadır çünkü firmanın maliyet yapısını belirlemede teknoloji önemli rol oynar. Doğru cevap E seçeneğidir.

Çift yönlü tarifenin belirlenmesi, tek bir fiyat belirlenmesine kıyasla daha fazla bilgi gerektirir.

Benzer ürünler üreten firma gruplarına endüstri adı verilir.

Burada firma talebin en çok ve en az olduğu zamanlara göre fiyatı farklılaştırmaktadır.

Hem Paket Dahilinde Hem de Ayrı Ayrı Satış Stratejisi (Karma Bundling)
Şimdiye kadar firmanın iki seçeneğinin bulunduğunu varsaydık; Malları ayrı ayrı ya da birlikte satmak. Ancak üçüncü bir seçenek de malların ayrı ayrı satılabileceği gibi aynı anda paket hâlinde de satılabileceğidir. Paket hâlindeki satışlarda fiyat ayrı satışlardaki fiyatların toplamının altındadır. Karma bundling, talepler arasında zayıf negatif ilişki bulunduğunda ve marjinal üretim maliyetleri yüksek olduğunda genellikle ideal bir stratejidir.

Yoğunlaşmadaki artışı engelleyen yani yoğunlaşmanın azalmasına sebep olan güçlerin başında ekonominin bütününde ve bireysel piyasalardaki büyüme gelmektedir. Diğer seçenekler yoğunlaşmayı arttırıcı güçler arasında yer almaktadır.