Siyasal partiler için gündem oluşturma önemli bir konudur. Siyasal iletişim yöntemleri kullanılarak gündem oluşturma ile halkın nezdinde siyasal partinin sorun çözücü ve güçlü olduğuna dair bir izlenim oluşur. Siyasal partiler bu konuda özellikle toplumun kanaat önderleri içinde sayılabilen medya profesyonelleri ile birlikte hareket ederek, basın yayın organlarında artık kolay biçimde gündem oluşturabilmektedir.Doğru cevap C'dir.

1960 darbesi sonrası başlayan bu yeni dönemde, toplumsal değer yargılarındaki değişimle birlikte; seçim kampanyalarında siyasal partilerin kullandığı imgeler ve simgelerde de değişiklikler olmuştur. Özellikle 1970’li yıllarda Adalet Partisi Genel Başkanı Süleyman Demirel için “Çoban Sülü” ve Cumhuriyet Halk Partisi lideri Bülent Ecevit için “Karaoğlan” imgelerinin siyasal alanda kullanımı en belirgin örneklerdir.” Doğru cevap A'dır. 

TCK reformu 1987 yılından beri sürekli gündeme gelen bir konuydu. Çünkü içerisinde kadın erkek eşitsizliğine neden olabilecek ve bazı kavramları meşrulaştırabilecek uygulamalar mevcuttu. Örneğin; 1926 tarihli TCK, cinayet suçu “namus” adına işlendiği takdirde yaşam hakkının ihlalinden doğan cezai yaptırıma üçte bir oranında indirim öngörüyordu. Dolayısıyla namus cinayetlerinin failleri haksız tahrik gerekçesiyle ceza indiriminden yararlanabiliyordu. Doğru cevap C'dir.

“Siyasal seçim kampanyaları belirli bir düzen içerisinde tek merkezden yönetilen bir iletişim stratejisiyle yönetilmezse bilgi ve görüntü kirliliğinden öteye gidemez. Bu yüzden siyasal seçim kampanyalarını dört aşamalı bir süreçle yönetmek mümkündür: 1. Araştırma ve hazırlık, 2. Planlama, örgütlenme ve stratejinin geliştirilmesi, 3. İletişim, 4. Değerlendirme” (Akay, 2012: 110).

Lobicilik faaliyetinin başarılı bir şekilde gerçekleştirilebilmesi için iletişimin başlangıcını oluşturan bir kaynak olarak lobicilerin güvenilir olması ve alanına ilişkin tam ve doğru bilgilere sahip olması gerekmektedir. Aynı zamanda iyi bir araştırmacı da olması gereken lobiciler, temelde iknaya dayalı bir faaliyet gösterdikleri için planlarını halkla ilişkiler yöntemleriyle uygulamaya koymayı bilmelidirler.

Lobicilik; hükümetin karar alıcı mercilerinin belirli bir grubun, topluluğun, şirketin, kurumun veya yabancı bir ülkenin ekonomik, hukuksal, sosyal veya siyasal çıkarları doğrultusunda karar almasını sağlamaya yönelik faaliyetlerdir. Doğru cevap E'dir. 

Lobicilik faaliyetlerini yerine getiren kimseler, duruşu, konuşması ve giyimiyle bir prestij yaratabilmeli, çekingen olmamalı, değişen durum ve koşullara anında uyum sağlayabilmeli ve ayrıca öznel yargılama ve değerlendirmelerden uzak durmalıdır.

Türkiye’de siyasal nitelikli ilk kamuoyu
araştırmaları 1950’li yılların çok partili
hayata geçiş döneminde gazeteler tarafından yapılmıştır. Ancak, kalabalık yerlerde
“kime oy vereceksiniz” sorusuyla gerçekleştirilen bu araştırmalar bilimsel bir niteliğe sahip olmamıştır. Doğru cevap D'dir.

Türkiye’de bugünkü anlamda ilk lobi faaliyetleri ilk kez Cumhuriyetin ilanından sonra 1924 yılında, Amerika’ya göç eden Türklerin kurduğu bir dernek olan Türk Teavün Cemiyeti tarafından gerçekleştirilmiştir.

Wolton’a göre; siyasal iletişimi, farklı aktörler tarafından ifade edilen ve medya tarafından aktarılan siyasal söylemlerin üretimi ve değişimine ilişkin her şeyi içermektedir. Doğru cevap B'dir.

