Aristoteles Politika adlı yapıtının hemen başında insanı “zoon politikon” olarak tanımlar. Bununla kastettiği şey insanın toplumsal bir varlık, devlet kuran bir varlık, siyaset yapan bir varlık olduğudur. Başka bir deyişle belirli bir amaç uğruna bir arada yaşamak uğruna bir araya gelmiş insanlar bütünü olarak bir toplum ve devlet anlayışı görülür burada.

Ortaçağ Avrupası bir vahiy dini olan Hristiyanlığın etkisinde bir felsefe geliştirir. Ortaçağın düşünürlerinin asıl derdi inancı akıl yoluyla temellendirmek olmuştur. Bunun için de felsefeyi teolojinin hizmetine koşmuşlardır. Ortaçağ filozofları üzerinde Platon ve Aristoteles’in büyük bir etkisi olsa da Hristiyan dininin dogmalarının da etkisi vardır. Ortaçağ’ın siyaset felsefesini şekillendiren en önemli düşünürlerden birisi Augustinus’dur. Ortaçağ’ın devlet anlayışını Augustinus’un Tanrı-devleti anlayışı temsil etmektedir.

Fransız filozofu Montesquieu (1689-1755) siyaset kuramnı, 1748’de yayınlanan Yasaların Ruhu adlı yapıtında dile getirmiştir. Doğru cevap B'dir.

Zoon politikon kavramı Türkçede “siyasal canlı” anlamına gelir.

• Eski çağda para karşılığı ders verirlerdi.
• Bilgi konusunda mutlak ya da nesnel hakikatlere ulaşmanın olanaksız olduğunu düşünürler.
• Başlıca temsilcileri Protagoras ve Gorgias'tır. Yazılmış olan bu bilgiler sofistlere ait bilgilerdir. Doğru cevap B'dir.

Çözüm: Bir siyaset kuramı, siyaset ya da siyasetle ilgili herhangi bir konu üzerinde kavramsal bir düşünmedir. Siyaset felsefesi kendi sorunlarına kavramsal açıklamalarla yaklaşır. Başka bir deyişle siyaset kuramı siyasal olguların ya da kurumların temellendirilmesiyle ilgilidir. O hâlde siyaset felsefesi siyaset sorunlarını, siyaset olgularını ve sistemlerini, insanın siyasi etkinliklerini felsefi olarak araştıran bilgi etkinliğidir. 

Ortaçağ devlet anlayışını Augustinus’un Tanrı-devleti anlayışı temsil eder. Bu anlayışa göre Tanrı-devleti ideal bir model oluştururken, yeryüzü devleti kötü yönetim örneğidir. Tanrı-devleti kalıcıdır, oysa yeryüzü devleti geçicidir.

Etik insan eylemlerini belirleyen ilkeleri ve insan için iyi bir yaşamın ne türden bir yaşam olduğunu soruşturan, “Nasıl yaşamalı?” sorusuna yanıt arayan bir felsefe dalıdır.

''Bir Adalet Kuramı'' isimli yapıt John Rawls'a aittir. Doğru cevap D'dir.

"Mutlak güç kendi başına egemendir, bu yüzden de Tanrı ve doğa yasası dışında başka bir güce bağlı değildir." düşüncesi Bodin'e aittir. Doğru yanıt E şıkkıdır.

Savaş ve Barış Hukuku Üzerine adlı yapıtında doğal hukuk ile pozitif hukuk ayırımı yaparak doğal hukuku pozitif hukuktan önce gelen ve daha üstün olan bir hukuk olarak belirleyen filozof Hugo Grotius'tur. Doğru yanıt B şıkkıdır.

Çözüm: Tinsel kavramı sözcük olarak manevi teriminin Türkçesi olsa da felsefedeki özel anlamıyla “kültürel” anlamına gelmektedir. Ama bu “kültürel” kavramından belirli bir toplumun kültürünü anlamamak gerekir. Daha çok insana ait olan, insan yapıp etmesi olan anlamında düşünülmelidir.

Devlet siyasal bütün olarak siyasal bir varlık olarak yasa koyucu bir birliktir.

Platon’un toplum ve devlet öğretisi onun idealar kuramı olarak bilinen kuramı üzerinde temellenir. Bu öğretiye göre varolanlar bilinmeleri bakımından ikiye ayrılırlar. Bu bağlamda doğru seçenek B seçeneğidir.

John Locke’a göre devletin kökeni bireylerin özgür ve eşit oldukları doğa durumundan çıkmak için yapılmış bir sözleşmedir.

Aristoteles insanın “erdemli” olmasının koşulu, Toplum içinde yaşaması, devlet düzeni içinde yaşaması ve sahip olunan olanakları toplum yaşamı içinde gerçekleştirmesidir.

 Yasa koyma yetkisi siyasal bir birlik oluşturan devlettedir. Devlet siyasal bütün olarak siyasal bir varlık olarak yasa koyucu bir birliktir. Yasa koyucunun koyduğu yasaların toplumsal varlık alanında belirlenim gücü vardır. Çünkü yasalar zorlayıcı olarak karşımıza çıkarlar. 

Thrasymakhos’a göre hak ve adalet toplumda güçlünün işine gelendir. Bir anlamda adalet iktidarı elinde tutanlar tarafından belirlenir ve yasalar gücü elinde tutanlar tarafından konulmuştur. Kallikles ise toplumdaki güçsüzlerin kendilerini korumak için yasaları, adalet ve ahlak gibi kural ve değerleri oluşturduklarını ileri sürmüştür. Bütün bu anlayışlarda ortak olan insanlar tarafından konulmuş olan yasaların nesnel bir hak ve adalet kavramına göre değil, toplumdaki kimi sınıfların çıkarına göre oluşturulduğunu ileri sürmeleridir. Sofistlere göre ortak ve evrensel bir insan doğası olmadığından, insan doğasına uygun bir toplumsal düzen aramak da boşunadır.

Rousseau’ya göre doğa durumunda insanlar tam bir eşitlik hâlinde özgür olarak yaşarlarken, mülkiyetin ortaya çıkışı bu doğal eşitliği de ortadan kaldırmıştır.