Siyasal aktörlerin özellikle seçim dönemlerinde, çeşitli teknik ve yöntemlerle seçmenlere yönelik gerçekleştirdiği yüz yüze ya da uzaktan iletişim, seçmenlerin oy verme davranışlarını etkilemekte ve belirlemektedir. Kurulan siyasal iletişim sayesinde iktidar ya da muhalif parti liderleri, partilerinin ideolojilerini, amaçlarını, faaliyetlerini ve vaatlerini seçmenlere tanıtarak, kendilerine yönelik olumlu bir imaj ve talep oluşturmaya çalışmaktadır. Yani kurulan siyasal iletişim, seçmenleri parti amaçları bağlamında ikna etme misyonu üstlenir ama aynı zamanda seçmen davranışlarını şekillendirecek bilgi ihtiyacını da karşılar. Lobicilik faaliyetlerinde de temel amaç ve karşılanan bilgilendirme ihtiyacı siyasal iletişim ile benzerlik göstermektedir. Bu konuda ikisi arasındaki tek farklılık, siyasal iletişim etkinliğinin siyasal aktörlerden halk topluluklarına doğru, lobicilik faaliyetlerinin ise siyasal gruplara ve aktörlere yönelik olmasıdır. Siyasal iletişim faaliyetleriyle lobicilik faaliyetlerinin her ikisinde de bilgilendirme ihtiyacının olması, ikisi arasındaki bir diğer benzerliktir. Siyasal parti liderleri seçim dönemlerinde ideolojileri, vaatleri, kısa ve uzun vadeli planlamaları, parti teşkilatının yapısı gibi birçok konuda seçmenleri bilgilendirmekte ve bu sayede seçmenlerin oy verme davranışındaki kararsızlıklarını sonlandırma isteğinde bulunmaktadır. Ancak siyasal partiler bunu yaparken, aynı zamanda özelde belirli grupların ve genelde seçmen topluluklarının eğilimleri, istek ve beklentileri hakkında da bilgi sahibi olmak istemektedir. Bu konuda siyasal aktörler için kamuoyu eğilimini yoklayacak teknikler yanında lobiciler iyi bir bilgi kaynağı olarak kabul edilmektedir. Lobiciler de temsil ettikleri şirket, kuruluş ya da kamu ile ilgili olarak siyasileri bilgilendirerek, bu yönde davranış değişikliği yaratmaya çalışmaktadır. Ancak bilgilendirme faaliyetlerinde ikisi arasındaki fark şudur: Siyasal parti liderleri seçmenlerini yüzdelik rakamlarla, küsuratlı verilerle ve tablolarla değil, daha çok yuvarlanmış rakamlarla ve kolay anlaşılır söylemlerle bilgilendirmektedir. Lobiciler ise karar alıcı siyasal aktörleri bilgilendirirken, kesin rakamlar, yüzdelik dilimler, analizler, araştırma sonuçları ve bunlara dayalı küsuratlı sayısal veriler sunmaktadır. Hem siyasi aktör hem de lobici iyi bir iletişim uzmanı olmalıdır çünkü iknanın gücü ve başarısı, iletişim sürecinin doğru zamanda, doğru kanallar, teknikler ve uygun kodlarla gerçekleştirilmesine bağlıdır. Buna göre doğru yanıt A şıkkıdır.

Türkiye’de bugünkü anlamda ilk lobi faaliyetleri ilk kez Cumhuriyetin ilanından sonra 1924 yılında, Amerika’ya göç eden Türklerin kurduğu bir dernek olan Türk Teavün Cemiyeti tarafından gerçekleştirilmiştir.

Siyasal çözülüm, davranış ve tutumlarla toplumun siyasal çehresine yabancılaşma olarak tanımlanabilir. Siyasal sistemin işleyişi, toplumsal sistemde olduğu gibi iletişimin etkinliği bağlamında ele alınmalıdır.

Çıkar grupları olarak da
adlandırılan baskı grupları, ortak menfaatler
etrafında toplanmış bireylerin siyasal
mekanizmaları bu menfaatler doğrultusunda
etkilemek amacıyla faaliyet gösterdiği
gruplardır. Bu gruplar amaçlarına varmak;
kamuoyuna, devlete ve hükümete kurum
ve kuruluşlarına seslerini duyurmak için
çeşitli iletişim yöntem ve tekniklerini kullanmaya
çalışırlar. Herhangi bir yasal dayanakları
olmamasına karşın, siyasal mekanizmaların
karar alıcıları üzerinde ve genel
olarak politik düzlemde etki güçleri bulunmaktadır.
Bazı siyasal aktörler -örneğin bir
siyasal parti ya da sendika, yerel yönetimler,
dernekler, çeşitli meslek örgütleri- tarafından
da güdümlü olarak oluşturulabilirler.
Tarihsel olarak bakıldığında, ilk baskı
grupları 1834 yılında İngiltere’de ”Ticaret
Birliği” (Trade Union) şeklinde görülmektedir.
ABD’de ise 1887 yılında patronlara
karşı birleşen işçilerin oluşturduğu ve baskı
grupları olarak nitelendirilebilecek olu-
şumlar ortaya çıkmıştır. Bu baskı grupları,
işçilerin durumunu iyileştirmeye yönelik
adımlarların atılmasını sağlamıştır. 20. yüzyılda
ise baskı gruplarının bir kısmı daha
farklı yapılarda örgütlenerek ”sivil toplum”
yapısını oluşturmuşlardır. Doğru cevap C'dir.

Bitene kadar anlaşılamayacak şekilde aşırı şekillenmiş belirsizlik haline sahiptir. Doğru cevap D'dir. 

Siyasal alanda halkla ilikiler faaliyetlerinin amaç ve hedefleri şöyle özetlenebilir:

• Siyasal partilerin topluma yabancılaşmasını önlemek.
• Siyasal sistem içinde yönetimin karar alma süreçlerini parti gelenekleri doğrultusunda yönlendirebilmek.
• Partiye bağlı, özdeşleşmiş veya oy verenlerin gurur duymalarını sağlayacak, biz duygusu geliştirecek faaliyetlerde bulunmak.
• Siyasal kampanyaların organizasyonlarını yapmak.
• Siyasal partilerin yerel teşkilatlarına yerel siyasal organizasyonlar için veri ve uzmanlık desteği sağlamak.

Kamuoyu, halkın bir konuya yönelik oluşturduğu ortak kanaatlerdir.

Kolektif lobicilik türü, lobi faaliyetlerini yerine getiren temsilcilerin ortak amaçlar etrafında birlikte hareket etmesi olarak açıklanabilir. Bu lobicilik türü için "lobicinin lobiciye lobi yapması." da denmektedir. Doğru cevap C'dir. 

Oy verenlerin ben duygusu değil; partiye bağlı, biz duygusu geliştirecek faaliyetlerde bulunmasını sağlamak